Michelle Natte

Hardlopen was nooit mijn favoriete bezigheid. Elke keer begon ik vol goede moed met de Evy-app, maar haakte ik al snel weer af. Tot deze zomer, toen mijn cholesterol door het dak ging en de huisarts me vertelde dat ik echt moest gaan sporten. Aangezien ik chronisch zenuwpijn en verhoogde spierspanning heb, ben ik beperkt in de keuze van sport. Hardlopen ontspant me, dus besloot ik het opnieuw te proberen.

Mijn hardloopavontuur begon tijdens onze vakantie in Spanje, met het ambitieuze plan om vroeg op te staan en te trainen voor de 5 km tijdens de Goudse Singelloop op 7 september. Het was een goed voornemen, maar ik vroeg me af of ik het deze keer zou volhouden, of net als voorgaande keren na les 5 zou afhaken.

Tijdens die reis naar Spanje kregen we verschrikkelijk nieuws: onze vriendin Bea was ongeneeslijk ziek en zou palliatieve zorg ontvangen. Ondanks dat we wisten dat ze al enige tijd ziek was, hadden we hoop gehouden op een andere uitkomst.

Op 23 juni begon ik mijn eerste training: één minuut hardlopen. Mijn lichaam deed vreselijk pijn en het zweet gutste van mijn lijf. Terwijl ik rende, gingen mijn gedachten uit naar Bea. Ze vocht elke dag tegen de pijn en tegen de wetenschap dat ze nooit meer beter zou worden. Vergeleken met haar strijd voelde mijn klagen over het hardlopen zo onterecht. Die gedachten hebben me bij elke training geholpen om door te zetten.

Op 7 september liep ik uiteindelijk de 5 km aan één stuk, op het laatste beetje energie dat ik nog had. Bij de finish bedankte ik Bea in gedachten voor de kracht die ze me gaf. 

Nu is mijn volgende doel om op 9 november 10 km te lopen tijdens de Urbain Trail Delft 2025, bij de "Ren tegen Kanker", om geld in te zamelen voor kankeronderzoek.

Ik vraag geen complimenten of condoleances, maar een donatie. 1 op de 2 mensen krijgt te maken met kanker. De strijd tegen kanker zullen we waarschijnlijk nooit helemaal winnen, maar met onderzoek komen we al een stuk verder.

Op 3 augustus 2024 overleed onze vriendin, zus, allerliefste vrouw en moeder, Beatrix Rijken, op slechts 60-jarige leeftijd. Ze laat een enorme leegte achter bij haar dierbaren.

Zij zal mij altijd de kracht geven om door te gaan, vooral wanneer ik op het punt sta op te geven.