Marcel van der Laan

Menzis 4 Mijl van Groningen 2025

Mijn activiteiten volgen

579
kms

Ik ren tegen kanker tijdens de Menzis 4 Mijl van Groningen 2025

Ik ren tegen kanker tijdens de Menzis 4 Mijl van Groningen 2025. Wil jij me sponsoren? Daarmee zorgen we samen met KWF voor een beter leven met en ná kanker. Dat is heel hard nodig, want iedereen krijgt ooit te maken met kanker. 

Ik ren niet speciaal voor één iemand maar voor iedereen die dit op dit moment doorstaat of heeft doorstaan en voor de omgeving die dit doorstaat of heeft doorstaan. Ook ik heb in mijn omgeving hier mee te maken gehad en hoop dat we samen hier een beetje aan kunnen veranderen.
 

Samen kunnen we het verschil maken. Tegen kanker. Voor het leven. Help je mee? 

Mijn badges

Actiepagina gemaakt

Foto's toegevoegd

E-mails verstuurd

Aan eigen actie gedoneerd

Streefbedrag behaald

Streefbedrag verhoogd

Top fondsenwerver

Gedeeld op social media

Donateurs bedankt

Bij 500 euro aan donaties ontvang je je speciale KWF t-shirt!

Mijn updates

De eerste 17,5km

Friday 9th May

Gisteren getraind

Thursday 8th May

Dag 3 – De dag van de 7,5 km (oftewel: ik liep, ik zweette, ik overwon)

Zo, vandaag was het dan zover: de grande finale van mijn persoonlijke hardloop 4-daagse. De derde dag, en voor mij meteen de laatste. Niet omdat ik opgeef – nee nee – maar omdat ik wist: kwaliteit boven kwantiteit. En geloof me, vandaag draaide alles om het halen van een doel met stijl… en zweet.

Ik had een plan. Geen wilde sprintjes of eindsprint à la Usain Bolt. Nee, vandaag ging ik voor 75% van mijn kunnen. Wat betekent dat? Tempo: relaxed. Afstand: 7,5 km. Doel: niet wandelen. Easy, toch?

Ik begon solo aan de run – mijn eigen gezelschap is best prima, en ik zeg tenminste nooit “nog een extra heuveltje!”. Even zoeken naar een lekker ritme (want mijn benen dachten eerst nog dat we gewoon naar de koelkast liepen), maar al gauw zat ik er lekker in.

Ronde 1: Een beetje aftasten. Zoals bij een eerste date. Even kijken hoe we ons voelen, waar het pad heen leidt, of mijn knieën zin hebben.

Ronde 2: Heer-lijk. Zonnetje op m’n gezicht, benen soepel, ademhaling stabiel. Ik had zelfs even tijd om te fantaseren over deelname aan de Olympische Spelen… of in elk geval aan een estafette met vrienden en veel pauzes.

Ronde 3: De trotsronde. De stem in mijn hoofd vroeg: “Gaan we het halen zonder te wandelen?” En mijn benen riepen terug: “JA ZEKER!” Geen wandelpas gezien, zelfs geen slentermoment. Alleen maar hardlopen, van begin tot eind.

En daar stond ik dan, met 7,5 kilometer op de teller. Geen wandelpas, geen uitstelgedrag, gewoon gedaan. Een mini-overwinning met een grote glimlach.

Moraal van het verhaal: haalbare doelen = succeservaringen = trotse hardloper met spierpijn.

Op naar het volgende avontuur (maar morgen even niet.

Mijn donateurs

10.75

Anoniem

Succes maatje!

15.75

Derk Tap

Succes Topper

15.75

Ingrid Rozeveld

Succes Marcel💪

25.75

Jetty Woldendorp

Je kunt het Marcel, en je hebt een mooi doel. Gekozen.

25.75

Marcel van der Laan

Zelf de eerste donatie