De Teide... vrijdag 2 mei 2025
Monday 5th May
Een vakantie naar Tenerife met Irma-José, Matts en Anne-Noa in de voorjaarsvakantie is dé gelegenheid om ook eens een keer tegen de Teide op te fietsen. Een iconische berg/vulkaantop (3700m hoog) op het eiland en welbekend onder de fietsers.
Een goede racefiets gehuurd en m’n schoenen meegenomen, wat kan er mis gaan zou je denken? Aangekomen bij de fietsverhuur ging ik ervanuit dat de gecommuniceerde klikpedalen er al op zouden zitten… niet dus en dan krijg je de vraag welke ik graag erop wil hebben. Je denkt het dan wel te weten, de SPD sluitingen zien er bekend uit en daar sta je de volgende dag klaar om op te stappen richting La Esperanza… zijn het de verkeerde sluitingen (deze sluitingen zitten op mijn MTB realiseer ik mij te laat)! De fiets voor één dag gehuurd, dus er is maar één optie en dat is fietsen met m’n nikes… niet fijn maar de enige optie.
9:08 weg, eigenlijk 20 minuten door dit gehannes te laat weg, maar vooruit het voelt nog niet heel lastig. Na 5 km in dubio. Er wordt een wegomleiding aangegeven voor de Teide, zal je net weer zien, neem ik het risico of toch gewoon maar de omleiding volgen? Ik kies maar voor de laatste optie en moet even slikken; er doemt een vervelend steile klim op, maar er zit nu ook niets anders op, trappen maar dan en ik kom boven (18/20% schat ik). Gelukkig is de omleiding goed aangegeven en daal ik ook een kort stukje af en zo zal de rit ook eindigen houd ik mijzelf maar voor.
Het is jammer dat er geen vermogensmeter op de fiets zit, het had een mooie indicatie gegeven, maar ook zonder deze meter moet je toch echt gewoon trappen en dat lukt best aardig. Ik stop wat vaker om toch wat foto’s te schieten onderweg en om m’n voeten toch even ook rust te gunnen met de Nikes, niet ideaal. Regelmatig kijk ik even naar de hoogtemeters en ik zie langzaam de 2000m grens in beeld komen. Ik weet niet of altijd de bomen boven deze grens ophouden, maar op de Teide klopt het op de meter bijna en dan is het opeens toch kil en winderig en ben ik wat blij met de meegenomen armstukken. Ik had een route uitgestippeld van ca 40km omhoog, alleen is het vanaf 36km 4km dalen en gezien de wind en de verstreken tijd en de vertraging bij de start stop ik bij 2330m Izana en keer hier om.
Op sommige stukken waait het serieus hard en moet je gedoseerd afdalen om niet van de weg te worden geblazen. Ik probeer rond de 40km aan te houden voor de afdaling, maar krijg het toch wel koud als je dit ook weer een kilometer of 30 doet. Ook liggen sommige stukken in de wolken/mist waardoor het nog een aantal graden kouder is dan aangegeven. Zicht is matig hierdoor en ik ben blij met het achterlicht wat gemonteerd zit en wat ik heb aangedaan bij de eerste stop omhoog (ook om het zadel iets lager te zetten).
Bij aankomst in La Esperanza eerst even een stop voor een banaan en nog een gelletje en om m’n handen voeten weer even op temperatuur te laten komen. Ook afdalend zit je toch best op je voeten te leunen merk je met Nikes aan. Nu wel de wegomleiding genegeerd omdat ik het toch wilde weten nu. Hier naar rechts en dan.. The Wall… tenminste dit segment had ik in de gauwigheid gelezen op Strava en dit was een muur. Hier ga ik niet tegenop fietsen schoot er door mij heen en ik heb mijn Nikes aan. Zo heeft ieder nadeel zijn voordeel. Deze 200m denk ik maar gelopen een stukje en toen weer opgestapt. De wegomleiding ging over een stukje openliggende weg… had makkelijk gekund, maar ach wat maakt het uit na ruim 2100 hoogtemeters en 75km?
Dit voelde als een echte test voor DE tocht van de Marmot. Ik neem in ieder geval een paar lessen mee en ga hem komende week denk ik nog een keertje doen, maar dan met de juiste schoenen!
Share
Geweldig initiatief mannen