De grande matties tour zit erop!
Tuesday 14th Jun
Wat een onvergetelijke herinnering, die begon met een gedachte.
De man van de ideeën, horecaondernemer Harold. Hij krijgt regelmatig fietsers op zijn terras die de Zuiderzee route fietsen. ‘Dat gaan wij ook doen en dan ook een paar dagen’!
Het werd een route door 5 provincies. Prachtig wat ons landje ons te bieden heeft.
De evaluatie van dag 2 was niet al te lang, blijkbaar worden we verstandiger. Of een tikkie ouder. Dag 3 zitten we bijtijds op de fiets. Sommige met van die zweterige armstukjes. Gezien de zon en de windrichting niet nodig lijkt me.
En inderdaad, vandaag is de wind onze bondgenoot. Eerst naar Enkhuizen. En daar de dijk op naar Lelystad. Bij aanvang zegt Jan-Willem ‘beeld je even in dat je nu deze wind op je kop hebt’. Maar vandaag niet. Gas op de pedalen, de borst vooruit en iets van haantjesgedrag verschijnt in de kopgroep.
‘Mario’ kiest positie want de tussensprint nadert, althans dat is de enige verklaring die ik kan bedenken. Hij brengt zijn zwagers blijkbaar het hoofd op hol. Als een speer knallen ze vooruit. De ‘Italiaan’ blijkt een veelvraat.
We pauzeren kort bij de tot camper omgedoopte bezemwagen van Herwin. Armstukjes af, een reepje naar binnen werken en door.
In Lelystad zijn we te vroeg voor lunch. Dan koffie met appelgebak, want die mag niet ontbreken.
Nestor van de groep Jan Mark stelt voor om de kortste route “op de keet an” te fietsen. Gelukkig heeft de kopman andere plannen. We zetten koers richting de Ketelbrug.
Die kopman is wel een echte, zo ongeveer de hele route fietst hij met zijn neus in de wind, om een ander eruit te houden, #vloeren verkoper Jimmie!
Pats!!! Pas de eerste keer deze tour, gauw een nieuw bandje en weer door. Maar binnen 1 km een ander lek. De mecanicien zit in het ritme en snel kunnen we verder.
Urk in het vizier. Maar vandaag geen vissersdorp voor lunch. Die gaan we dicht bij huis nuttigen, op de plantage in Kampen.
Onder de Ketelbrug door.
Geen tegenliggers deze maandag. Alleen de wind (in de rug), het klotsende water van het ketelmeer en het zoeven van de bandjes. Het ultieme gevoel op de fiets.
Tijdens de lunch besluiten we af te sluiten waar we begonnen, Buitenbosch.
Bij aankomst staan onze vrouwen en kinderen op ons te wachten, heerlijke verrassing! En eindigen we waarmee we begonnen, een dikke knuffel van hen.
Die knuffel hebben we elkaar ook wel even gegeven. Want dat fietsen is leuk, de gezelligheid van eten en drinken, de anekdotes van alle gezamenlijke uitstapjes. Maar wat mij betreft het meest waardevol zijn de echte gesprekken die gevoerd worden. Komt mede door Harold. Hij besloot al eerder deze tour geld in te zamelen voor KWF. Gelukkig gaat het goed met hem. Maar de kwetsbaarheid van het leven komt wel ter sprake. De zin en de onzin. Het druk maken om dingen die het niet waard zijn. We hebben elkaar weer een stukje beter leren kennen.
Wij zijn in de luxe positie dat we kunnen zeggen.
Leef. Nu.
Een rijk leven is een verzameling van kostbare momenten.
Met dank aan André van Lente als onze creatieve blogger