Carlo rent de Kustmarathon Zeeland voor KWF

Veelgestelde vragen

Monday 29th Sep

De afgelopen weken heb ik best wel wat vragen gekregen. Ik heb deze hieronder opgenomen en er mijn antwoorden bij gezet. 

1. Waarom doe je dit?
Het hardlopen doe ik in eerste instantie voor mezelf, het zal wel midlife crisis zijn om een extra uitdaging aan te gaan: de één koopt een motor, een ander gaat voor een andere partner, ik probeer gezond te blijven en het goede voorbeeld te geven aan mijn gezin.

Verder ben ik aan het denken gezet door mijn nicht Wendy. Zij vroeg een tijdje terug of ik nog “aardse wensen” voor mijn verjaardag had. Dat leidde ertoe dat ik met mijn verjaardag al ruim 1.250 euro voor KWF heb opgehaald en dit met de Kustmarathon nog een keer wil overtreffen.

Zie verder ook de persoonlijke motivatie wat eerder in deze blog.

2. Kan jij dit?
Geen idee, ik heb nog nooit een marathon gerend, maar ik hoop van wel. Ik heb mijn trainingsschema op de laatste week na goed kunnen volgen en ga mijn best doen!

3. Krijg ik mijn geld terug als je de wedstrijd niet uitloopt?
Ja, ongeveer: ik betaal dan jouw inschrijfgeld voor de Kustmarathon van volgend jaar. Samen moet het dan wel lukken 😉

4. Kunnen we je zaterdag 4 oktober ergens aanmoedigen?
Ja, natuurlijk, stuur me even een berichtje via Whatsapp, dan kan je met andere supporters afspreken.

5. Kunnen we je dan ook online volgen?
Ja, ik heb een Whatsapp groep aangemaakt voor alle donateurs, waarin ik de links zal delen van een aantal apps, zodat je mijn locatie tijdens de wedstrijd kunt volgen. 

Kleine tegenslag overwonnen!

Monday 22nd Sep

UPDATE 29 SEPTEMBER: vanochtend weer bij mijn fysio geweest. Al het vocht is weg, zal nog steeds wel een zwakke plek zijn, maar ik kan zaterdag gewoon starten! 

Mijn persoonlijke motivatie

Wednesday 10th Sep

Het overkomt altijd een ander. Zo was het gelukkig wel voor een hele lange periode in mijn leven. Al verloor ik mijn tante Joyce op hele jonge leeftijd en iets meer dan 10 jaar terug was ik bij de uitvaart van leeftijdgenoot Paul: hij was net vader van 2 kleine jongens. Het overkomt dus wel mensen die ik ken. 

“Het” kwam steeds dichterbij mij. Mijn schoonvader was nog maar net met pensioen en kwam er toen achter dat hij longkanker had en kwam te overlijden. Ook mijn oom Jac en oom Jan troffen dit lot.

Begin september 2021 werd bij mijn vader uitgezaaide longkanker geconstateerd en was er geen hoop op genezing. Hij droeg zijn lot als een man. Hij klaagde niet, maar heel langzaam kreeg hij steeds minder lucht en kwam in mei 2022 in het bijzijn van zijn gezin te overlijden.

Tot onze grote schrik bleek toen ook onze moeder al ernstig ziek. Op de dag dat mijn vader overleed zou zij naar het ziekenhuis gaan voor onderzoek. Onze huisarts schatte in dat het serieus was en dat bleek enkele dagen later inderdaad het geval. Diagnose: eierstokkanker met uitzaaiingen.

Zonder behandeling zou ze snel sterven. De situatie bij mijn moeder was ietsje hoopvoller dan bij mijn vader, maar zij was wel zo ziek dat ze niet bij de uitvaart van haar zwager kon zijn, mijn oom Piet. Hij kreeg ongeveer tegelijk met mijn moeder de diagnose kanker, werd heel snel zieker en zieker en overleed zo’n 6 weken later. De stoere oom waarmee ik vroeger heel veel op vakantie in Zeeland ben geweest en waar ik heel veel mooie herinneringen aan heb was er ineens ook niet meer.

Na een serie chemo’s, een operatie, nog meer chemo’s, een periode waarin het best goed ging sloeg de kanker opnieuw en harder toe bij mijn moeder. De chemo’s bleken niet meer aan te slaan, waarna ze half september 2023 kwam te overlijden.

Gelukkig zijn er ook gevallen waarin mensen deze ziekte overleven. Zo ook bij mijn beste vriend Joris. Hij was tegelijk met mijn schoonvader ziek. Ik kon ze soms zelfs tegelijkertijd bezoeken in het ziekenhuis. Joris kreeg hulp in Nederland, hield zich sterk tijdens de behandelingen, ook al ging het met 1 chemo heel erg mis, maar kreeg slecht nieuws: we hebben met het Erasmus overlegd, maar kunnen niets meer voor je doen.

Joris is een paar maanden ouder dan ik en was toen begin 40. Hij liet het er niet bij zitten en ging zijn geluk zoeken in het buitenland. In België, bij het Universitair Ziekenhuis in Antwerpen. Door ander onderzoek te doen en met een andere bril te kijken, wisten de specialisten 50 kilometer verderop hem gelukkig weer te genezen.

Dat is nu allemaal al weer ruim 7 jaar geleden, maar dit laatste voorbeeld is voor mij de reden dat ik nu voor KWF loop. Ik geloof erin dat door onderzoek naar kanker te doen we mensen beter kunnen helpen dan we nu doen. Ik hoop dat jullie ook KWF willen steunen!

KWF T-shirt verdiend!

Friday 29th Aug

Wow! Ik ben er een beetje stil van hoe betrokken iedereen is en hoe gul gedoneerd wordt! Binnen een paar uur was de 500 euro al bereikt, zodat ik in dat knalrode KWF shirt mag gaan rennen! Heel erg bedankt iedereen!

Op jacht naar 500 euro aan donaties, op jacht naar het T-shirt!

Friday 29th Aug

Nog iets meer dan 5 weken en dan is het zo ver: na flink wat trainingsuurtjes hoop ik dan voor het eerst een marathon te gaan lopen. Het is wel meteen een pittige, maar ik weet helaas van heel dichtbij dat mensen die te maken krijgen met kanker het nog veel zwaarder hebben.