Daphne Keislair

Laatste week

Monday 8th Apr Nog zes dagen en dan sta ik aan de start van de marathon van Rotterdam, #de mooiste. Waar mijn weg ernaar toe enorm soepel verliep, was dat de laatste weken wat minder. Zo kreeg ik ineens last van mijn lies en hoop ik dat ik zonder al te veel pijn de marathon door kom. 

Hoe ik de marathon ga voltooien, dat ga ik zondag meemaken. Maar ik kijk er enorm naar uit om aan de start te staan, het nummer van Lee Towers met zijn 'You'll never walk alone' te horen en met al die duizenden mensen de 42km te doorlopen, gedragen door het publiek. 

Mijn neefje krijgt voorlopig nog allerlei behandelingen, chemo's en pijnbestrijdingen en is daar de komende anderhalf jaar nog wel mee bezig. Zo'n 42km loop gaat het natuurlijk niet beter maken, maar al zorgt het ervoor dat er weer een beetje geld naar onderzoek gaat, dan is dat al een lichte troost! 

Nog zes dagen te gaan, dus op naar de marathon! Share

Update: Nog 4,5 maand te gaan

Wednesday 29th Nov We zijn inmiddels drie maanden verder nadat ik startte met mijn training voor de marathon. En ik kan je wel vertellen dat het een proces is van vallen en opstaan.  Share

Ik doe mee aan de marathon van Rotterdam 2024

Monday 13th Nov

Wie had dat ooit gedacht? Ik doe mee aan de marathon van Rotterdam. Ik heb me officieel ingeschreven. Gelukkig was ik op tijd, want binnen enkele weken was de inschrijving uitverkocht. There is no point of return. Het gaat echt gebeuren en mijn vorderingen zal ik hier delen. 

Op 24 september ben ik begonnen met mijn eerste training in aanloop naar de marathon. De gedachte om een marathon te lopen, spookt al jaren door mijn hoofd. Het afgelopen jaar sprak ik deze gedachte steeds vaker hardop uit. En voordat het gênant zou worden, besloot ik om mijn woorden om te zetten in daden. Gewoon om alvast in de Rotterdamse sferen te komen, toch?

Midden september liep ik de 10 kilometer van de Halve van Haarlem. Het ging helemaal niet lekker. Ik had zware benen en had net buikgriep achter de rug, maar ik zette toch door. Dat was niet bepaald motiverend om mijn plannen door te zetten, maar ik hoopte dat het binnenkort beter zou gaan. De trainingen verliepen de laatste tijd sowieso niet al te best. Ik liep meestal alleen, met een podcast in mijn oren, de natuur in. Af en toe deed ik mee aan een wedstrijd van ongeveer 10 kilometer, zoals de Paasloop of de Grachtenloop, maar daar bleef het dan ook bij.

Blessures

Nu was het tijd om door te zetten. De afgelopen maand ben ik dan ook daadwerkelijk begonnen met drie keer per week trainen, waarvan een keer per week met een loopclub. Ondertussen houd ik een dagboek bij, zodat ik mijn vorderingen kan volgen. Mijn grootste zorg is het risico op blessures. Het afgelopen jaar bezocht ik nog regelmatig de fysiotherapeut vanwege heup- en enkelklachten, die inmiddels wel zijn opgelost. Toch blijf ik mijn oefeningen doen, elke avond zo'n 10 à 15 minuten, om problemen te voorkomen. 

Inmiddels ben ik al twee maanden bezig en kan ik met enige opluchting zeggen, dat het het goed gaat. Maar anders dan hoe ik eerder voor de nodige lichamelijke onderhoud liep, pak ik het nu een stuk professioneler aan. Zo heb ik nieuwe schoenen, lees ik talloze boeken over het lopen van een marathon en over voeding, en verzamel ik verschillende experts om me heen om dit idee met succes te realiseren.

KWF

In eerste plaats loop ik de marathon voor mezelf, want het is ten slotte een life-long dream of mine. Maar er is nog een reden; de reden waarom je op deze pagina bent beland. Mijn neefje van 12 jaar lijdt aan leukemie, wat een vreselijke ziekte is. Mijn broer en schoonzus zijn dag en nacht bezig met de zorg voor hem, en dit heeft me voor het eerst van dichtbij laten zien hoeveel impact zo'n ziekte op een gezin heeft. Daarom loop ik deze marathon ook! Ik wil geld inzamelen voor het KWF, zodat er steeds minder mensen met kanker te maken krijgen of zodat er sneller genezing mogelijk is. 

Streeftijd

Omdat mijn neefje super sportief is - hij rende al mee in verschillende hardloopwedstrijden voordat hij ziek werd - heb ik natuurlijk ook een soort doel voor de marathon. Het zou te gek zijn als ik 'm binnen de vier uur kan afronden, maar laten we eerlijk zijn, het gaat niet altijd zoals gepland, toch? Als ik überhaupt de eindstreep haal, ben ik al mega trots op mezelf. Maar mijn allergrootste trots gaat uit naar mijn neefje, die momenteel een ongelooflijke strijd levert. Ik weet zeker dat hij over een paar jaar deze marathon zelf loopt. Hij is mijn grootste motivatie.

Share

Mijn weg naar de marathon

Tuesday 24th Oct Share