Caio Smidi

Als kind heb ik vaak langs de kant gestaan om mijn vader aan te moedigen terwijl hij weer een marathon liep. Dit maakte veel indruk. De discipline, het doorzettingsvermogen — ik wist: ooit wil ik dat ook doen. Ik hoop daarmee mijn vader trots te maken.

Hardlopen heeft me altijd gefascineerd, maar ik heb het nooit écht serieus aangepakt voor zulke lange afstanden. Tot nu.

Want dit jaar speelt er meer dan alleen een oude jeugddroom.

Achter mijn besluit om dit jaar een marathon te lopen, zit ook een persoonlijke reden. Ruim een jaar geleden kreeg ik een herseninfarct. Op jonge leeftijd, onverwacht. Een ingrijpend moment, dat logischerwijs mijn wereld even stilzette.

Sindsdien ben ik hard aan het werk geweest om weer mijn oude zelf te worden, zowel fysiek als mentaal. Gelukkig gaat het nu in veel opzichten weer een stuk beter. En nu ik me weer sterk voel, wil ik mezelf uitdagen. Niet alleen omdat ik het weer kan, maar omdat ik aan mijzelf wil bewijzen dat ik weer terug ben.

Deze marathon loop ik dus een beetje voor mijn vader,
een beetje voor mezelf,
en ook een beetje voor het KWF.

Want als ik dan toch 42 kilometer ga afleggen, dan wil ik dat doen in het teken van iets groters dan mijzelf. En geld ophalen voor een ziekte die zoveel mensen raakt – direct of indirect – voelt voor mij als een passend doel.

Ik zou hier graag zoveel mogelijk geld voor ophalen. Het zou daarom super veel voor mij betekenen als jij iets doneert. Elke donatie, groot of klein, maakt verschil — en motiveert mij extra om deze uitdaging aan te gaan én af te maken.

Dankjewel ❤️

————————————————————

As a child, I often stood on the sidelines cheering on my father as he ran yet another marathon. It left a big impression on me. The discipline, the perseverance — I knew: one day, I want to do that too. I hope to make my father proud by doing so.

Running has always fascinated me, but I never truly committed to it for such long distances. Until now.

Because this year, it’s about more than just an old childhood dream.

There’s also a personal reason behind my decision to run a marathon this year. Just over a year ago, I suffered a stroke. At a young age, and completely unexpectedly. It was a life-changing moment that, understandably, turned my world upside down.

Since then, I’ve been working hard to become myself again — both physically and mentally. Fortunately, I’m doing much better now in many ways. And now that I feel strong again, I want to challenge myself. Not just because I can, but because I want to prove to myself that I’m back.

So I’m running this marathon partly for my father,

partly for myself,

and also partly for the Dutch Cancer Society (KWF).

Because if I’m going to run 42 kilometers, I want it to be for something bigger than myself. Raising money for a disease that affects so many people — directly or indirectly — feels like a meaningful goal.

I would love to raise as much money as possible. That’s why it would mean a great deal to me if you made a donation. Every contribution, big or small, makes a difference — and gives me extra motivation to take on and complete this challenge.

Thank you ❤️