Block Cancer

Van het Hunehuis naar...

De volgende dag spullen bepakt en bezakt, ben ik op weg gegaan naar de Hondsrug. Vanuit Zuid Drenthe. Ik moest richting het noorden. Dus ik had de wind in de rug. Mijn telefoon deed het niet meer, dus ik navigeerde op bordjes, knooppunten, de stand van de zon en de wind. En het ouderwetse vragen aan mensen hoe te fietsen. Hoe leuk was dat? Wel de juiste vragen. Ik had al 4 uur gefietst na om 10.00 vertrokken te zijn uit het Hunehuis. Ik kon geen knooppunt vinden het huilen stond me nader bij het lachen. Ik sprak een man en een vrouw aan. Ik denk een vrouw et haar vader. Ze had een kooppuntenboekje bij zich, hoe handig! Dat wil ik ook! En knooppunt 59 was nergens te bekennen. Ik moest naar knooppunt 38 dat was rechtdoor en rechtsaf. Het stel zag dat ik trilde en de vrouw heel attent gaf me 2 mueslirepen. Zo onwijs lief We zeiden onze namen nog even. En fietsten zwaaiend weg. Ik vervolgde de route en jaaaaa!!! Nummer 38!! Ik kon door en was blij. Alles op mijn briefje in mijn hand geschreven met de knooppunten. O ja ik twijfelde of ik rechtsom Groningen ging door de bossen en de knooppunten, of linksom de kortste langs het Kanaal. Die vrouw raadde linksom aan. De snelste route.  Ik kwam een restaurantje tegen. Ik dacht, even goed nadenken. Wat wil ik. Ik zette alles op een rij:

Van Meenthe naar het Hunehuis

Ik bedankte voor het mooie verblijf en vertrok rond 12.00. Lekker op tijd, het Hunehuis was niet al te ver fietsen. Zo zeiden ze. Vanuit mijn ervaring was dat niet zo ik was altijd 1 a 2 uur langzamer ook met stops om te eten en plassen, de juiste knooppunten opzoeken. Inmiddels zitten we rond de 945 ophaalgeld. Heel tot. Ik ben zo blij het voelt zo spannend. Zometeen lukt alles! Ik ga ervoor. 

Op naar de Meenthe

Inmiddels waren we al over de 700 euro heen. Ik was zo blij! Ook had ik al 200 km in de benen, dus wat dat betreft had ik mijn doelen al behaald. Toch wilde ik door. 

Van nivoncamping Lettelbert naar Nivonhuis Alladsoog .met verzuring

Van Utrecht naar Groningen.

Op het perron van Utrecht zag ik dat de trein maar tot Hoogeveen reed i.v.m. werkzaamheden.Hoogeveen ligt zo’n 60 km van de Hondsrug. Noordlaren. Ik dacht: “ Ik kom daar wel.” Vol frisse moede begon ik de tocht. Mijn tassen had ik niet handig ingepakt. ER gleed steeds een touwtje tegen het wiel. Dus moest vaak terugtrappen. De rit had ik me niet voorgesteld van te horen dus ik fietste nog op bordjes en hoofdwegen Ook door de groe maisvelden. De knooppunten zou ik vanaf de hondsrug gaan gebruiken.Ik keek op de google maps, daar wat de route op uitgestippeld met plaatsnamen. Ik besloot op de plaatsnamen te fietsen.Dat lukte aardig. Af en toe kreeg ik een bericht dat er een donatie was gedaan, dat gaf me volle moed. Het werkte!

Als ik de route kwijt was vroeg ik een medefietser. Ik kwam vriendelijke mensen tegen die behulpzaam waren. Echt super. Op mijn Strava app zag ik dat ik gemiddeld 10 km per uur fietste.Dat klopte aardig. Uiteindelijk kwam ik na6 of 7 uur fietsen aan bij de camping. Het was al schemerig en lig in een bos dus was blij aan te komen. Ik had 2 zeemleren broeken gekocht die kwamen goed van pas na zoveel km in de benen.Zadelpijn viel tot nu toe mee.

Ik fietse langs boerendorpjes, maisvelden en ik kon mijn plas niet ophouden dus deed dat langs de weg bij een open veld waar de voorbijgangers me konden zien. Ik moest had geen andere keus. En kreeg ook geen commentaar. Blijkbaar was ik niet de enige.Het was mooi weer. Er was een opgraving.Dus ik moest om. Een aardig racefietsmeisje toonde mij de route: “ Hier rechtdoor, daar over een brug, je komt door een dorpje, de weg weer over en je bent er bijna.” “ Dankjewel”.

Het eerste uur was vaak inkomen. Als ik eenmaal op de route zat liep. Het. En soms klopten de knooppunten niet. Dan kwam de knooppunten app en de mensen die ik tegenkwam met kaart met knooppunten goed van pas.

