Rij jij (figuurlijk) een stukje op mijn motor mee?

Meneer de uil

Dierendag

Een hazenslaapje in het begin van de avond... wat kan dat heerlijk zijn na een lange rit. Mijn ogen nog maar half open hoor ik een commotie buiten. Het blijkt dikke druppels te regenen en een aantal mensen zoeken al gillend een schuilplekje op🤣 Een paar seconden later komt het met bakken naar beneden. Het engelse zinnetje schiet door mijn hoofd... it’s raining cats and dogs en bedenk mij dat ik alwéér droog gereden heb vandaag...💃🏽 De hele nacht blijft het regenen en af en toe slaat “Thor” met zijn hamer. Alles wat vandaag valt, valt morgen niet😉 en zo ga ik inderdaad weer droog op pad. Dit was in de basisrit het laagste punt. Nu gaat de reis weer omhoog langs prachtige bospaadjes en ingevulde rotondes... niet één is leeg... een grote grijze beer kijkt mij aan als ik de bocht inzet. En moet opeens aan mijn pluchen hond denken die ik van mijn collega’s kreeg als troost na de operatie. Ze hebben nooit kunnen bedenken dat ik nog met die hond slaap. Wat kwam die goed van pas toen de wond  onder mijn oksel zeer deed en ik op mijn zij mijn arm niet op mijn lichaam kon leggen. De grijze grijnzende hond met rooie tong er maar tussen gelegd om zo een drukpunt te vermijden. Nog altijd als de oedeem opspeelt en mijn arm op mijn borst zeer doet leg ik die hond ertussen. Ik dwaal af... kijk uit Roos weer een bochtje... als motorrijder zijn de rotondes altijd uitkijken maar ook leuke bochtjes om te nemen en met deze dieren erin helemaal. Het 1 na het andere dier kijkt mij na. Bij Beesel schiet ik toch even snel het fietspad op. Nu ik Thor al heb genoemd kan ik daar nog wel een mytisch wezen aan toevoegen. Wat een prachtig gezicht... kijk je even mee? 

Elastiekje

Vroeger 😇

Vandaag ging ik opeens een dag terug naar vroeger. Vanaf de Zevenhuizerplas naar Gouda en door naar Schoonhoven. Een lunch met twee schatten van meiden die ik dertig jaar niet meer had ontmoet. Wat een plezier... via de opvoeding door naar de schoolbelevenissen, met een uitstapje naar het nu en weer terug naar ons “kattenkwaad” 😇 Na een vrolijk afscheid en een verkeerde afslag toch maar de snelste route (lees... snelweg) gepakt naar mijn eindbestemming... de teller geeft 139 km aan. Tref ik daar weer een “vroeger” aan. Twee militairen in actieve dienst. Mijn lichting was 91-1, die van hen kort daarna en daar ging het weer over vroeger🤣Opeens aangesproken worden met u door jongeren, de tienertour en de zilvervloot... lachsalvo’s van herkenning over en weer. En weet je... mooi grijs is niet lelijk😉

Zeg maar Roos

De vierde dag van mijn rondrit door Nederland staat een route gepland met de Deauville club. De wekker gaat vroeg. Maar als een schoolkind wat stuiterend zijn bed uit komt omdat hij op schoolreisje gaat ben ik ook al voor de wekker wakker. Startklaar om naar het verzamelpunt te gaan wil ik nog even netjes tanken... goede voorbereiding is het halve werk. Station 1 gesloten, station 2. werk in uitvoering, station 3 staat op de routeplanner maar is in het echt niet meer aanwezig. Het lijkt mijn behandelingstraject tegen kanker wel... ook daar heb ik een paar stations gemist. De immuno- en hormoontherapie mislukte. Op aanwijzing van de voorrijder een tankstation gevonden en wat van dat goudgele goedje geslurpt. Die... tijd is tijd min vijf minuten... wat ik altijd hoog in het vaandel houd is me niet gelukt ondanks de vroege voorbereiding. Met de helm in de wind zak ik naar beneden af... Oegstgeest, Hellevoetsluis... waar de groep motorrijders samenkomt en dat alles covid proef. Nadat mijn motor door Frank nog even onder handen is genomen gaan we in een kleine groep verder... Goederede, Ouddorp en oooooo de voorrijder stuurt hem zo de schuine kant van de Brouwersdam op. Mijn hart versneld... mijn handen zoeken meer grip... kom op je kan het... en met een big smile “hang” ik ook tegen de dijk aan. Langs Scharendijke door naar Bruinisse... via Ooltgensplaat om te eindigen in Klaaswaal... maar voor die tijd is het welletjes voor mij. Mijn arm trekt... komt op spanning van de oedeem en wanneer ik naar de teller kijk heeft hij niet de 100 maar zelfs de 250 voor die dag al aangetikt. Ik taai af omdat ik nog naar Zevenhuizen moet voor mijn slaapstop. Wat heb ik veel geleerd deze dag. Als een Roos die in volle kracht bloeit heb ik alle adviezen, fijne gesprekken en belevenissen opgesnoven😊

Vitamine zee

Achteruitkijkspiegel

Uitgerust wakker worden... zo voelt het tegenwoordig niet meer. Er blijft een bepaalde moeheid aanwezig. Vandaag voel ik mijn spieren en de oedeem in mijn arm blijft in mijn hand een beetje zitten. Ik weet nu al dat ik straks moeite moet doen om mijn motorhandschoen aan te krijgen. Tja, niet piepen...  dat krijg je als je de eerste dag een lange rit in de regen heb gereden🤪 Vandaag staat er maar iets van 80 km op de planning (uiteindelijk toch weer die 100 aangetikt)... richting wijk aan zee. Maar eerst langs de dijk... de zon in de snoet. Rood voor... blauw achter... wat een plezier om te zien dat je genen je achtervolgen. Vandaag is het dorstig weer en de zon maakt het pak strak😬 Ik krijg de jas dan ook met moeite uit... blij dat ik nu geen leer aan heb. De verzorging van de inwendige mens gaat mij goed af😆 Weer terug die dijk op... blauw links... rood rechts... in de achteruitkijkspiegel zie ik de motor steeds kleiner worden en slik even... kom op... blik naar de horizon... de zee wacht🌊 

Menukaart😉

Wachten tot het droog werd vanmiddag was geen optie. We zijn tenslotte niet van suiker😉.  Via een kopje thee met taart door naar een patatje pinda... langs een italiaanse salade en afgesloten met een wiskey eindigde we in Medemblik. Dat leverde ons 166 kilometer op💃🏽 Maar ik heb nog even te gaan want voordat ik goed en wel op de motor zat waren alle kilometers al gedoneerd 😱 Wat een prachtige ervaring.🥰 en voor mij een mooie bijkomstigheid... hoe meer gedoneerd hoe meer kilometers ik kan rijden🤣😇😊