Ashley Kleisma

Twee jaar geleden verloor ik mijn tante aan kanker. Het voelde alsof de grond onder onze voeten wegviel. Haar lach, haar warmte, de manier waarop ze altijd het beste in iedereen naar boven haalde… het zijn dingen die ik nog elke dag mis. Het is bijna onmogelijk om onder woorden te brengen hoe het is om iemand te zien vechten, hoe je hoopt, bidt en toch voelt dat je grip langzaam verdwijnt. 

Het verlies heeft mijn hart geraakt op een manier die nog steeds voelbaar is. Ik voelde verdriet dat me soms overviel, frustratie om iets waar je geen controle over hebt, en een leegte waar moeilijk woorden voor zijn. En toch probeerden we als familie door te gaan, elkaar vast te houden, ondanks dat iedereen op zijn eigen manier brak van binnen.

En nu, 2 jaar later, komt die angst weer terug. Iemand anders die mij dierbaar is vecht op dit moment zijn eigen strijd tegen deze ziekte. Het herinnert me aan hoe groot de impact van kanker is, niet alleen op degene die ziek is, maar ook iedereen eromheen.

Ik kickboks al een enige tijd en gebruik deze sport nu voor iets groters. Daarom ga ik in maart drie weken naar Thailand. Drie weken lang volledig gericht op trainen, op kickboksen, op sterker worden. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal. En wanneer ik terugkom, stap ik de ring in. Voor mijn tante. Voor degene die nu strijdt. Voor iedereen die iemand moet missen, of iemand moet zien vechten. Voor iedereen die deze ziekte van dichtbij kent. 

Deze wedstrijd is mijn manier om terug te vechten tegen een ziekte die zoveel mensen kapotmaakt. Met elke training en elke stoot wil ik bijdragen aan onderzoek en hoop. 

Elke donatie helpt. Samen strijden wij tegen kanker ❤️