Ik moest zuinig zijn met de paar mensen die de route wel kenden en mensen die je een hele andere kant wezen.

Ik kwam om 20.00 aan bij de Hondsrug, het Nivonhuis met camping.  in Noordlaren. Ik kreeg een plek op een trekkersplek.Ik had een nieuw tentje dus nooit opgezet. Hij bleek binnen 10 minuten opgezet. Ik denk als ik geoefend ben dat ik dan in 5 minutenkan opzetten. Eerst had ik de opening naar het veld. Later draaide ik de tent naar het noorden waar verder en wijdser uitzicht is.

Ik had nog brood met appelstroop. Dat ging er wel in.Daarna werd het donker. Ik nam nog een koffie om warm te blijven uit mijn thermoskan. En kocht ook een drankje. Ik had veel dorst.Nadat de tent op stond en ik eventjes warm binnen in het huis zat, keek ik of er gedoneerd werd. AL 300 euro. Dat was al fantastisch. Nog 200 euro en ik had mijn doel van 500 euro breikt. Voor meer onderzoek naar kanker. Het liep, de mails op debus,ik was waar ik moest zijn en zorgen dat ik voldoende kilometers haal. Nou,….. 

Ik keek de volgende ochtend weer of er gedoneerd was. Jawel! De volgende dag vertrok ik naar Letterberg. Mijn tentje ingepakt. Nu deed ik mijn bagage iets meer naar achteren en zette de spin met een tierip was. Nu had ikmijn bagage iets meer achterin op de fiets en raakte ik mijn tassen niet meer met mijn voeten. Dit fietste veel lekkerder. Ik fietse, het was een rit van 40 km maar ik deed er 6 uur over. Met pauze, de knooppunten lerend. Over zandpaadjes, stenen paadjes en mijn fiets ik noem hem mijn ros, hield alle bagage en de lege banden bleven uit. Het was een top fiets met topbanden. Zeker. Van de Decathlon. Het laatste stuk was de Duinweg, een lange fietsweg en ik kwam om 16.00 aan. Lekker op tijd. Een rustige, ik was de enige op het veldje, camping. Er zou een meer bij zitten, die was verder weg maar ik at en moest even inchecken bij de eigeneaar. Hij vertelde over het NIVON dat het100 jaar bestaat. Ik kreeg plek 9 een rustige plek ik was de enige. Het was stil maa te stil en niks te doen voor me.Uitrusten van de tocht dus. Ik zou hier 1 dag extra zijn. Ik merkte dan ik me niet op mijn gemak voelde en het kou had. Ik vond de man ook niet zo aardig naar zijn vrouw die ook in de hut waar zij zaten, deed. Ik had nog niet betaald en besloot i.p.v. 2 dagen hier te blijven, 1 dag te blijven en het volgende adres 2 nachten. Allardsoog, dat had ook een plaats waar je in een bed kon slapen. Wat een luxe! Het kostte wel 33 euro i.p.v. 13 maar het was ook van een deel vakantie en ik wilde graag genieten. Allardoog was 40 km van de route. Maar met omfietsingen deed ik er wel 6 uur dus 60 km over. Mijn 200 kilometer zo ook gan sneuvelen en iklegde de lat hoger:300 km.Ik sliep wel lekker bij d eLetterberg vanwege de stile en de temperatuur.

Ik vroeg de eigenaar of als ik naar buiten de camping ging op weg naar Allardsoog of ik links of rechts most. Hij wees links Groningen, dat was het noorden.maar mijn knooppunten boekje , google maps en op het bord stond “LeeK” wat in de route zat wezen allemaal naar rechts, meer zuidelijke kant.dus ik ging rechts. Later kwam ik een bejaard echtpaar tegen.: “ Voor Leek gaat u de goede route!” “ Bedankt”. Ja, ik leer mijn eigen hersenen, gezond versand en intuitie te gebruiken.Ik was zo blij dat ik op eigen kracht de juiste route volgde. M eruit had weten te redden. Ik mocht mezelf een schouderklopje geven.

Ik fietste langs maisvelden, bloemenzeeeen, in bloeistaande prachtige heide. Het was ook genieten.Mijn fiets doet het goed. Als een soort speurtocht vind ik het leuk op de knooppunten te fietsen. Zoeken en puzzelen, vooruit denken naar wat het volgende nummer is. Maar soms ook aannemen. Een knooppuntenboek is handig. Die ga ik thuis aanschaffen.

