Road to Marathon

Ga ik het doen? Doodeng, maar wie a zegt, moet ook b zeggen…

Dit najaar ren ik mee met de hele marathon van Amsterdam. Wat twee jaar geleden begon als een éénmalige missie, de Dam tot Damloop voor het KWF lopen, is inmiddels een uit de hand gelopen hobby geworden.

Na een paar halve marathons begon het toch te kriebelen. Een bucketlist dingetje, maar ook gewoon heel benieuwd hoe en of ik dit ga cheffen. Ik zie nu al op tegen de trainingblokken van 30km, maar gelukkig houd ik van een uitdaging.

Ook voelt het alsof de cirkel dan echt rond is. Van 16 naar 42km. Daarom loop ik ‘m wéér voor KWF, want geld voor onderzoek blijft keihard nodig. Zeker als ik zie hoe goed mijn moeder geholpen wordt en welke behandelingen telkens wéér mogelijk zijn, dat is iedere cent waard. 

Leven met iemand met kanker is echt een rollercoaster. Van ziekenhuisafspraken en moeilijke gesprekken tot blijven lachen en genieten van de kleinste dingen. Soms doen we alsof alles normaal is, soms staan we stil bij hoeveel impact het op het dagelijkse leven eigenlijk is. Maar boven alles: we maken herinneringen. Veel, mooi en bewust. Want we weten simpelweg niet hoe lang dat nog kan. Dus ja, we plukken de dag. Elke dag weer.

En natuurlijk hoop ik dat zij mij net als twee jaar geleden, opnieuw bij de finish binnenhaalt 🥰

Wil je mij supporten? Help me naar die finishlijn én naar een mooi bedrag voor KWF. 

THANK YOU 🙏🏻🧡