We gaan kapot op de Marmotte

De Marmotte.... het beest bedwongen!

20 juni - de afsluiting...

19 juni - We proberen ''het beest'' te bedwingen...

We hebben de eerste 14km al te pakken door de afdaling van Alpe ‘d huez en verzamelen met z’n 4-en onderaan de berg op de parkeerplaats bij de rotonde (ook direct de laatste verzorgingsplek van de route).  We beginnen lekker een stukje vlak trappen tot de voet van de Glandon/Croix de Fer en beginnen de eerste klim. Michiel start voortvarend en komt als eerste boven aan, gevolgd door mijzelf (Marco), Dennis en Jan en niet veel later komen Thijs en Roos ook boven, maar waar blijft Tom?

Tom z’n fiets gaat als eerste kapot op die Marmotte. Wat een pech en balen want daar heb je niet voor getraind. Spaak eruit en slag in het wiel en niet even te repareren. Nog gezocht naar een huurfiets, maar dat ziet Tom toch niet zitten i.v.m. zijn toch al minder sterke knie. Het houdt over en het beest heeft zijn eerste slachtoffer te pakken.

Door al de ‘Tom’ perikelen en een wagenzieke Anne-Noa komt de bevoorrading wat later op de top, maar nadat een ieder weer even gerust heeft en bijgetankt storten we ons op de afdaling van de Glandon. Een gevaarlijke daling waar bij de georganiseerde tocht de tijdwaarneming uitgezet wordt.  Door onze mooie outfit zijn we wel makkelijk herkenbaar onderweg. Ik ga als laatste weg en kan gelukkig nog even aanhaken bij Thijs en Roos tot een klein hugje mij wat op achterstand zet en ik ze los moet laten. Achteraf jammer, daarna is het redelijk vlak tot de Télégraphe en dat is best nog wel een stuk fietsen. Het was beter geweest om gezamenlijk dit te doen tot de Télégraphe.

Onderaan de voet van deze berg blaas ik even uit en maak een filmpje van de omgeving en zie Jan aan de andere kant van de brug staan en voeg mij bij hem. We besluiten samen aan de Télégraphe te beginnen.  Samen fietsen blijft toch altijd lastig en ik zie Jan langzaam uit beeld achter mij verdwijnen. Hij heeft het niet makkelijk. Ik probeer mijn eigen tempo te blijven rijden en dat lukt goed. Op de helft besluit ik te wachten of Jan nog in de buurt fietst, maar na 5 minuten en een look-a-like besluit ik toch maar door te peddelen, waarna ik op ca 4km van de top op Dennis stuit uitblazend op een muurtje. ‘’Ik heb het niet vandaag puft hij’’ en we leggen samen de laatste km af naar de top van de Télégraphe.

Michiel gaat lekker en slecht ook als eerste deze top, Thijs en Roos volgen kort daarop. De bevoorrading werkt goed en ik werk 2 bordjes pasta naar binnen en veel vocht innemen is de boodschap, zeker met dit warme weer. Jan en Dennis besluiten het hierbij te houden. Geluk bij een ongeluk dat Tom en Manon er ook zijn met de auto, waardoor de fietsen nu mee kunnen en Jan en Dennis in de auto bij Wilma en Petra kunnen stappen. (dat had anders wel een uitdaging geweest)

Op naar het volgende beest ‘’de Galibier’’ met 2650m het plafond van de tocht, een zware klim van 18km met wisselende stijgingspercentages tot 14%. Na een korte afdaling volgen de eerste hoogtemeters al zwaarder maar het tempo blijft zoals verwacht. Alle klimmen al geoefend op de tacx tenslotte… wat je niet kunt oefenen is de ijle lucht en ik merk dat het bij mij boven 2000m moeizamer en moeizamer gaat, ik besluit de 34 dan toch maar in te zetten (het kleinste verzet wilde ik bewaren voor de alp), dit helpt wel maar ook niet heel lang. De laatste km’s zijn megazwaar, ik sta bijna stil. Gelukkig word ik de slechte laatste km geholpen door mijn meegekomen supporters; Irma-José, Matts en Anne-Noa schreeuwen mij omhoog!