Ik kwam aan bij Allardsoog. Een oud school gebouw met bedden. En een keuken.Hier kon ik me ook lekker was even slapen en het gebouw bekijken.ik ben blij deze keuze gemaakt te hebben naar Allardsoog te gaan voor 2 nachten. Als ik er 1 dag ben pak ik wel mijn fiets om de verzuring een beetje uit mijn benen te fietsen. Ondanks de verzuurde benen, dat is natuurlijk niks als je gediagnosticeerd bent met kanker. ER is al 500 euro opgehaald.Wellicht al 700 daar komen we wel aan!.Ik fietste langs maisvelden, bloemenzeeeen, in bloeistaande prachtige heide. Het was ook genieten.Mijn fiets doet het goed. Als een soort speurtocht vind ik het leuk op de knooppunten te fietsen. Zoeken en puzzelen, vooruit denken naar wat het volgende nummer is. Maar soms ook aannemen. Een knooppuntenboek is handig. Die ga ik thuis aanschaffen.

Ik kwam aan bij Allardsoog. Een oud school gebouw met bedden. En een enorme keuken Je moest een grijze knop indrukken. Daarna mocht je pas het fornuis open zetten. Hier kon ik me ook lekker was even slapen en het gebouw bekijken. Mijn benen waren zuur en ik kreeg een tip vaneen vrouw het er toch een beetje uit te fietsen. Dus ben even naar de supermarkt gegaan. Had ik toch nodig. We raakten wat aan de praat en dat vonden we allebei prettig. Ik sliep heerlijk in mijn bedje.Ik schreef wat. Er waren maar een paar mensen in het nivonhuis. De eigenaresse was wel apart. Van een nette bescheiden vrouw kreeg ze rode konen bij het zeggen dat er een motorclub zou komen in het weekend. Ze had er echt oprecht veel zin in. Leuk als je baan zo leuk is voor je. Ik kocht gerbera’s om haar te bedanken. Ik was 1 dag ectra gebleven en was weer uitgerust. Goed gegeten en gedronken. Fijn. De vrouw die ik ontmoette was receptioniste en sprak overwogen en heel correct. Ik bepakte mijn fiets weer en de vrouw maakte een paar foto’s van me. En ze zwaaide me uit. Heel lief. Ze stortte ook nog geld voor het KWF 5 euro, het ging om het idee en alle kleine beetjes helpen. Echt te gek!

Het zou gaan regenen en ik besloot naar de Meenthe te gaan.

Het begin midden

Kanker! Het klinkt altijd ver weg, maar als het iemand in de familie is is het opeens heel dichtbij. Godgloeiende shitzooi! Verdomme! Arrgghhh!!!! Nee!! Deze rotziekte. Ik schrik me te pletter. Maar hoe is het voor haar? Hoe kan ik me inleven in haar? Hoe rot moet het voor haar zijn? Hoe pijnlijk. Het raakt me. Ze is grappig, doet goede dingen voor mensen en nog veel te jong staand midden in het leven! Wat kan ik doen? Hoe kan ik helpen? Wat heb ik geleerd? In beweging blijven, niet stil gaan staan. In beweging blijven. Ik besluit te gaan fietsen en geld op te halen voor onderzoek. Zodat ze langer leeft! En voor alle andere patienten. Ik ga naar de site van KWF. Daar zie ik dat ik een aktie kan beginnen. Ik wilde al een fietsvakantie gaan doen. Nu gaat dit dit in het kader van het goede doel. Steun het KWF! IK schrijf een tekst en stuur het naar al mijn vrienden en familieleden op whatsapp, facebook, instagram, schrijf een mail voor op de mail voor al mijn bekenden. En ga na denken over een route. Ik wil een mooie route rustige route. (Dat ik ook kan genieten, ik voel me schuldig bij die gedachte maar ja dat mag ook) In het begin dacht ik, ik ga fietsen langs de kust. Maar hoe kom ik aan een slaapplek? Welke route? Ik dacht hoe ga ik dit doen? Hoeveel kilometer is rendabel per dag? Plusminus, mijn bellijn zei: Vrienden op de friets, je kunt op de dag zelf nog bellen. Langs Amsterdam? Zeeland, Maastricht, Arnhem, Bloemendaal, allerlei routes waren mogelijk. Maar het om het goede doel. Dat staat voorop. Dan maar even struggelen.Het duizelde. Ik dacht,, ik zie wel, ik kijk wel op de borden en dan zie ik wel waar ik uitkom. Ik heb nog nooit eerder een lange fietstocht van een paar dagen gemaakt. Dit is de eerste keer. Heel spannend. Het gaf stress. Maar een beetje gezonde stress hoort bijnhet leven.. Ik dacht zelf de route te maken. Kwam mijn tante met het idee een route langs nivonhuizen te maken. De route was al klaar. Een route van 5 dagen. Geniaal. Dit zocht ik! (Alle andere routes verdwenen als sneeuw voor de zon. )En ik hoefde ook niet vanaf mijn huis te fietsen maar kon ook met de trein ergens heen daarnaartoe. Dat was een nieuw inzicht en daar was ik blij mee. Het werd veel rustiger in mijn hoofd. En ik wil veilig het enorme grote en geweldige bedrag zonber teveel kleerscheuren geven of juist met dan heb je er echt voor gestreden;-).. Het idee iets te gaan doen, iets goeds te doen gaf ook spanning, en ik keek steeds naar nieuwe oplossingen. Ik sliep, mediteerde een beetje, doe mijn werk en langzamerhand kwam ook het geld binnen. Echt te gek. Ik wilde 200 kilometer fietsen en 500 euro ophalen. 500 is een droom. En t geld onderzoek en de patienten gat voor alles!Het ging goed. De route die ik koos: Ik leerde over fietspaden met knooppunten, het aantal kilometer per dag was ook al uitgezet. Er zijn 5 rustpunten. Ik deed mijn slaapspullen in mijn fietstassen et paste Yes! IK kon me nu rustig voorbereiden. De teller staat op 600 super! Echt superfantastisch! Geweldig! Ik spring een gat in de lucht! Echt bedankt voor al die gevers! Echt super. Zo'n mooi bedrag! De campings zijn geboekt. Nu fietsen. Ik vind het spannend. Met de trein naar Groningen en vanaf daar fietsen door Friesland en Drenthe. En verder gaan met geld ophalen. En verder hopen dat het goed gaat met haar! Dat het goed gaat zover het kan. Dat hoop ik.

