Mark Lakeman

Ik startte mijn rit samen met fietsvriend Vincent en direct werd ik al verrast door een uitzwaaicomité bestaande uit mijn gezin, ouders, zussen, zwager, neefjes en nichtjes, buren en buurjongetjes. Ik dacht de rit in redelijke anonimiteit te kunnen voldoen, maar niets was minder waar.
Na een mistige, frisse start haalden langs opgebroken straten net op tijd de pont in de Zaandam. In Amsterdam stond ploegleider Wesley al te wachten en vertelde ons dat Arjan (motoragent) in de buurt was. We fietsten rap door richting Sloterdijk want we hadden het koud. In de buurt van het station vond Arjan ons en vanaf daar reed hij mee naar het AvL, waar als verrassing al vriend Tim (ook uit Oldenzaal) klaarstond, ook kwam mijn lieve oud-collega (inmiddels laborant in het AvL) Marintha even kijken. Na het fotomomentje, en wat langer kletsen dan gepland, zijn we verder gegaan en hebben we een stop gemaakt bij de ArenA, waar Vincent toch maar even nieuwe sokken kocht voor de terugweg. Navigeren in Zuid-Oost ging niet helemaal soepel maar we kwamen er mede door de uitstekende politiebegeleiding goed uit. Vincent fietste mee tot Weesp (langer dan gepland, heel mooi gedaan) en vanaf kon ik lekker doortrappen tot Putten, onderweg werd ik weer verrast door aanmoediging door JP!
Aangekomen in Putten (na 120km) stond daar een nog grotere surprise op mij te wachten: mijn ouders en zussen waren inclusief spandoek daar gekomen om met mij en Wesley te lunchen! Als bonus kwam ook vriend Martin nog even langs om aan te moedigen. De support was overweldigend, maar inmiddels was ik ook wel achter dat mijn geplande aankomsttijd niet ging lukken met al deze mooie stops. Wesley zat in het complot en had de mensen in Oldenzaal allang al ingeseind.
Na weer een mooi snel stuk tussen Putten en Deventer stond mijn oom Alexander mij op te wachten. Vanaf daar is hij mee gefietst, aangemoedigd door Marloes en nogmaals Tim, via het Medisch Spectrum in Enschede (waar wederom supporters stonden), heel wat omleidingen en een paar navigatiefoutjes. Met inmiddels een lege cadanssensor kwamen we aan in Oldenzaal waar ik alweer werd opgewacht. Dit keer door Rutger en zijn zoon, hij stond erop om mee te fietsen naar de finish, het huis van Wouter en Susan (later bleek dat ik anders via de "verkeerde" de straat in zou komen). Aldaar stond een groot ontvangstcomité op ons (Alex was er nog steeds!) te wachten! Vele vrienden en familie stonden klaar. Wat een onthaal!
Na een klein feestje, met de overhandiging van een symbolische checque, hebben Wesley, mijn ouders en zussen en ik de dag heerlijk kunnen afsluiten bij de familie Hofste.

Ik wil nogmaals iedereen bedanken die gedoneerd heeft, ook op de laatste dag hebben (mede door de uitstekende verslaglegging door Wes) nog heel veel mensen een duit in het zakje gedaan voor KWF.
Het was mij niet zo makkelijk vergaan zonder alle support die ik kreeg. In de eerste plaats door Wesley, die mij de hele rit heeft achtervolgd en alles heeft vastgelegd.
Ook vond ik het heerlijk om niet alles alleen te hoeven te fietsen, Vincent en Alex, het is ook jullie verdienste, bedankt!
Natuurlijk ook bedankt aan alle familie en vrienden langs de kant, wat een support! Geweldige inspanning om overal bij te zijn door mijn ouders en zussen.
Verder was het geweldig dat politie Amsterdam Centrum bereid was om Arjan een paar uurtjes uit te lenen voor de begeleiding van onze rit.
En natuurlijk niet te vergeten, opa's, oma's en buren die hebben opgepast, en in het bijzonder natuurlijk Myrna en de jongens: bedankt dat jullie papa lekker hebben laten trainen de laatste weken.

Mijn tocht vandaag is hier te volgen:

De route heb ik wat aangepast. Het is nu in totaal zo'n 240 km geworden.
Ik zag er tegenop om rond 9 uur 's morgens door het centrum van Amsterdam te fietsen (drukte!), dus heb het nu dusdanig gepland dat ik zoveel mogelijk fietspaden pak en via Zaandam en het Westelijk havengebied in Amsterdam-West aankom. Hopelijk schelen deze extra kilometers me wat tijd. Ook stop ik even bij de Johan Cruijff Arena, een plek waar goede herinneren van ons liggen, een aantal seizoenen gingen we namelijk naar alle Champions League-wedstrijden van Ajax met jongens uit Wervershoof en Oldenzaal.

De laatste dagen heb ik weer een aantal prachtige donaties ontvangen, dat heeft mij doen besluiten om het streefbedrag te verhogen naar €2400,-, passend bij het aantal geplande kilometers.

Dat betekent natuurlijk niet dat ik vind dat het nu onvoldoende is! Ik ben ontzettend blij met het dusver behaalde bedrag, ik had dit nooit verwacht en wil jullie allemaal nogmaals bedanken.

Vrijdag probeer ik jullie via Instagram (@marklakeman) en Facebook op de hoogte te houden van de tocht en waar ik me op dat moment bevind op het traject. Tot dan!

Ik had niet verwacht dat dit initiatief zoveel teweeg zou brengen en ben er echt van onder de indruk. Wat zijn er toch veel lieve mensen!

Uiteraard moet er nog wel getraind worden en dat heb ik vandaag gedaan. Maat Vincent was zo vriendelijk om mij te vergezellen op een ritje van 100km. Even genieten van de stevige zeebries.
Tot 8 oktober zal ik buiten mijn woon-werkritten (met extra lusjes) vaker een lange rit rijden om te kijken wat de juiste strategie is qua voeding en setup van mijn fiets.

Tot snel!