Het zonnetje zit achter de wolken en dan voelt het toch wel kil aan op 2650m hoogte op de achterbank uit de wind met een dekentje en weer wat eten en drinken voor de afdaling. Tom en Manon zijn hier ook nog, de bevoorrading heeft niet veel te doen gehad op de top; 3 afvallers en Michiel is door de tunnel geraasd (wat de GPX ook aangaf), waardoor er maar 3 uiteindelijk voorbij de post zijn gekomen. Ik trek mijn windjack en armstukken weer aan voor de afdaling en dat is maar goed ook want het is winderig bovenin en hierdoor koud.

Met het vooruitzicht van een hele lange daling hoop ik er weer vertrouwen in te krijgen om ook het laatste beest te slechten, maar ik twijfel wel. Dan even balen want de GPS batterij is leeg, maar ik heb een powerbank mee met 2 opladers en dat helpt de Wahoo weer op gang. Je wilt hem toch graag geregistreerd hebben in de boeken van Strava. Dit stuk naar de voet van de Alpe ‘d ueHuez is heerlijk fietsen, veelal dalend met wat listige tunnels (blij met mijn lampjes in ieder geval) en af en toe een kleine helling, kom ik aan weer op de parkeerplaats onderaan de voet waar Wilma, Petra, Jan en Dennis zitten te wachten op mijn komst. De andere toppers zijn al begonnen aan de laatste klim.

Het is 19:25u, ik ken de Alp al van mijn Alpe ‘d huzes verleden en heb deze al 11x beklommen, een zware klim. En met de wetenschap dat ik minimaal 2 uur nog aan het klimmen zal zijn vind ik het ook genoeg. Het beest wint…

Maar niet van onze 3 jonge deelnemers Michiel, Thijs en Roos. Zij volbrengen deze barre tocht en uitdaging en komen even over 20:00u aan boven op de Alp. Wat een prachtige prestatie en voor een het KWF een mooi bedrag binnen gehaald rond de € 13.000 want daar hebben we het tenslotte toch voor gedaan.

18 juni We verzamelen en veranderen...

Langzaam komen de deelnemers gisteren en vandaag aan op Alpe ‘d Huez. We hebben de briefing om 19u afgesproken in een Italiaans restaurant Pinocchio. De fietsdag zal moeten worden aangepast hoe vervelend dat ook is voor de laatste aankomers Jan, Thijs en Roos. (je acclimatiseert toch liever 1 dag) Een deel van de RD1091 is geblokkeerd in de vallei op 20 juni wegens wegwerkzaamheden waar een omleiding niet te vinden is. Dit is niet het geval op 19 juni en dat geeft toch wel de doorslag. Nog geen alcohol vanavond, maar voorbereiden voor het vroege vertrek morgenochtend. We gaan in 2 groepjes; Marco, Michiel, Jan en Dennis vertrekken om 5:30 vanaf de top en Thijs, Roos en Tom een uur later. Verder afspraken gemaakt over de 2 bevoorradingsploegjes op de verschillende toppen. Het moet goed gaan komen!

15 juni - de laatste training in Limburg met het complete team!

24 mei de Chouffe Classic 175km - the story

24 mei de Chouffe Classic 175km met Michiel, Jan, Thijs en Marco

Dennis gaat los...

Een persoonlijk doel afvinken.

Twee jaar geleden heb ik een ingekorte versie van Luik-Bestenaken-Luik gereden. Goed voor 155km en 2.780hm. De volledige versie stond sindsdien op mijn bucket- / to-do-list.

Dennis zoekt de hoogtemeters..

Hoogtemeters zoeken deel 2:

Waar ik woon, de zuidrand van Antwerpen, is het landschap vlak, tot zo ver je kan zien. Dus moesten we een tripje inplannen om eens wat extra hellingen te trainen. Dit keer stond Route de Namur op het programma met verschillende, maar vooral korte hellingen. Een bosrijke regio in Wallonië. Van deze rit bestaan verschillende afstandsvarianten 77, 125 en 168km en bestaat ook als een georganiseerde toertocht. Ik heb gekozen voor een solo-versie van 168km met de bijbehorende 2.557hm.

Ook Dennis is hard aan het trainen...

Een druppelvorm rond Brussel.

