Walk for Life

Ik kom in actie tegen kanker

Ik kom in actie om geld op te halen voor kankeronderzoek. Dat is heel hard nodig, want nog steeds krijgt 1 op de 3 mensen in Nederland de diagnose kanker. Sponsor mij en help KWF met de financiering van belangrijk onderzoek naar kanker. Deze opbrengst gaat naar de AVL Foundation. Zij zijn een belangrijke schakel in onderzoek naar kanker en mogelijke toekomstige behandelingen. Op dit moment ondervind ikzelf de gevolgen van prostaatkanker. U kunt het verschil maken door te doneren! Lees mijn blogs en doneer!!

Kies donatiebedrag

€100

€75

€50

€25

€15

€

Doneer

Persoonlijke donatie Bedrijfsdonatie

Voornaam*

Tussenv. Achternaam*

E-mailadres*

Mobiel nummer

Ik blijf graag op de hoogte van nieuws, acties en manieren waarop ik kan bijdragen aan KWF.
Lees in het privacy statement hoe KWF omgaat met je persoonsgegevens

Ja Nee

Met bericht (Optional)

Naam die op de pagina verschijnt (Optional)

Laat mijn naam niet zien bij de donatie. Ik heb de mogelijkheid om een privébericht te sturen om aan te geven dat ik heb gedoneerd.

Foto’s toegevoegd

Actiepagina gemaakt

Aan eigen actie gedoneerd

Vijf donaties ontvangen

Streefbedrag behaald

Streefbedrag verhoogd

Vermelding op Wall of fame

Emails verstuurd

Gedeeld op social media

Donateurs bedankt

Mijn updates

Afscheid

Tuesday 13th Dec

Beste lezers,

dit is mijn laatste blog. En waar begin je dan. Met iedereen te bedanken voor het lezen van mijn blogs? Nee, dat wilde ik niet doen. Ik ga jullie verslag doen van hoe de vlag erbij hangt. En ik kan je verzekeren dat de vlag net als bij de boeren er niet goed bijhangt. De vrolijke Wim, de eeuwige positieveling, is zijn glans verloren. Nog optimistisch vorige keer over een eventuele behandeling in het Erasmus, deze optie is niet alleen een gepasseerd station, maar ook een station wat alleen maar tijd kost en hoogstwaarschijnlijk niets gaat opleveren. Toch blijf je de keuzes die je hebt overwegenom te zien of het iets voor je kan opleveren. Nu ik definitief een punt ga zetten achter het bloggen betekent het ook dat deze blogs in het archief van KWF gaan verdwijnen. Dat betekent niet dat je van mij af bent. Nee, er komt nog een mooie 3e editie van een boekje met mooie foto's, uiteraard de blogs en wie weet wat nog meer. Nu ik definitief uitbehandeld ben en mijn lijf verder in verval zal raken, en dat is de afgelopen dagen/weken ontzettend snel gegaan, is mijn einde in zicht. Zoals ik bij defensie mijn missie's heb volbracht is ook mijn aardse bestaan bijna voorbij. Ik voel aan al mijn ledematen, hoe elke vezel langzaamaan begint te protesteren om nog dingen te doen. Uit bed stappen en de trap op lopen worden zelfs al zwaar. Het accepteren van het steeds minder kunnen is moeilijk. Het accepteren dat mijn leven binnen nu en afzienbare tijd zal eindigen is moeilijk. Het accepteren om straks afscheid te gaan nemen van al mijn dierbaren om mij heen is niet te omschrijven. Het afscheid nemen van Janneke en de kinderen......hartverscheurend. De tijd die mij dan nog gegund is hoop ik te kunnen vullen met dierbaren om mij heen. Dan moet ik alleen niet teveel in een ziekenhuis liggen zoals nu. Alweer een beetje vocht erbij, weer de pijnmedicatie bijstellen. Keuzes maken in het leven. Een leven wat mij zo dierbaar is. Ik weet dat er velen om ons heen staan en ik hoop van harte dat jullie op jullie geheel eigen manier straks om Janneke en de kinderen heen zullen staan. Ik hoop nog even te mogen blijven en misschien met oud en nieuw kallend afscheid nemen!

Het ga een ieder goed in zijn of haar leven, ik heb geprobeerd om altijd de positieve kanten van het leven te zien. Wellicht zul je mijn stukjes wel gaan missen. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan. Vanaf mijn kant sluit ik nu af, het ga jullie goed!!

Wim

Richting het einde.....

Thursday 1st Dec

Beste lezer,

Als ik zo begin aan een blog dan is eigenlijk de toon al een beetje gezet. Ik weet dan ook niet goed hoe ik dit blog moet gaan brengen. In de afgelopen weken hebben we de chemo zijn werking laten doen, tenminste daar hoopten we op. Maar na vandaag weten we dat ook deze behandeling niet dat heeft gebracht waar we zo op hoopten. Van alles meer. Meer leveruitzaaiingen, meer botuitzaaiingen. Bloedwaardes die slecht zijn. Mijn lijf is letterlijk in verval. Ik voel dat ook. Meer vermoeidheid, minder puf om iets te doen. Meer pijn. Die pijn is dan gelukkig wel goed onder controle. Het gesprek bij de oncoloog ging vanochtend al snel van en hoe nu verder. Tegenwoordig kun je zelf al je bloeduitslagen zien voordat je bij de specialist bent geweest. Nu zijn we redelijk in staat om deze getallen te interpreteren dus we wisten al een beetje hoe de vork in de steel zat. Nu gaan we nog naar een allerlaatste stap. De psma-lutetium behandeling. Bestraling van binnenuit. Radioactief materiaal via een infuus ingebracht. Daar heb ik aanstaande maandag dan al een vooronderzoek voor. En zo gaan we dus letterlijk richting het einde. Richting het einde van de behandelingen, richting het einde van deze blogs en richting het einde van mijn leven. Mijn geest is gelukkig niet vertroebeld. Mijn uitstraling is niet meer dat wat het geweest is. Mijn kleur verraad dat er iets met mijn lever aan de hand is. Ik zie het leven nog steeds niet zo mistig in zoals op de foto. Ik kan nog genieten van veel dingen om me heen ondanks dat ze mij steeds meer moeite kosten. Het is bijna niet voor te stellen dat ik een half jaar geleden nog op een spinningfiets zat te trappen en nu bij alleen het de trap oplopen al bijna achter adem ben als ik boven ben. Mijn conditie holt achteruit. Ook geen wonder de afvalstoffen die mijn lever zou moeten aanpakken blijven nu in mijn lijf achter. Voor mij blijft er maar 1 ding over en dat is genieten van elk klein ding wat er is. Het zal niet meevallen zo in deze tijd van het jaar. Waar reclames bol staan van gezelligheid, familie en samenzijn. Dat krijgt voor ons een heel bijzondere lading. We zullen proberen om er het beste van te maken en proberen om er uit te halen dat wat er nog in zit.

Richting het einde....

