Halve marathon Movember
Het verhaal van mijn broertje Nick Straatman:
‘’Je moet ervan uitgaan dat het kwaadaardig is’’. Deze zin veranderde mijn leven misschien wel voorgoed. Mijn naam is Nick Straatman en ik ben een 25 jarige Master Finance student aan de VU in Amsterdam. Een week voor het horen van deze diagnose had ik een knobbeltje gevoeld in mijn bal. Ik besloot niet meteen naar de dokter te gaan want met mij is toch niks aan de hand? Dezelfde dag spookte het toch door mijn hoofd; ik was afwezig en voelde me niet lekker. Na een slapeloze nacht besloot ik toch een afspraak te maken bij de huisarts. Via een doorverwijzing voor een echo kwam ik in het ziekenhuis terecht. Nog steeds had ik het idee dat ik opgelucht naar huis zou vertrekken. Ik sportte 3 keer per week en werkte daarnaast 30-40 uur aan mijn bestuursjaar. ‘’Met mij is toch niks aan de hand?’’ Ik zou diegene zijn die te veel was gaan doordenken en onnodig de huisarts had gebeld. In het ziekenhuis begon het me op te vallen dat ik overal meteen aan de beurt was en nergens hoefde te wachten. Eenmaal bij de uroloog werd mij verteld dat het er slecht uitzag en dat ik binnen 72 uur (uiteindelijk zelfs binnen 48 uur) geopereerd zou worden. Met mij was wel wat aan de hand. Ik ben heel erg dankbaar voor het feit dat deze operatie zo snel gepland stond ondanks de Corona-pandemie. Mijn bal met tumor was binnen 10 dagen na ontdekken verwijderd. Naast deze operatie moest ik mijn bloed afgeven, een CT scan af laten nemen en voor de zekerheid mijn sperma in laten vriezen. Mijn familie, vriendin en vrienden hebben mij hier doorheen geloodst. Kortom, mijn leven en dat van mijn naasten stond ineens op zijn kop. In mijn hoofd was ik bezig met overleven in plaats van leven. Onzekerheid en angst voor de testresultaten waren het enige waar ik aan kon denken. Op de dag van de operatie kreeg ik te horen dat er gelukkig geen uitzaaiingen waren. Dit was, in combinatie met een goed verlopen operatie, mijn eerste overwinning. Na bijna 2 weken kreeg ik de definitieve uitslag in het ziekenhuis te horen. Aspirines waren die dag nodig om mijn hoofdpijn en spanning te stillen. Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik het goede nieuws te horen. Er waren geen andere risicofactoren gevonden waardoor ik geen verdere behandeling in de vorm van chemo moest ondergaan. Dit was mijn tweede overwinning en ik wist meteen dat ik bij wilde dragen aan beter onderzoek naar deze vorm van kanker. Het lopen van een halve marathon en deze actie zullen mijn derde overwinning zijn.
Gelukkig was ik er vroeg bij en kon ik beginnen aan mijn herstel. Ik snap heel goed dat niet iedereen de kans krijgt om in een vroeg stadium al een knobbeltje te voelen. Dit heeft alles te maken met de locatie van de tumor. Als je wel iets voelt, ga dan naar de dokter. “Met mij is niks aan de hand” is een zin die je op een verkeerd been kan zetten. Het is beter om 99 keer te horen dat er niks is dan dat je die ene keer, dat er wel iets aan de hand is, negeert. Daarnaast is het niet erg om te denken dat er wel iets met je aan de hand is. Eigenlijk geldt dit voor zowel lichamelijke als mentale problemen die je door je leven tegen zal komen. Zoek hulp en los het samen op! Met deze actie hoop ik bewustzijn te creëren zodat andere mannen zichzelf regelmatig checken om een hoop ellende te voorkomen. Het geld van jullie donaties is bedoeld voor onderzoek naar teelbalkanker. Daarnaast hoop ik binnen mijn herstel een voorbeeld te zijn voor anderen.
