Halve marathon voor onderzoek alvleesklierkanker

Dat uitgerekend jij alvleesklierkanker moest krijgen, was voor mij niet alleen een shock, het is ook gewoon super oneerlijk. Jij, de power vrouw die al heel mijn leven naast mij staat, een vrouw zo gezond en zo gepassioneerd, midden in het leven, het is zo oneerlijk. 

Het proces waar je mee te maken kreeg, het zorgeloze leven was voorbij en dat wisten we allemaal. Zoveel onwetendheid, vanaf het begin van dit proces. Niemand kon ons vertellen wat je te wachten staat. En nog steeds zijn er zoveel vragen onbeantwoord gebleven.  

Ik kan en wil het niet los laten, je strijd. Vechten tegen zo’n ziekte is niet alleen onmenselijk maar ook te zwaar voor woorden. Ziekenhuizen die amper iets weten over deze ziekte, lastige uitkomsten en chemo’s die leken aan te slaan en toen weer niet. Je tumorwaarden daalde, maar alles bleek onwaar te zijn. Je moest het loslaten in het hier en nu, maar niet opgeven, nooit opgeven. Doorgaan, zonder enige informatie of hoop op goede uitkomsten. In Nederland was je uitbehandeld, ze wisten niet meer wat ze moesten doen, hoe kan dat dan? Hoe kunnen we in 2019 leven en niet weten wat we in zo’n welvarend land moeten doen? Nu is het weer wachten, op naar de volgende stap, ieder dag gaan we ervoor. Doorstrijden maar nog zoveel oneerlijke vragen waar niemand het antwoord op weet. 

Maar zonder antwoorden, kan ik het niet loslaten. 

Er is zo weinig bekend over deze afschuwelijke ziekte, en daar moeten we wat aan doen. Daarom ga ik op zaterdag 12 januari de halve marathon van Egmond lopen op zand, om geld op te halen voor onderzoek naar alvleesklierkanker. Er zijn te veel mensen die deze ziekte krijgen en er zijn te weinig mensen die dit overleven. Zonder antwoorden komen we nergens, komt niemand ergens. 

Je kan mij steunen in deze strijd door te doneren voor onderzoek in de link die je vind in mijn bio. Of het nu 1 cent is of een euro, mijn dank is super groot en dat van duizenden andere mensen en kinderen die op de dag van vandaag nog steeds strijden tegen deze ziekte.

Misschien vinden ze dan ooit wel antwoorden. 

Liefs,

Len