Wim

Ballentijd

Tuesday 15th Nov

Beste lezer,

Ja het is de tijd van het jaar. De sint verdwijnt beetje bij beetje uit het straatbeeld en de eerste kerstboom heb ik al gespot. Terwijl ik dit schrijf zit ik aan de chemo. Aangezien je de tijd zinvol moet besteden dacht ik van dan maar even een blog. Dus ballentijd. Thema past ook mooi bij deze maand. Movember. Ikzelf heb er dit keer geen aandacht aan geschonken maar ben het niet vergeten. Onlangs werd er een ludieke actie gelanceerd waarin de man 1 maal per maand wordt aangespoord om zijn eigen zaakje eens goed met de handen te betasten (of een ander😊) om te zien of er geen afwijkingen zijn. Teelbalkanker is de meest voorkomende kankersoort bij mannen tussen de 20 en 45 jaar. Als dan 1 maal per maand de controle wordt gedaan dan kan dat veel ellende besparen. Maar terug naar nu. Ik voel mijzelf goed. Dat is een mooi uitgangspunt om verder te gaan. Alleen die bloeduitslagen blijven dan een zorg. Terwijl de oncoloog gisteren een ziek persoon in zijn wachtkamer verwachte kwam ik dus binnen. Alsof de bloeduitslagen niet kloppen met mijn gevoel. Ik zie zelf ook wel dat die waardes allemaal alle kanten opgaan maar waar gaat het nou eigenlijk om. Ik voel me goed en dan kunnen mij die bloedwaarden gestolen worden zeg maar. Getallen geven natuurlijk wel inzicht in het proces maar zijn geen graadmeter voor mijn gevoel. Een flink stijgende PSA en afwijkende leverfunctie waarden zeggen de arts dat er iets in dat lijf gebeurt. Maar het besef moet er ook zijn dat ik niet meer beter wordt. Dan is het toch alleen maar fijn om te weten dat het vandaag goed met mij gaat. Niet meer en niet minder. Daar doen we het voor. Het gevoel van welbehagen. Dat gevoel wil ik graag vasthouden. En ja er zal heus wel eens een mindere dag bij zitten maar dat moet niet gaan opwegen tegenover alle goede dagen.

Deze foto heb ik trouwens genomen in de intratuin. Op een warme zaterdagmiddag hebben we ons ondergedompeld in de kerstsferen. De mussen vielen nog net niet van het dak zo warm was het die dag. Om je dan te verplaatsen in de kerstsfeer wordt lastig. Net als dat het voor jouw lastig is om het gevoel te evenaren wat ik heb. Onmogelijk denk ik ook. Zoals velen van jullie wel gezien of gehoord zullen hebben ben ik gestart met de e-gym. Fitness apparatuur in een rondje opgesteld om met een low-impact training verschillende spiergroepen te trainen. Ik hoop dat ik er een beetje baat bij heb. Na iedere training neem ik thuis een shake beker en vul deze met een poedertje, melk erbij en ik heb een eiwitrijke vanille shake. Waarom eiwitten? Kankercellen vreten je eiwitten onder je kont vandaan. En die zitten nou net in je spieren. Dus een beetje opbouwen kan geen kwaad. Dus 30 gram eiwitten ongeveer in een shake. Dat is behoorlijk veel. Ik doe dat uiteraard dan ook niet iedere dag. Iets teveel van het goede. Het heeft ook mooie bij effecten. Ik ga op de fiets en ontmoet anderen. Aangezien mijn sociale leven natuurlijk anders is als voorheen is het mooi dat ik ook daar weer anderen ontmoet. Voor nu weer genoeg op papier gezet denk ik. Over enkele weken de ct scan en we hopen op een klein wonder en laten we met zijn allen gaan genieten van deze ballentijd!!

Wim

Opkikker

Sunday 6th Nov

Beste lezers,

de foto zegt misschien al genoeg. Een bed met een kastje ernaast met zo'n mooi uitschuifblad waar je eten op kan. Een ziekenhuisbed. Maar goed ten tijde van dit schrijven zit ik gelukkig weer thuis en ga straks gewoon naar Ajax-PSV kijken. Maar even terug naar de afgelopen week. Eigenlijk al weer een hele goeie week. Zelfs zo goed dat ik afgelopen vrijdagochtend ben gaan sporten. Samen met Janneke op de spinningfiets. Maar dat was geen succes. Hier is het eindpunt echt wel bereikt. Maar stoppen met sporten is geen optie. Ik schrok eigenlijk een beetje op het moment dat ik mijn shirtje aan trok en tot de ontdekking kwam dat alles wel heel erg losjes zat om de armen. Hopelijk kunnen we daar wat aan gaan doen.. Volgende week start ik met de e-gym. Een aantal fitness apparaten in een rondje bij elkaar om verschillende spiergroepen te trainen. Na de training een flinke eiwit shake en dan is het de bedoeling dat we wat spieren weer opnieuw gaan opbouwen. Maar even terug naar vrijdag. Want we dwalen af. Dus gesport in de ochtend, bekaf in de middag. Normaal gegeten in de avond, rijst met chili, en toch nog even een paracetamolletje en een naproxen voor de pijn. In de avond beetje tv gekeken. Om een uur of 10 een oxycodon ingenomen. Hup nog heel even met Boris naar buiten. Heerlijk rondje gewandeld en Janneke gaat naar haar nachtdienst. Ach en dan ga je ook maar naar bed. Ik was al moe van dat sporten in de ochtend. Nadat ik redelijk snel in slaap was gevallen werd ik om half twaalf abrupt wakker. Zo misselijk als een hond. De emmer naast het bed was snel gevuld. Maar het stopte dus gewoon niet meer. Toch maar iets geslapen. Beetje oppervlakkig maar toch. In de ochtend ....nou ja je raad het al. Daar gingen we weer. Je probeert dan toch iets van hele kleine beetjes te eten of te drinken. Maar ook hier, zelfde resultaat. Drama. Met buikkrampen van hier tot Tokyo. Dat heb ik de hele dag een beetje aan laten modderen totdat Janneke uit bed kwam. Na kort overleg de SEH gebeld. De vorige keer was ik zo weer het mannetje. Vocht erin en een opkikker en een broodje. Nu helaas niet. Een ietwat hardnekkige hoofdpijn en geen trek heeft ons doen besluiten om dan toch maar een nachtje door te brengen op de afdeling. Vocht er aan, vol geduwd met pijnstilling en iets tegen de misselijkheid. Dat is het grote voordeel van een infuus. Makkelijker zou zijn als die spullen hier in de kast zouden liggen, maar ja dat gaat nou eenmaal niet. Dus vanochtend had ik toch een partij honger. Ook weer van hier....ja dat weten we. Maar na 3 boterhammen, een kopje thee en melk voelde ik mij al weer het mannetje. Maar dan moet er nog even gewacht worden op de specialist en ja die slaapt ook gewoon uit op zondagochtend. Dus die kwam pas om 11 uur langs. Maar daarna was ik al vrij snel weer thuis. Gelukkig. Weer een heel verhaal om zo uit de doeken te doen. Maar jullie zijn dan ook weer helemaal op de hoogte van hoe het hier gaat. Het klinkt wellicht allemaal heel dramatisch maar dat moet het niet zijn. Ik was op de goede plek. Opgepimpt en wat vocht erin. Op naar een nieuwe week vol nieuwe uitdagingen!!

