Zwaar Begin, Sterk Doel: Mijn Weg naar de Halve Marathon voor KWF

De eerste trainingen zitten erop. En eerlijk? Hij kwam keihard binnen. Niet vanwege de afstand, maar vanwege de confrontatie. Met mezelf. Met mijn lijf. Met het feit dat ik op dit moment te zwaar ben, uit vorm, en dat elke stap meer vraagt dan ik gehoopt had.

Maar dat is precies waarom dit doel telt. Want ik loop deze Halve Marathon niet alleen voor mezelf. Ik loop hem voor het KWF. Voor iedereen die vecht tegen kanker. Voor wie afscheid moest nemen. Voor wie achterbleef. Voor hoop.

Een Lichaam dat Nog Niet Mee Wil

Toen ik begon, voelde ik het meteen: dit wordt niet vanzelf. Mijn ademhaling zat hoog, de benen zwaar. Mijn lijf protesteerde. Dit is niet het lijf dat fluitend 21 kilometer aflegt nog lang niet. De 5 kilometer voelde als een muur. Maar ergens in die muur zat ook een deur. En die deur was de herinnering waarom ik dit doe.

Zestien Weken van Gevecht

De komende zestien weken worden geen gladgestreken trainingsschema. Ze worden een strijd. Elke training is een mentale test. Niet tegen de stopwatch, maar tegen het opgeven. Want als het lichaam nog niet meewerkt, moet de geest het overnemen.

En ik weet: dat mentale gevecht is precies wat deze challenge waardevol maakt. Want ik loop voor mensen die nooit de keuze hadden om te pauzeren. Voor wie geen rustdag kreeg. Voor wie elke dag wakker werd in onzekerheid, met angst, met pijn. Mijn spierpijn is tijdelijk. Hun strijd was of is totaal.

Geen Egotrip, Maar Een Missie

Ik loop om te laten zien dat het mogelijk is. Ook als je niet in topvorm bent. Ook als je ver moet gaan. Ook als je lichaam nog moet wennen aan inspanning. Misschien juist dan.

Want als mijn kilometers ook maar één iemand inspireren om te doneren, te steunen, of zich gezien te voelen — dan is elke zware stap het waard. Dit is geen egotrip. Dit is een missie. En ik geef mezelf eraan over.

Finishen Is Symbolisch

Op 19 oktober 2025 wil ik over die streep komen. Niet alleen voor een medaille. Maar als statement. Als eerbetoon. Als bewijs dat strijd loont in het klein en in het groot.

Ik weet waarvoor ik het doe. En die reden is zwaarder dan elke kilometer die nog komt.

De start was zwaar. Mijn lijf is nog niet waar het moet zijn. Maar mijn hoofd weet het zeker: ik ga dit doen. Voor mezelf. En vooral: voor KWF. Voor iedereen die niet meer kan lopen. Voor wie vandaag vecht. Voor morgen.

Wil je meehelpen? Mijn actie ondersteunen? Of gewoon dit verhaal delen om bewustzijn te verspreiden? Laat het me weten. Samen maken we elke stap krachtiger

Ik zet mijn eerste stappen: waarom ik me inzet voor KWF

Ik sta aan het begin van iets groots. Iets spannends. Iets wat me fysiek en mentaal uitdaagt. Ik heb besloten om me in te zetten voor KWF Kankerbestrijding en dat doe ik door te gaan hardlopen. Niet omdat ik al een hardloper bén, maar juist omdat ik dat nog helemaal niet ben.

Geen conditie, wel motivatie

Mijn hardloopschoenen zijn vers uit de doos, mijn conditie is vrijwel nul, en mijn lichaam draagt de sporen van jaren zonder sport. Ik begin met overgewicht en een lijf dat protesteert bij elke beweging die verder gaat dan een blokje om. Maar mijn motivatie is groter dan mijn twijfel. Ik doe dit met een doel: om bij te dragen aan een wereld waarin kanker geen dodelijke ziekte meer hoeft te zijn.

Iedereen kent wel iemand die geraakt is door kanker. De verhalen raken me diep. Ik voel een sterke drang om in actie te komen. Niet aan de zijlijn, maar door daadwerkelijk in beweging te komen stap voor stap, ademhaling na ademhaling.

Elke stap is een overwinning

De eerste trainingen zijn zwaar. Mijn ademhaling schiet omhoog na een paar minuten. Mijn benen voelen log. Mijn hoofd roept dat ik moet stoppen. Maar ik doe het toch. Ik ga weer naar buiten. Ik trek die schoenen aan. En ik loop.

Het tempo is laag, maar de betekenis is hoog. Want ik weet waar ik het voor doe. Voor de mensen die moeten vechten tegen kanker. Voor het onderzoek dat levens kan redden. En ook voor mezelf om te laten zien dat ik meer ben dan mijn huidige lichaam en mijn huidige grenzen.

Kwetsbaar maar vastberaden

Ik voel me kwetsbaar in dit proces. Ik ben bang dat mensen me zien worstelen en daar iets van vinden. Ik ben bang dat ik faal. Maar tegelijkertijd voel ik iets anders: vastberadenheid. Ik wíl veranderen. En ik wil impact maken. Dat geeft me kracht.

Dit is nog maar het begin

Ik ben nog lang niet waar ik wil zijn. Mijn traject staat pas aan het begin. Maar ik ben begonnen en dat is alles. Ik geloof dat elke stap telt. Voor mij. Voor anderen. Voor het leven. En dat maakt dit avontuur, hoe zwaar het soms ook voelt, meer dan waard.