‘Ik durf te geloven dat ik nu, voor de tweede keer, ben genezen.’

Nicole (53):“Mijn broer, Roy, vroeg me om een donatie voor zijn Ren tegen kanker-actie. Hij rent dit voorjaar de halve marathon van Enschede. In plaats van een donatie te doen, startte ik mijn eigen actie. Ik wilde al langer iets voor KWF doen, om zo mijn dankbaarheid voor twee genezingen te tonen. Daarom ren ik de kwart marathon tegen kanker in Enschede.”

Twee keer

“In 2015 voelde ik een knobbeltje in mijn borst. Binnen een week was het duidelijk: ik had borstkanker. Na talloze behandelingen was ik schoon en dacht ik weer te kunnen gaan leven. Totdat ik in 2020 met vermoeidheidsklachten naar de huisarts ging. Ik was voorzichtig, vanwege mijn verleden. Een paar uur later werd ik opgenomen op de spoedeisende hulp. Mijn bloed zag er niet goed uit. Op één of andere manier had ik een voorgevoel dat het leukemie was. Dat gevoel werd die middag na een beenmergpunctie bevestigd.

Het zag er niet goed uit

Ik mocht niet meer naar huis en werd direct opgenomen in het Medisch Spectrum Twente (MST) te Enschede. Daar kreeg ik een zeer intensieve chemokuur. Weer stond mijn leven helemaal op z’n kop. Ik kreeg de diagnose acute meyloïde, een vorm van leukemie die het gevolg was van mijn eerdere behandelingen tegen borstkanker. Mijn overlevingskans werd op 16% geschat. Maar met drie jonge kinderen is er maar één optie en dat is leven.

Stamceldonor

Om volledig te kunnen genezen moest ik in het LUMC Leiden een stamceltransplantatie ondergaan. Gelukkig had ik de kans dat één van mijn drie broers of zus een geschikte donor zou zijn. Behalve broer Jos, omdat hij toen zelf al aan het vechten was tegen darmkanker.
Broer Jeroen bleek voor 100% een match. Na vele hobbels en bobbels sloeg de behandeling aan: mijn eigen beenmerg nam dat van mijn broer over. Ik genas voor de tweede keer van deze akelige ziekte.

Niet iedereen heeft geluk

Voor mijn broer Jos liep het helaas anders af. Hij overleed afgelopen mei, 6 jaar na de diagnose, aan darmkanker. En ook mijn schoonzus vecht nog steeds tegen haar longkanker. Daar verloor ik mijn vader in 2000 al aan. Iedereen vecht even hard tegen de ziekte, maar niet iedereen wint. Dat ik er nog ben heeft voor een groot deel met geluk te maken. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor en dat geluk wens ik iedereen toe.

Motivatie

Ik heb jarenlang hardgelopen, maar kon eigenlijk nooit de motivatie vinden om het weer op te pakken. Totdat ik me inschreef voor Ren tegen kanker. Beweging en een positieve mindset helpen me om dit traject dragelijker te maken. En om me weer sneller fit te voelen. Het betekent veel voor me dat ik deze uitdaging aanga voor al die mensen die nu leven met kanker.  Ik moet van ver komen dus of ik die 10 kilometer haal weet ik nog niet. Ik heb vooral heel veel zin om op 21 april samen met mijn broer Roy, zijn dochter Jessy en schoonzus Elke aan de start te staan van de Enschede Marathon. En vier ik bij de finish, samen met al mijn dierbaren, het leven.”