Als één van de eerste trainingssessies met hoogtemeters dit jaar, stond er een rondje rond Brussel op het programma. Een mooie route langs kanalen, weilanden, bossen en zelfs een woud. Zeker de groene, Vlaamse rand rond Brussel met name het Zoniënwoud is een prachtig stuk. Veel groen, glooiend, mooie en zelfs bekende stukken vanuit de Brabantse Pijl.

En wat Belgische hoogtemeters...

In België wordt ook hard getraind!

27 april – De Hennie Kuiper Classic – Teutoburgerwaldtocht

27 april – De Hennie Kuiper Classic – Teutoburgerwaldtocht

Een tocht welke ook in 2017 op het programma stond van het DKCL team. Vandaag op pad met Michiel en …. Tom!

Een dag na Koningsdag maakt het vooral voor Tom een uitdaging maar hij is mooi op tijd. Voor hem ook de eerste tocht op de racefiets na lange tijd. Om 7:20u weggereden in Silvolde om net voor 9 uur de 116km te kunnen starten. Het gaat gesmeerd alleen even moeite om de startlocatie te vinden.

Mijn nachtrust was wat minder door een ruzie met de mobiel die niet op wilde laden, maar uiteindelijk gebeurde er toch een wondertje om 5 uur ’s ochtends en kon ik toch met 100% geladen de tocht aanvaarden.

Het is een werkelijke prachtige dag om de tocht te fietsen, zonnetje, weinig oostenwind en een aanzienlijk aantal deelnemers. Het zijn geen hoge toppen, maar het zijn er wel veel. De route heeft 11 klimmetjes geteld… wij 25… het venijn zal in ieder geval niet in de staart, maar vooral in het begin.

Tom fietst vrolijk mee en komt ogenschijnlijk fluitend ieder klimmetje boven met z’n 70 kg, waar vooral deze jongen moet harken met 18 pakken suiker meer op z’n rug. De eerste stop na 43km heeft alleen maar een soort van suikerwater en dat breekt Michiel bijna op, na een lekker stukje kopwerk wordt een klimmetje (wel 1 van de 11) hem bijna fataal, maar een gelukje de volgende stop op 80km heeft wat meer te bieden met krentenbollen en energy repen en dat maakt Michiel z’n dag weer goed. De boodschap: je kunt beter wat meer voedsel mee nemen dan te weinig een goede les voor de Marmot.

Tom begint nu z’n beentjes toch wel wat te voelen en doet het iets rustiger aan en dat komt goed uit, het laatste stuk gaat snel in het kielzog van de blauwe caravaan en we komen halverwege de middag weer aan bij de tennisclub. Na een frisse versnapering en de mededeling dat Hennie Kuiper zelf ook nog had meegefietst, keren we weer huiswaarts. Tom en ik hadden nog een kleine extra toegift omdat we de auto even niet konden vinden, maar uiteindelijk weer om een uur of half zes thuis.

Op naar de volgende tocht, maar deze 1500 hoogtemeters en 116km hebben we alvast weer meegepakt!

Ondertussen bij onze collega in België.... de parel van het Pajotteland.... mooi toch?

Ook in België wordt serieus getraind voor de tocht.... onze collega Jan Vlaeyen doet het Pajotteland!

Om 8u30 vertrek ik in Liedekerke. Er zijn ontzettend veel deelnemers gezien het goede weer. Toch is er veel NW wind.

Ik probeer dan ook steeds in een groep te blijven. Door het golvend landschap van Gooik rijden richting zuiden. We verlaten Vlaanderen om in Saintes, Wallonie binnen te rijden. Hier draaien wij westwaarts naar de eerste bevoorrading in Silly met de wind pal op de kop. Na de bevoorrading valt de groep uit elkaar en moet ik op zoek naar een nieuwe groep. Deze wordt gevonden maar rijdt 5km/u sneller. Het dit of alleen opboksen tegen de wind. Bij de tweede bevoorrading in Kokejane (Vlaanderen) zijn het nog enkel duo en trio’s, de groep is gans verbrokkeld door de hoge snelheid en de wind. Nog 30km noordwaarts maar de officiele bergen komen nu pas. En inderdaad een paar keer 6 procent na 100km doet pijn. Op eigen tempo naar boven in de wetenschap dat de eindmeet niet al te ver is.

Doel bereikt, 130 Km en 1000 hoogte meters gedaan.

Nijmegen werd weer de Posbank...

De eerste meters van DKCL...