Wim

Herfst

Monday 31st Oct

Beste lezers,

Ben je buiten geweest de afgelopen week? Ik denk het wel. Ongekende temperaturen voor het eind van de maand. Wen er maar aan zeggen ze, nou dat is niet zo moeilijk volgens mij. Vorige week enkele malen met visite lekker buiten gezeten. Het najaarszonnetje staat dan nog net op ons terras. Ook ongekend was het gevoel van de afgelopen week na de tweede chemo. Bijna onwerkelijk hoe ik mij voelde. Goed om te weten is dat ik de tweede chemo goed doorstaan heb. Beter dan de eerste. Voordat je de chemo ingaat wordt er bloed geprikt. Deze waarden waren eigenlijk best wel goed. In ieder geval hoopgevend. Maar ja, toch kwam er een klein dipje in het goede gevoel. Mogelijk door het ophogen van de fentanylpleister of toch door de chemo. Gisteren zeg maar een giga offday. Heel de dag op bed en gevoel van onbehagen. De laatste 3 rondjes van Max Vertappen gezien (volgens mij heb ik dan verder niks gemist :)), maar verder alleen maar ogen gesloten en slapen. Verder afgelopen zaterdag de kerst bij de intratuin bezocht. Het is de moeite waard om daar rond te struinen en je komt daar uiteraard ook niet met lege handen naar buiten. Ach een beetje shoppen is altijd leuk. Ook zijn we met het gezin vorige week naar de Efteling geweest. Wat een mooie en leuke dag was het. Ik zat dan wel in een rolstoel omdat ik dat anders nooit had volgehouden. Het genieten werkt in alles door. Je voelt je dan direct anders. Nu worden de dagen weer korter, zeker nu de klok terug is gezet. Een periode waarin nogal wat mensen depressief worden. Een tekort aan daglicht zou daaraan meehelpen. Nu merk ik ook dat mijn wereld ook grotendeels beheerst wordt door mijn ziek zijn. En ja, ik heb het al vaker hierover gehad, dat is de pijn. Nu is deze factor van groot belang van hoe ik mij voel en hoe dat zijn weerslag heeft op de rest van de familie. Ga maar eens na. Als volwassene kun je dit wel aardig relativeren. Maar wat als je kind al bijna 4 jaar geconfronteerd wordt met deze ziekte? Als ik dan kijk naar Joost (17) en Femke (15) dan is dat voor zo'n jong leven toch al een hele tijd. Iets wat we niet zomaar kunnen veranderen. Gelukkig zijn er dan de leuke dingen die we hun kunnen laten doen. Gelukkig maar want ik zou toch niet graag willen dat zij hier last van gaan krijgen. Dan heb ik liever dat we het bos in lopen en de vallende blaadjes gaan waarderen om hun mooie kleuren, de geur van het bos en niet de depri gevoelens die we zouden kunnen krijgen van dit jaargetijde. HERFST.

Wim

Richting

Friday 21st Oct

Beste lezers,

Herinnert u deze nog? Zo'n mooie paddenstoel die je vertelt waar je bent en hoever het nog is tot je volgende bestemming. Ik herinner mij van lang geleden dat als er dan gefietst werd dat de kaart regelmatig uit de tas kwam. Het nummer van desbetreffende paddenstoel werd opgezocht en je kon dan precies zien waar je je ergens bevond in dorp, stad of bos. De plekken waar wij vroeger fietsten stonden er in ieder geval vol mee. Richting aanduiding heb je zo ook in je leven. Als kind begin je op de basisschool en zo langzamerhand bij het ouder worden ontwikkel je jezelf om je voor te bereiden op de toekomst. Wordt het de LTS, MTS of misschien wel de Havo of nog hoger. In mijn tijd was het dan toch wel heel veel LTS om vervolgens een MBO opleiding te doen. Die richting en doelen stellen heb je nodig in je leven. Het geeft ook voldoening als je een richting kiest die bij je past. Van je werk je hobby maken zeg maar. Nou heb ik dat nooit gedaan maar ik heb wel dingen gedaan die ik leuk vond om te doen. Zonder dat daar enige druk achter zat. Abrupt is enkele jaren geleden een gedeeltelijke richting verstoord. Als je nadenkt over bijvoorbeeld je pensioen, samen zijn en oud worden, kinderen op zien groeien en wellicht misschien wel kleinkinderen zien komen. Dat is onwaarschijnlijk dat ik dat ga meemaken. Komende week staat er weer een chemokuur op de planning. Hoe ga ik deze weer doorstaan? Ik kijk dan maar liever weer een week verder als de ergste bijwerkingen weer voorbij zijn. Ook is het maar weer eens goed om aan te geven wat we de afgelopen weken hebben gedaan. Nu heb ik niet zo heel veel gedaan maar hier hebben we ons ook een beetje voorbereid op de toekomst. De zonnepanelen zijn gelegd. Ik heb zowaar afgelopen week nog maar eens wat bomen gesnoeid en samen met Joost de voortuin winterklaar gemaakt. Want ja, het moet er toch een beetje netjes bijliggen als er bezoek komt. En bezoek komt er gelukkig zeker. Dat vind ik ook leuk. Dus blijf gewoon lekker langskomen en dan babbelen we gezellig over koetjes en kalfjes. En in deze tijd van het jaar met alle prachtige herfstkleuren kunnen we het ook gewoon hebben over de prachtige paddenstoelen in het bos, met of zonder richtingaanwijzer!

Wim

Samen

Sunday 2nd Oct

Beste familie, vrienden, kennissen en al de mensen die die dit lezen.

Ik merk aan het aantal appjes wat ik krijg dat er behoefte is aan informatie. Aangezien het ook al weer even geleden is dat ik iets heb gepost. Iedere keer denk ik dan, nog heel even deze afspraak afwachten en dan schrijf ik weer. Maar in een tijd dat er veel gebeurt is dat niet handig meer. Ik merk in de afgelopen weken dat het minder goed met mij gaat. De energie die ik enkele weken nog had, vloeit langzaam maar zeker steeds meer uit mijn lijf. Iedere inspanning die ik doe wordt bestraft met een dag erna met vermoeidheid of andere lichamelijke klachten. Zoals jullie weten schreef ik in het vorige blog dat er nog onderzoeken zouden zijn in het Erasmus ziekenhuis. Hier zijn geen nieuwe inzichten uit voortgekomen. Dus het advies was toch nog maar een chemokuur. Die gaat als het goed is dinsdag beginnen. Hoe en wat dat horen we morgen. Dus niets is zeker nog op moment van dit schrijven. Vanaf afgelopen woensdag heb ik regelmatig het ziekenhuis bezocht. Ook vandaag nog. Na een belabberde en beroerde zaterdag waarin mijn maaginhoud meerdere keren niet op zijn plek bleef zitten. Nadeel is dan ook meteen dat de pijnmedicatie er ook niet meer in zit. Gelukkig hebben ze mij vandaag weer een beetje opgepimpt met vocht en pijnstilling. Na thuiskomst was daar uiteraard onze trouwe viervoeter die je als eerst komt begroeten. Ook was er nog een heerlijk zonnetje. Want wat is er lekkerder dan nog even genieten van dat heerlijke avondzonnetje. Even met z'n tweeën, samen op de bank. Het licht van de zon, de warmte van elkaar. Gewoon na een beroerde dag, even bijkomen. Samen!