Van Utrecht naar Groningen.

Op het perron van Utrecht zag ik dat de trein maar tot Hoogeveen reed i.v.m. werkzaamheden.Hoogeveen ligt zo’n 60 km van de Hondsrug. Noordlaren. Ik dacht: “ Ik kom daar wel.” Vol frisse moede begon ik de tocht. Mijn tassen had ik niet handig ingepakt. ER gleed steeds een touwtje tegen het wiel. Dus moest vaak terugtrappen. De rit had ik me niet voorgesteld van te horen dus ik fietste nog op bordjes en hoofdwegen Ook door de groe maisvelden. De knooppunten zou ik vanaf de hondsrug gaan gebruiken.Ik keek op de google maps, daar wat de route op uitgestippeld met plaatsnamen. Ik besloot op de plaatsnamen te fietsen.Dat lukte aardig. Af en toe kreeg ik een bericht dat er een donatie was gedaan, dat gaf me volle moed. Het werkte!

Als ik de route kwijt was vroeg ik een medefietser. Ik kwam vriendelijke mensen tegen die behulpzaam waren. Echt super. Op mijn Strava app zag ik dat ik gemiddeld 10 km per uur fietste.Dat klopte aardig. Uiteindelijk kwam ik na6 of 7 uur fietsen aan bij de camping. Het was al schemerig en lig in een bos dus was blij aan te komen. Ik had 2 zeemleren broeken gekocht die kwamen goed van pas na zoveel km in de benen.Zadelpijn viel tot nu toe mee.

Ik fietse langs boerendorpjes, maisvelden en ik kon mijn plas niet ophouden dus deed dat langs de weg bij een open veld waar de voorbijgangers me konden zien. Ik moest had geen andere keus. En kreeg ook geen commentaar. Blijkbaar was ik niet de enige.Het was mooi weer. Er was een opgraving.Dus ik moest om. Een aardig racefietsmeisje toonde mij de route: “ Hier rechtdoor, daar over een brug, je komt door een dorpje, de weg weer over en je bent er bijna.” “ Dankjewel”.

Het eerste uur was vaak inkomen. Als ik eenmaal op de route zat liep. Het. En soms klopten de knooppunten niet. Dan kwam de knooppunten app en de mensen die ik tegenkwam met kaart met knooppunten goed van pas.

Ik moest zuinig zijn met de paar mensen die de route wel kenden en mensen die je een hele andere kant wezen.

Ik kwam om 20.00 aan bij de Hondsrug, het Nivonhuis met camping.  in Noordlaren. Ik kreeg een plek op een trekkersplek.Ik had een nieuw tentje dus nooit opgezet. Hij bleek binnen 10 minuten opgezet. Ik denk als ik geoefend ben dat ik dan in 5 minutenkan opzetten. Eerst had ik de opening naar het veld. Later draaide ik de tent naar het noorden waar verder en wijdser uitzicht is.

Ik had nog brood met appelstroop. Dat ging er wel in.Daarna werd het donker. Ik nam nog een koffie om warm te blijven uit mijn thermoskan. En kocht ook een drankje. Ik had veel dorst.Nadat de tent op stond en ik eventjes warm binnen in het huis zat, keek ik of er gedoneerd werd. AL 300 euro. Dat was al fantastisch. Nog 200 euro en ik had mijn doel van 500 euro breikt. Voor meer onderzoek naar kanker. Het liep, de mails op debus,ik was waar ik moest zijn en zorgen dat ik voldoende kilometers haal. Nou,….