Rondje Paramaribo voor Papa

Lieve allemaal,

Op 30 december ren ik mijn eigen rondje van 10 km door Paramaribo, Suriname, waar ik de komende vijf maanden stage loop voor mijn studie. Ik hoop hiermee zoveel mogelijk geld op te halen voor kwf, zodat er in de toekomst steeds betere behandelingen en operaties mogelijk worden, en zodat steeds meer mensen beter mogen worden van deze vervelende ziekte.

Ik ren voor mijn lieve papa, die helaas nooit beter heeft mogen worden. Maar ik ren ook voor alle mensen die nu met kanker te maken hebben en voor ieder ander die nooit beter heeft mogen worden van deze ziekte.

In november 2023 kregen we te horen dat papa kwaadaardige endeldarm kanker had, met uitzaaiingen naar de lever. Op het moment dat ik dit kreeg te horen, voelde alles nog zo onwerkelijk, maar tegelijk ook enorm oneerlijk. Hoe kan het dat papa, die altijd zo gezond leefde opeens ziek werd? Dit is iets wat ik me nog steeds vaak afvraag.

We kregen te horen dat er een behandelplan was: papa zou beginnen met drie chemokuren, daarna vijf weken lang dagelijks een bestraling, gevolgd door twee operaties. Ik wist van tevoren dat dit een intensief behandeltraject zou worden, maar ik wist ook wat voor sterke vader ik had met een heel goed doorzettingsvermogen.

In september 2024 hebben we samen geproost op de goede uitslagen en de geslaagde operaties van papa. Ik kan me nog heel goed herinneren wat voor mooie dag dat was. We waren samen met een aantal familieleden en vrienden, en iedereen was zo blij voor papa en voor ons als familie.

Begin oktober had papa in het Umc in Maastricht een Pet-scan ter controle, het ziekenhuis waar hij de meeste behandelingen had gehad. Ik ben die dag met hem meegegaan, omdat ik hem niet alleen wilde laten. Ik weet nog dat ik daar liep met een onderbuikgevoel dat er iets niet helemaal goed was. Eind oktober kregen we te horen dat er opnieuw uitzaaiingen in zijn lever waren gevonden, en dat hij niet meer beter zal worden. Ik weet nog dat papa tegen me zei dat er een hele kleine kans was dat hij beter zou worden, ik denk dat ik me toch zelf nog een beetje vast heb gehouden aan die woorden, terwijl ik zelf eigenlijk ook wel wist dat hij niet meer beter zou worden.

De laatste maand is hij vaak in het ziekenhuis geweest en heeft hij meerdere ingrepen moeten ondergaan vanwege ernstige geelzucht. In iets meer dan een maand tijd zag ik papa veranderen van een enthousiaste, ondernemende man in iemand die ernstig ziek werd. Ik zag hem met de dag zieker worden. Ik heb me in die tijd ontzettend machteloos gevoeld, omdat ik zo weinig voor hem kon doen.

Papa, ik ben en blijf voor altijd het meest trots op jou.
Hoe jij, ondanks alles wat je ooit hebt moeten meemaken, altijd zo positief bent gebleven, bewonder ik enorm. Ook tijdens de periode dat je ziek was bleef je ondanks alles altijd zo positief. Jou positiviteit zou ik mijn hele leven met me meedragen.

Je was een allemansvriend, iemand die altijd voor iedereen klaarstond en daarbij soms zichzelf vergat. Je was ondernemende, enthousiaste maar voor een hele eerlijke man. Papa, je bent een voorbeeld geweest—niet alleen voor mij, maar ook voor zoveel andere mensen. 

Ik ben je dankbaar voor alles wat je mij hebt geleerd en voor alle mooie en waardevolle momenten die we samen hebben mogen meemaken. Het liefst had ik je voor altijd bij ons gehouden, maar ergens heb ik ook wel een stukje rust gevonden in de gedachte dat je nu geen pijn meer hoeft te lijden. Ik zou je voor altijd blijven herinneren als een vrolijke en liefdevolle man. Dankjewel voor alles lieve papa.