Volgend station

Wednesday 14th Sep

Beste lezer,

De zomer is voorbij, de vakanties zijn gevierd. Belevenissen en herinneringen die overblijven. Na de desastreuze uitslag van eind Juli, moest ik, wij, het leven weer gaan oppakken. En hoe wonderbaarlijk dat ook is, je gaat door. De volgende ochtend sta je gewoon weer op, je kleedt je aan ontbijt en gaat weer verder waar je gebleven was. Nou ja, bijna. Er is een ander gevoel bijgekomen. Het gevoel van een naderend einde van je leven wat ineens wel heel dichtbij komt. Het gegeven dat je niet meer behandeld kan worden maakt dat je machteloos aan de zijlijn komt te staan. Toch zijn wij doorgegaan. Een goeie week later gingen we op vakantie naar Spanje. Een vakantie waar van je weet, dit is wellicht de laatste. Zo ben ik er niet ingegaan. Een dagje eerder vertrokken, wat meer rust. Een andere vakantie. Zeker voor de kinderen. Dat heeft ook te maken met de locatie waar we zaten. Vlakbij de stad en het uitgaansleven. Wij naar bed en de kinderen op stap. Hoort natuurlijk ook bij de leeftijd. Ik zeg wel wij naar bed, maar in de meeste gevallen lag ik er dan al lang en breed in. Dit jaar niet met de vouwwagen maar een stacaravan met airco. Bijna onmisbaar in die regionen. Dus Wimpie kon lekker slapen. Die rust is voor mij belangrijk. Ik moet doseren, wat ga ik vandaag doen, wie komt er op bezoek en zeker niet onbelangrijk: waar heb ik zin in. Nu de vakanties achter de rug zijn, de kinderen weer naar school, ritme in het dagelijkse leven terug is, zijn ook de bezoekjes aan het ziekenhuis weer begonnen. Er is wel het een en ander in beweging gezet. Ik ben namelijk van het Bravis ziekenhuis overgegaan naar het Erasmus MC te Rotterdam. De regie ligt nu bij een andere arts. Daar zijn we vandaag geweest. Daar wij het idee hadden dat wij voor een bespreking kwamen voor een PSMA Lutetium behandeling, ging het toch over een andere chemokuur. Ik zal proberen het niet te moeilijk te maken. Vorig jaar gebruikte ik 4 van die pilletjes per dag. Ergens in een ander blog heb ik hierover geschreven. Nu blijkt uit onderzoek dat chemotherapie met de basis behandeling niet altijd wil aanslaan na gebruik van deze medicatie. Bent u er nog? Niet afhaken nu hoor. Dus nu is er wellicht een mogelijkheid om met een andere chemotherapie toch effect te gaan bereiken. Oke, we zijn nog niet begonnen en de tijd tikt door. Maar het lijkt erop dat er toch nog een klein lichtpuntje is aan de horizon. Hoop! Die mogen wij niet verliezen. En die heb de afgelopen weken echt wel eens verloren. Als ik weer eens veel pijn had, en die heb ik gehad. Pijn is ondraaglijk. Je kunt het niet delen, je ondergaat het in de hoop dat het snel ergens wegtrekt. Daar hebben we uiteraard wel iets meegedaan want doorlopen met pijn is echt niet leuk. In overleg met de spoedeisende hulparts heb ik de pijnstilling opgehoogd. Extra pleister met pijnstilling geplakt. Heeft ook weer nadelen uiteraard. Beetje suf, toch wel wat meer vermoeid. Maar misschien heeft u het wel gezien op Facebook. Ik doe ook leuke dingen. Gisteren op de trekker, op het land. De geur van grond en aardappelen in je neus. Oogsttijd. Een paar mooie uren, gewoon omdat het (nog) kan. En zo hoop ik dat we toch nog een volgend station gaan bereiken. En dat de perrons gevuld mogen zijn met de mensen die ons dierbaar zijn. Reizen we samen verder naar het volgend station!

Wim

Pijn

Monday 29th Aug

Beste lezer,

enkele weken geleden kregen we slecht nieuws te horen. Kort daarna zijn we op vakantie gegaan. Met het vermoedelijke gegeven dat dit wel eens de laatste samen zou kunnen zijn. Je weet het maar nooit, dus hou ik een slag om de arm. Na zo'n uitslag gaat het leven door. We hebben ons voorbereidt op onze vakantie. Aangezien Janneke al een aantal dagen voor de vakantie vrij was, hadden we besloten om een extra dag te nemen voor de heenreis. Dat gaf wat lucht in de vorm van reistijden richting Spanje. Ondanks de drukte kwamen we zaterdag aan op de camping. Hier hadden we een mobile-home met airco en een goed bed. Prima. Alleen tasje uitpakken en klaar. Boodschapjes doen en genieten. Het weer aan de Costa Brava is over het algemeen prima en het klimaat aangenaam. Maar goed, het is de hele zomer al warm in heel Europa dus hier lagen de temperaturen dan ook hoger dan we gewend waren. Maar met een goed zwembad, afdak bij de stacaravan, e-reader bij de hand en twee goede campingstoelen die we mee hadden genomen, is het toch best comfortabel. Over het algemeen staan er stoelen bij die niet passen bij mijn zitcomfort. Dat zitcomfort is voor mij gewoon belangrijk. De pijn die ik ervaar zit in mijn onderrug. Nu is ziek zijn sowieso al niet prettig maar als die ook nog eens gepaard gaat met pijn, hou dan maar op. Pijn is een belemmerende factor voor veel dingen. Als je je een keer op je vinger slaat met de hamer is die pijn al snel een stuk minder na enkele ogenblikken en zelfs wellicht al verdwenen na enkele uren. Maar wat als die pijn aanhoudt zoals die was op het moment dat je je op je vinger sloeg? Ondraaglijk. Dat is ongeveer wat ik ervaar. Nu kan ik dat redelijk onder controle houden met wat medicatie (fentanyl pleister, oxycodon, paracetamol en naproxen) maar ondanks dat breekt de pijn hier nog door heen. Bij pijn heb je gewoon nergens zin in. Geen zin in alles zeg maar. Het beheerst je hele dag en je functioneren. Met dit gegeven hebben we toch gevraagd om hier iets aan te gaan doen. En dat heeft geresulteerd in het feit dat ik sinds vandaag begonnen ben met 5 bestralingen op mijn si-gewricht en mijn rib links. Hopelijk levert het iets op maar dat heeft even de tijd nodig. Ongetwijfeld kom ik daar in een ander blog op terug. In de vakantie heb ik het gelukkig goed onder controle kunnen houden. Natuurlijk is het er iedere dag. Maar als dat onder controle is en ik kan blijven doen wat ik graag doe dan is dat voor mij voldoende. Dus voor nu komende week weer wat ziekenhuisbezoekjes en hopen op minder pijn.

Wim

Zwarte bladzijde

Thursday 28th Jul

Beste lezer,

deze dag is inktzwart. Om maar direct met de deur in huis te vallen, ik ben uitbehandeld. Het begon deze week met de bloedonderzoeken. 1 Waarde viel op. Deze waarde, de LD, is al een langere tijd aan het stijgen en is nu dusdanig hoog dat daar onderzoek naar gedaan moest worden. Dus chemo verzet van woensdag naar vrijdag. Ipv chemo afgelopen woensdag was daar weer een onderzoeksdag. CT met contrast en de botscan. Vandaag dus daar de uitslag van binnen. Uitzaaiingen in de lever, verhoogde lymfeklieractiviteit en meer botuitzaaiingen. Ook in mijn rug heb ik op meerdere plaatsen verdenkingen van activiteit die lijken op uitzaaiingen. Dat betekent dat we per direct stoppen met de chemotherapie want die slaat niet aan. Aanstaande maandag wordt er nog een leverpunctie uitgevoerd. Dit om te zien of er wellicht nog een andere tumor is. Wat er nog rest is eventuele trials waar ik aan kan deelnemen. Deze klap is voor ons als gezin niet te bevatten. Onze toekomstplannen waren al drastisch gewijzigd bij de eerste diagnose. Maar deze uitslagen zetten ons leven op zijn kop voor de komende tijd. Zoals jullie weten ben ik altijd positief geweest. Om dit nu zo vast te houden wordt wel heel erg moeilijk. Toch gaan wij volgende week op vakantie. We zullen genieten van deze twee weken ondanks dat we weten wat er boven ons hoofd hangt.

