"Kanker kan je overkomen, maar je bepaalt zelf hoe je ermee omgaat."
Louise (20) rent tegen kanker tijdens de TCS Amsterdam Marathon: “Begin dit jaar kreeg ik de diagnose Hodgkin-lymfoom, een vorm van lymfeklierkanker. Ik geloofde niet dat mij dit overkwam, ik was toch super fit? Ik koos ervoor om te blijven sporten en mijn passie voor hardlopen niet alleen te gebruiken om fit te blijven, maar ook om geld op te halen voor belangrijk kankeronderzoek.”
Controle terugnemen
"Ik ontdekte een bult boven mijn sleutelbeen. In eerste instantie maakte ik me niet zoveel zorgen, maar na enkele scans en een biopt kreeg ik te horen dat het Hodgkin was. Het was een schok, want ik voelde me heel fit. De dag ervoor liep ik nog 25 kilometer hard. Een halfjaar eerder was ik begonnen met hardlopen. Toen de chemokuur begon wilde ik dat ook zoveel mogelijk blijven doen. Hardlopen gaf me een gevoel van controle in een periode waarin veel buiten mijn macht lag."
“Dat klinkt misschien heel mooi, maar het was niet altijd even makkelijk. Soms voelde het alsof elke kilometer een overwinning was. Andere keren frustreerde het me dat het niet meer zo goed ging als voorheen. Maar ik bleef doorgaan, omdat het me mentaal en fysiek kracht gaf om zo te vechten. Het past bij me om altijd mijn grenzen op te zoeken. Al zullen anderen me soms iets te eigenwijs noemen.”
Geen half werk
"Vlak voor mijn diagnose was ik al van plan om een marathon te rennen. Ik had de Amsterdam Marathon in gedachten en toen ik hoorde over 'Ren tegen kanker', voelde het als de perfecte manier om iets terug te doen. Kanker is een verschrikkelijke ziekte en ik wilde mijn ervaring gebruiken om anderen te helpen.”
"Mensen in mijn omgeving vroegen me of ik niet beter een kortere afstand kon rennen. Afgelopen mei, 3 weken na mijn laatste chemokuur, liep ik samen met mijn beste vriend al de halve marathon van Leiden. Daarom wil ik nu écht die 42 kilometer lopen. Het voelt voor mij als een manier om de ziekte niet alleen fysiek te overwinnen, maar ook iets concreets te doen tegen de machteloosheid die kanker met zich meebrengt."
Een beetje eng
“Ik was alleen thuis toen ik besloot om mee te doen aan Ren tegen kanker. Ik had mijn verhaal geschreven, maar vond het toch eng om te delen. Niet iedereen wist van mijn ziekte, en ik wilde niet dat mensen me zouden zien als 'het zieke meisje'. Maar toen ik het eenmaal deelde, kreeg ik zoveel steun, zowel in donaties als lieve berichten. Het gaf me enorm veel energie.
Zelfs de voetbalclub waar ik speel, deelde mijn bericht. Het was mooi om te zien hoeveel mensen met me meeleefden en me wilden steunen."
Je bent sterker dan je denkt
“De TCS Amsterdam Marathon rennen is voor mij meer dan een sportieve uitdaging. Het voelt ook als een afsluiting van een heftige periode. Dat ik binnen een half jaar sinds het einde van de behandeling gewoon een marathon kan rennen betekent dat kanker me niks kan maken. Kanker overkomt je, daar kies je niet voor. Het kan enorm helpen om iets te vinden waar je kracht uit haalt in de periode dat je tegen de ziekte vecht. Voor mij was dat hardlopen. Je zult zien dat je sterker bent dan je denkt. Ik hoop dat ik anderen kan inspireren om hun eigen manier te vinden om die kracht te ontdekken”