Groet,

Wim

Tijd

Friday 22nd Jul

Beste lezer,

tijd voor een bericht. Tis weer even geleden en er is ook wel altijd iets te beleven. Er is ook wel weer genoeg te vertellen over de afgelopen weken. Op 14 juli was onze trouwdag. 22 Jaar geleden gaven wij ons ja woord aan elkaar. Dat hebben we gevierd met een lekker etentje. Gewoon met z'n tweeën. Even gewoon tijd voor elkaar. Genieten van elke gang, het waren er 5, met een heerlijk wijntje erbij. Ik had de intentie om 'gewoon' 5 gangen mee te doen maar daar hebben we na de eerste gang maar een bob arrangement van gemaakt. Niet dat ik achter het stuur moest maar dat was net teveel. Na de derde chemo is er wel wat veranderd. Ik merk dat ik van tijd tot tijd meer en regelmatiger pijnstillers inneem. In de nacht wakker worden van de pijn is niet fijn. Aan de andere kant heb ik nagedacht over de invulling van mijn werk. Ik voel toch een bepaalde druk dat als ik mij goed voelde om te gaan werken. Maar er is meer dan werk in het leven. Zeker als palliatieveling is het belangrijk om je tijd goed te besteden. Dan staat werken niet op de eerste plaats. Ondanks dat het een belangrijke sociale omgeving is, moet je op een gegeven moment een keuze maken. Ik heb die keuze gemaakt. Ik heb gekozen voor een periode thuis, in ieder geval voor de tijd van de chemotherapie. Om mij te richten op de behandeling en niet onbelangrijk, mijn gezin. Het was geen gemakkelijke keuze, maar ik denk wel dat dit de juiste is. Volgende week de 4e chemotherapie. We zullen zien hoe deze gaat vallen. 9 dagen later op vakantie. Twee weken even naar een andere omgeving. Helaas gaat mijn ziekte met mij mee. Maar ik zal die tijd goed besteden en genieten van ieder moment. Fijne vakantie allemaal!

Wim

Kwestie van smaak

Sunday 3rd Jul

Beste lezer,

na twee redelijk goed doorgekomen chemo's, was de derde van een andere orde. Ik was al voorbereid in de vorm van pijnstilling en darmontstopper. Maar hoe je daarna gaat reageren dat blijft een beetje gissen. Nou de man met de hamer is langs geweest. Iedereen kent dat wel, het gevoel dat je ineens een dreun krijgt bijvoorbeeld bij een grote inspanning. Je hebt te weinig gegeten en ineens is die daar dan. De man met de hamer. Hongerklap bij wielrenners wil er nog wel eens aan bijdragen dat ze geen meter meer vooruit komen. Deze man met de hamer heeft mij goed geraakt. Ik was dus al voorbereid op de pijn. Maar dat wat er nu de afgelopen dagen is bijgekomen is van een andere orde. Vermoeidheid, pijn, geen fut. Dat is in het kort. Nu vervolgens enkele dagen later begint langzaamaan die futloosheid te verdwijnen. Maar vooralsnog slaap ik als een roosje. Een ander symptoom wat er bij is gekomen is de verandering in smaak. De eerste 2 maal ging dat prima maar ik kan nu echt kokhalzen tijdens het koken. Ik heb geen smaakverlies maar een duidelijke verandering in het proeven. Nooit gedacht dat water nog vies kon smaken. Smaak, proeven, geur. Een belangrijk aspect van mijn sociale leven. Ga maar na: biertje drinken met elkaar, bbq'en, uit eten. En met name dat laatste dat doe ik nogal graag. Zoals ik al zei, niet alle smaak is verdwenen. Het gaat om een verandering. Hopelijk is het tijdelijk. Maar goed, we zullen zien. Nu weer vooruit kijken, naar de volgende keer. Deze is pas over drie en een halve week. Anders komen we niet helemaal goed uit met de vakantie. En deze is belangrijk voor mij. Want wie geeft mij de garantie dat het volgend jaar nog kan? Dus wat er ook gebeurt, we gaan. Of het moet wel heel erg gesteld zijn met mij. Daar ga ik niet vanuit. Voor nu is het weer blik naar voren en borst vooruit!

Wim

Spoorboekje

Monday 20th Jun

Beste lezer,

Gisteren zat ik naar de race van Max Verstappen te kijken. Je weet wel, die formule 1 rijder. Al racend over het circuit van Montreal. Ronde na ronde rijdt hij richting de finish. Met snelheden van boven de 300 km/u, kan hij geen zich geen enkele fout permitteren. Hoewel hij dit circuit waarschijnlijk wel kan dromen, blijft de invloed van allerlei factoren bepalend hoe hij deze race rijdt. Denk maar aan bijvoorbeeld regen, of wind. Hoewel hij dit rondje op de simulator waarschijnlijk wel honderd keer heeft gereden is en blijft hij afhankelijk van de echte factoren. Iedere bocht moet perfect worden aangestuurd. Hij won de race. Zeg maar volgens het boekje gereden. Zo is het ook bij mij. Op het moment dat ik ziek werd, vertelde de uroloog het pad wat er voor mij in de toekomst lag. Opties te over. In het begin let je nog niet teveel op wat hij allemaal wel niet in petto had voor mij. Dan ligt de focus meer op het starten van de eerste behandeling. Maar nu we een aantal jaren verder zijn, begin je toch langzamerhand te kijken naar wat voor behandelmogelijkheden er in de toekomst nog over zijn. Nu ik in de chemo-fase zit, hoop ik maar dat we daar een poosje mee verder kunnen. Dat is als alles volgens het boekje verloopt. De kuur moet aanslaan natuurlijk. Want was als dat niet zo is? Natuurlijk is dat te vroeg om over na te gaan denken, maar toch. Toch hou ik me vast aan hoe ik mij voel. Wat ik kan en, niet onbelangrijk, wat ik graag doe. Want volgens mij is er geen boekje waarin staat hoe ik mij moet gedragen of wat ik wel of niet zou moeten doen. Ik ben en blijf de regisseur van mijn eigen film. Laten we daar dan maar een boek van maken!!

Wim

Kaal

Sunday 12th Jun

Beste lezer,

ik hoop dat u niet te hard schrikt. Maar dit is mijn look voor de komende maanden. Zo kaal als een biljartbal, haargrens zonder kleur. Er zal nog wat uv straling aan te pas moeten komen om het verschil kleiner te maken. In de afgelopen weken viel het natuurlijk al vrij snel uit. Te verwachten, maar toch. Wat over bleef waren een paar vlassige haartjes, die ik gisteravond heb verwijderd. Het kale gevoel voelt nog een beetje vreemd. Waar normaal mijn haar weelderig groeide, staat nu ineens echt niets meer. Is het erg? Nee niet echt maar nu is de zichtbaarheid van ziek zijn ook zichtbaar aan de buitenkant. En dat doet wel zeer. Het feit dat men nu niet zo snel meer zal zeggen dat ik er zo goed uit zie bijvoorbeeld. Want ikzelf vind dat ik er wel eens beter heb uitgezien. Toch is dit niet het vervelendste hoor. Ik heb een mooi pettenhoofd. Ze worden uiteraard al volop gebruikt.

Inmiddels ben ik er achter dat ik de dagen na de chemo niets moet gaan plannen. Net als de vorige keer heb ik de eerste dag flinke pijnklachten. Inmiddels heb ik de oxycodon toch weer geprobeerd. Het was middenin de nacht toen de pijnklachten flink toenamen. Wetend dat je een krachtige pijnstiller in de kast hebt liggen, heb ik besloten om dan toch die pil maar te nemen. Met goed resultaat. Na anderhalf uur boek lezen, wachten tot de pijn zakt ben ik dan uiteindelijk redelijk pijnvrij in slaap gevallen. Toch heeft dat invloed op je hele dag. Daarbij hebben die morfine preparaten nog een vervelende bijwerking. Obstipatie. Niet normaal zeg. 1 dagje oxycodon en de boel zit verstopt. Oké, zal niet in detail treden maar prettig is het niet. Afgelopen vrijdag nog een ritje gedaan op de ambu als derde man. Dat heb ik wel moeten bekopen met een zeer vermoeiende dag en 1 dag om bij te komen. Maar was voor het goede doel zal ik maar zeggen. Nu loop ik dan met mijn kale hoofd door het huis. Vandaag goed ingesmeerd met bodylotion. Want een beetje netjes moet het uiteraard wel zijn. Gelukkig zit het niet vol littekens. Ik zal eraan moeten wennen. Jullie ook ben ik bang. Zoals jullie zien is mijn lach niet van mijn gezicht. Hopelijk blijft die voorlopig. Net als die kale kop van mij. Want als die nog een poosje blijft, betekent dat ik de chemotherapie goed verdraag. En dat alleen brengt mij op dit moment verder! Boldly go.....

Wim

Factor 50

Monday 6th Jun

Beste lezer,

Nog heel even nagenieten. De afgelopen week was een drukke week maar ook een geweldige week. Een paar dagen naar Barcelona met ons drieën. Dit voor het behalen van het MAVO diploma van Joost. Op dit moment weten we eigenlijk nog helemaal niet of hij wel of niet geslaagd is maar dit hebben we alvast gehad. We hebben goede hoop dat het in de pocket is zeg maar. Afgelopen vrijdag was Femke jarig en dat heeft zij samen met vriendinnen goed gevierd. Ze is goed verwend die dag met zowel cadeautjes als zowel prachtig weer. Dat feestje hebben we nog heel even doorgetrokken op de zaterdagmiddag met weer heel mooi weer en gezelligheid samen met vrienden en familie. Op deze dag hebben we dan samen onze verjaardagen gevierd. Nu op tweede pinksterdag kunnen we een beetje bijkomen van de drukte van de afgelopen week. Maar het was een mooie. Ook een week die ook wel een beetje in het teken stond van de gevolgen van de eerste chemotherapie. In een eerder blog schreef ik al dat er best veel bijwerkingen zouden kunnen optreden. Eentje die wel vrij zeker was, is het uitvallen van mijn welgestelde dikke haardos. Afgelopen dinsdag heb je dan ineens je eerste pluk haar in handen. In enkele dagen tijd ben ik van een flinke haardos teruggegaan naar een uitgedunde versie hiervan. Bij terugkomst dan ook maar direct een afspraak gemaakt bij de kapper. Vrijdagochtend is het restant wat er nog op stond eraf geschoren. Van knippen was geen sprake. 1 mm hebben we laten staan. Maar ook die 1 mm zal langzaamaan de komende week wel verdwijnen denk ik. "Ach mijn man is al jaren kaal", hoor ik geregeld. Maar dat is ofwel door de tand des tijds gegaan of door het ouder worden. Ik neem ook niemand iets kwalijk hoor, maar ik had vorige week nog een haardos en nu niet meer. Mijn keuze in behandeling heeft dit bepaald dat dit zou gaan gebeuren. En ik wist het ook. Maar de confrontatie met het feit dat je je haar uit je hoofd kan plukken is niet echt geweldig zal ik maar zeggen. Gelukkig heb ik op dit moment verder geen klachten. De komende week staat weer in het teken van bloedprikken, voorbereiden op de tweede behandeling. Op de foto zie je ons op het strand zitten met een heerlijke cocktail. Armen goed ingesmeerd met factor 50. Door de chemo wordt je huid gevoeliger voor uv, dus flink smeren. Maar ach, als je er zo bijzit dan kun je genieten maal factor 50!!

Wim

Chemotherapie en roze olifantjes

Sunday 22nd May

Beste lezer,

De afgelopen week was het dan zover. De eerste keer de chemotherapie. Ik ben nu 5 dagen verder en het is voor nu heel fijn om te bemerken dat ik deze dagen ontzettend goed doorgekomen ben....op 1 na. Daarover straks meer. Maar eerst de dag van de therapie. Je hoeft je niet voor te bereiden op deze behandeling. Buiten het feit dat je op gezette tijden wat medicatie moet innemen, hoef je verder niks te doen. Dus de hele ochtend voor ons zelf. Dan maar een bezoek brengen aan het zwembad. Het weer is prima en bewegen is gezond. Na 50 baantjes zwemmen, douche en een kop koffie weer naar huis. Even wat spullen bij elkaar gepakt en daar gaan we. De eerste keer mag Janneke nog mee. Daar op tijd aangekomen moesten we nog heel even wachten. Om vervolgens in de watten te worden gelegd. Een soort 1e klas vliegtuigstoel met verschillende standen, klasse eten in de vorm van kipsate, broodje tonijn, kwark met appelcompote en kopje soep vooraf. Nu is dat ter afleiding natuurlijk prima maar het blijft nog steeds chemotherapie. En dan kan het allemaal nog zo fijn zijn zoals ik het beschrijf, maar het is en blijft een zootje. Niet wetend of het zal gaan werken, wat het de komende dagen zal doen op je lijf en je hoofd. De enige oplossing voor mij is me daar maar bij neerleggen. Na zo'n anderhalf uur was ik klaar. Goed gegeten en met de eerste therapie achter de rug. Nu afwachten welk effect eruit voortkomt. De aanleiding voor de chemo was een toename van de klachten. Deze klachten had ik afgelopen woensdag ook nog. De aanvullende medicijnen die ik had gekregen werkten onvoldoende. Niet kunnen slapen in de nacht is niet prettig voor het functioneren overdag. Dus toch maar contact opgenomen met mijn life-coach. Na overleg met de arts is er aanvullende medicatie voorgeschreven. Ik had gehoopt dat het geen morfine preparaten zouden worden. Maar ja, je raad het al. Fentanyl pleister en oxycodon kortwerkend. Oké, hier moet het mee kunnen. Maar de consequentie is wel direct dat je niet meer achter het stuur mag kruipen. Dus kun je niet naar je werk. Maar dat is niet het ergste. Woensdagmiddag dat plakkertje fentanyl op mijn bovenarm geplakt. Dat werkt de eerste keer pas na 12 uur. De pijn is dan dus niet zomaar verdwenen en ik besloot een uur voor het slapen gaan een kortwerkend oxycodon 5mg in te nemen. Ik had het in de titel al over de roze olifantjes. Nu werd ik in de ochtend wakker, nou ja wakker, zo duf als een konijn. Het leek wel of ik gedrogeerd was. Niet in staat om iets te doen. Dan merk je ineens dat je lijf niet veel aankan als je dit soort middelen nog nooit gebruikt hebt. Ik heb de hele dag niet gefunctioneerd. Op ieder moment van de dag kon ik in slaap vallen. Zo tegen de avond begon het iets op te klaren in mijn hersenpan. Gelukkig maar want ik was er wel een beetje klaar mee. Voorlopig voor mij even geen oxycodon als het niet nodig is. Bewegen is gezond. Dus dat ben ik de afgelopen week ook gewoon blijven doen. Op woensdagavond heb ik dan zelf geen RPM (spinnen) les gegeven maar mijn collega. Ik heb wel meegedaan. Ik wilde weten hoe het voelde. En het voelde prima na de dag van de therapie. Menigeen zou me voor gek verklaren denk ik maar afgelopen vrijdag heb ik de fietsles zelf weer gegeven. Ondanks dat ik van te voren had gezegd dat ik tijdens de chemo niet op de fiets zou gaan zitten. Maar waarom ook niet? Ik voel me goed in deze eerste week. Wel iets vermoeider wellicht maar het is allemaal maar minimaal. Op deze prachtige zondagochtend ook weer heerlijk gezwommen. Met dit in het achterhoofd geeft dit ontzettend veel vertrouwen voor de volgende kuur. Nu zegt het niks hoor maar het is wel een mooie houvast!!

Wim

Chemotherapie

Friday 13th May

Beste lezer,

vandaag is dan zo'n dag die je liever zou willen over slaan. Al lange tijd weet ik dat dit ooit zou komen. En dan is dat "ooit" er dan. In de afgelopen jaren is er altijd de wetenschap geweest dat dit onontkoombaar was. In de afgelopen weken heb ik dan afscheid genomen van mijn geliefde werk op de ambulance. Niet wetend dat dit er al zo snel achteraan zou komen. Toch was er bij de laatste controle wel een klein deurtje opengezet richting deze behandeling. Bij klachten moet je contact opnemen. Ja en dan zijn die klachten er, niet in ernstige mate maar voldoende om mij uit de slaap te houden. Dit komt dan waarschijnlijk voort uit een uitzaaiing onderin mijn rug. En wat doe je dan? Overleggen over de opties. Uiteindelijk gekozen voor deze behandeling. Niet de meest fijne maar helaas wel een noodzakelijke. Deze ochtend de informatie gehad omtrent de behandeling maar ook over de bijwerkingen. En dat zijn er nogal wat. Met name "het zou kunnen dat" dat zijn er nogal wat. Eentje die zeker is dat mijn haardos uit zal gaan vallen. En dat gebeurt schijnbaar al enkele weken na de eerste kuur. Zoals je op de foto al ziet, de petten liggen klaar. Ok, deze mocht ik van Janneke niet op dus er moet nog een nieuwe komen. Maar tot die tijd petje af. Nu kan ik ook nog in de zon. Dat mag straks niet meer. Met factor 50 ingesmeerd over straat. Als zon liefhebber wordt dit wel een straf voor mij. De zomer in zonder in de zon te zitten.

Volgende week is dan de eerste chemo. Aanstaande dinsdag om 12 uur gaan we van start. Ik zeg expres we, want dit traject gaan wij samen door. Ik blijf strijdbaar en ga vol goede moed dit traject in. Het zal niet makkelijk worden. Maar ik zal proberen de conditie die ik heb te blijven behouden. Ook mijn positieve drive zal ik inzetten om dit aan te gaan. Strijden jullie met mij mee?

Wim

Stapje terug

Tuesday 3rd May

Beste lezer,

in de afgelopen jaren is het mij conditioneel erg goed gegaan. Ook de lichamelijke ongemakken waren tot nu toe beperkt tot een aantal opvliegers per dag. Geestelijk is het een ander verhaal. Wetend dat je ziekte ook een eind kent, betekent dit ook dat er een verergering gaat plaatsvinden. Je weet alleen niet wanneer dat gaat gebeuren, gelukkig maar. Toch groei je mee met je ziekte. Er is een soort aanpassing die er voor zorgt dat je door kunt gaan. Want je wilt toch blijven leven. Toch knaagt het langzaam aan je gedachten en wordt dit ook steeds iets zwaarder. Zeker nu de controles elkaar sneller opvolgen. De boog blijft gespannen. Ook de wetenschap dat het de vorige keer ook niet geweldig was levert ook weer stress op. En van stress wordt je niet beter. Nu had ik het al over een verergering van je ziekte. Dat punt begint zich langzaam aan te dienen. De licht toenemende klachten dwingen mij er nu toe om mijn geliefde werk op de ambulance te stoppen. Aanstaande zaterdag zal ik dan mijn laatste dienst hebben op de ambulance. Ik zal dit werk ontzettend gaan missen maar ik moet aan mezelf denken. Mijn werk stopt niet. Laat dat duidelijk zijn. Ik zal vervangende werkzaamheden gaan doen maar dan niet meer onregelmatig en geen weekenden meer. Het zal anders zijn maar ik ben dankbaar dat ik nog kan en mag werken! Zoals op het hart staat geschreven:

Wanner je wakker wordt, bedenk dan wat voor een kostbaar geschenk het is om te leven

Om te ademen, om na te denken

Om te genieten en om lief te hebben!

Wim

Doffe ellende

Monday 18th Apr

Beste lezer,

de afgelopen twee weken waren niet heel erg rooskleurig. Wetend dat bij het stellen van de diagnose deze uitslagen ooit zouden komen. Maar daar is het dan toch. Het begon met de verhoogde PSA waarde. Deze viel al flink tegen. Een verdubbeling ten opzichte van 6 weken daarvoor. Dat beloofde al niet veel goeds. Tijdens de bespreking met de oncoloog werd er besloten tot medische beeldvorming. Oftewel een ct scan met contrast en een botscan. Gelukkig konden de scans al snel worden ingepland en de ct was als eerste. Infuus wordt ingebracht en je wordt al snel even tweemaal door die grote cirkel heen en weer geschoven. De verpleegkundige komt binnen om het contrast in te spuiten. Ja, je voelt dat spul dus echt van boven in je keel zo naar beneden vloeien. En daar ga je dan weer tweemaal heen en weer. Dat was het dan. De eerste afspraak. Op naar de volgende. Deze was dan vorige week maandag. Ik moest mij eerst melden om kwart voor negen om vervolgens eerst het nucleaire materiaal in te laten lopen. Als dat is gebeurd dan is het dus 3 uur wachten. Het nucleaire materiaal moet zich verspreiden door je lijf. Daar voel je verder niets van. Die ochtend ben ik in het ziekenhuis gebleven. Om een uur of 11 maar weer eens richting de afdeling gelopen. Ik kon iets eerder naar binnen en ook hier mag je weer gaan liggen uiteraard. Dit onderzoek duurt ongeveer 20 minuten. Nadat mijn hoofd vrij was van de scan kon ik rustig afwachten tot het klaar was. Ik kijk naar het plafond en nadat ik de 65 plafondplaten had bekeken richtte ik mijn blik op een 360 graden foto die boven mij hing. Nu was dit al de derde keer en ik vind deze foto nog steeds maar niks. Maar je moet wat doen om de tijd door te komen. Net op het moment dat ik dacht dat het klaar was zegt de laborant dat er nog een extra scan gemaakt wordt om een goed beeld voor de arts te krijgen. Dat was het moment dat ik wist dat er meer te zien was dan alleen maar mijn botten. Maar goed, na enkele minuten was dit al klaar. Op naar huis. Nu wachten tot de volgende dag. Gelukkig hadden we dinsdag om 11 uur al een afspraak. De uitslag was niet geheel verassend. Op enkele plekken bot uitzaaiingen. Ook waren er weer wat klieren vergroot. De fractuur die in januari was geconstateerd was veroorzaakt door een uitzaaiing. Het bot op die rib is al aardig aangetast. Maar hoe nu verder? Nog niet aan de chemo. Mijn conditie is goed dus wachten we nog heel even af. Afgesproken dat er wel een botversterkend infuus wordt gegeven. Eenmaal per 3 maanden. Dat gebeurd aan huis. Verder natuurlijk opnieuw controle over 6 weken. Eventueel eerder bij klachten. Als je dit zo leest dan is de titel denk ik niet overdreven. Maar ik zal er alles aan blijven doen om die doffe plekken te blijven poetsen en wellicht kan ik dan toch nog een beetje schitteren al wordt het geheel inmiddels wel iets fletser. Ik wou dat ik het mooier kon brengen.

Wim

1 April

Saturday 2nd Apr

Beste lezer,

Op 1 April verloor Alva zijn bril. Een ezelsbruggetje om te onthouden dat Alva Den Briel, het huidige Brielle, verloor. Gisteren 450 jaar geleden. Niet dat ik daar nou meteen aan moest denken toen ik gisterochtend opstond, maar omdat de Oekraïense president dit aanhaalde tijdens zijn speech voor de tweede kamer. Hij had zijn huiswerk goed gedaan zal ik maar zeggen. Het was een schaduw over ons land. De Spaanse bezetting. Zo ook had hij het over het bombardement van Rotterdam. Een schaduw die diepe wonden maakte. Natuurlijk is het goed dat je terug kijkt en de geschiedenis laat herbeleven. Onze kinderen zien er het nut niet van in om dit soort dingen te leren op school. Begrijpelijk wel, want wat kun je er nou mee dat deze zaken en vele anderen zijn gebeurd? Als wijze ouders zeggen we dan ook dat het onderdeel is van wie en wat wij zijn als land.

Zo is het ook met mijn ziek zijn. Ik bedenk mij dan dat dit inmiddels het vierde jaar is. En natuurlijk kijk je terug. Maar als positieveling sta ik niet teveel stil bij de schaduw. Ik richt mij liever richting het licht. En dan bedoel ik gewoon heerlijk genieten van het thuis zijn met mijn gezin, werk en sport. Nou ben ik sowieso een zon liefhebber en zit dan graag even in de zon, beschut dan wel want de temperatuur van de afgelopen dagen laat sterk te wensen over. Zoals ik al zei, genieten met een grote G.

Vorige week hebben Janneke en ik meegedaan met de spinningmarathon. Ik heb weer een mooi bedrag mogen bijschrijven op mijn website. Tevens is mijn tweede boek in de maak. Nog heel even wachten op de proefdruk en dan zal er een mooi deel twee komen.

De komende week staat weer in het teken van uitslagen. Wat staat er te gebeuren? Geen idee. Ik probeer me daar nog even van te onthouden, hoe lastig dat soms ook is. Het hangt dan ook als een soort donderwolk boven mij maar ik zal mijn weekend daar niet door laten overschaduwen. Richt je op de zon, dan valt de schaduw achter je!!

Wim

Storm

Friday 11th Mar

Beste lezer,

enkele weken geleden hadden we een echte storm. Sterker nog, het waren er geloof ik wel 3 in 1 week. Maar de krachtigste van deze drie, Eunice, was er een van de buiten categorie. De heftigheid van de natuur in zijn complete omvang. Zoals op de foto ook te zien is, deze ooit zo mooie boom moest er toch aan geloven. Vakkundig afgezaagd, verwerkt en hopelijk hergebruikt voor iets moois. Er is in die week veel kapot gegaan door deze stormen. Het was niet bepaald een storm in een glas water zal ik maar zeggen. Zo is het ook een beetje met kanker. Een storm die je raakt. Je wordt bijna letterlijk omver geblazen. Je moet daarna herstellen en omgaan met een nieuw tijdperk in je leven. Nu heb ik nog een goede kwaliteit van leven en is de ziekte tot op zekere hoogte onder controle. Ik werk, sport en doe wat ik eigenlijk altijd al gedaan heb. Tot op heden heb ik deze storm getrotseerd. Hoe hard het ook mag gaan waaien ik blijf tegen de wind in vechten. Ik blijf dat voetpad opgaan en zal over die omgewaaide bomen heen stappen. Ook al weet ik niet wat erna deze storm komt. Nu is het vrij rustig maar ik weet ook dat de lucht nog wel een keer wat donkerder zal worden. Hopelijk zal ik dan de wind in de zeilen hebben en dan ga ik volle kracht vooruit!!

Wim

Ongeloof

Wednesday 2nd Mar

Beste lezer,

wat is er veel gebeurd in een week. Ik kan er gewoonweg niet omheen. Oorlog in het oosten van Europa. Op een afstand van ongeveer 1500 km speelt zich een drama af. De grens van Polen met Oekraïne is veranderd in een groot vluchtelingenkamp. Het voelt voor mij ook niet goed om nu over mijn eigen sores te bloggen. De aandacht ligt in deze week even ergens anders. Dit raakt ons allemaal. De verhalen die ons bereiken, de afschuw van de geweldsexplosie die een vreedzaam volk raakt. Maar kijken we ook met ontzag naar de eensgezindheid van een volk. De eensgezindheid om elkaar te steunen, te vechten voor wat je hebt en wil bewaren. Je grootste goed wat we kennen. VRIJHEID en VREDE. Hoe heeft dit toch kunnen gebeuren vraag je je af. Antwoorden op veel vragen die veel van ons hebben zullen we niet krijgen denk ik. Maar dat we hier steun moeten bieden is duidelijk. Terwijl ook in Oekraïne het voorjaar langzaam opgang komt, de vogels zullen blijven zingen en baby's geboren zullen worden, gaat het leven verder. In gedachten ben ik met deze mensen en zullen wij onze steun ook betuigen aan hen die dat hard nodig hebben.

Wim

Storm

Sunday 20th Feb

Beste lezer,

je ontkomt er niet aan deze dagen. Wind en regen. Het waait de vouwen uit je broek zeggen ze weleens, om maar aan te geven hoe hard het eigenlijk wel waait. Het hele land code rood. Nu is het ook nog eens de ene storm na de andere deze dagen. Maar er gloort zonneschijn aan de horizon. Wat smachten we met ons allen toch naar wat zon en warmte. De eerste voorpret voor deze warmte hebben we al gehad. Het boeken van onze zomervakantie is een feit. Het had nog wel wat voeten in aarde. Joost en Femke wisten sowieso al wel waar we naar toe zouden gaan. Wij ook. Niet naar Spanje want dat hadden we wel een beetje gezien. Italië, Kroatië en zuid Frankrijk. Prachtige mooie zandstranden bij de camping. Je raad het natuurlijk al....Spanje. Want op die ene camping daar gebeurt iets. Iets wat ze op een andere camping onmogelijk kunnen hebben. Disco! Ach ja. Als de Kids het leuk hebben hebben wij dat ook. Zeker nu omdat het zomaar eens de laatste keer kan zijn dat Joost nog mee gaat. Maar voor nu eerst even doorbijten. De komende week staat (alweer) in het teken van nieuwe controles. Bij mij is het de afgelopen 3 jaar al code rood. Een storm die niet gaat liggen, telkens al je denkt dat wind een klein beetje gaat liggen, wakkert deze weer aan. Maar dan is er gelukkig nog dat positieve geluid. Hup schouders eronder en de storm trotseren. Hoofd in de wind en gaan!

Wim

Veerkracht

Thursday 3rd Feb

Beste lezer,

eindelijk daar ben ik weer. Het is even geleden maar een moment van rust in drukke weken die achter ons liggen waar veel is gebeurd. De vorige keer, 24 december, schreef ik al dat ik mijn vaccinatie zou krijgen direct na de kerstdagen. Op voorhand medicijnen in huis gehaald want ja, de allergoloog had wel gezegd dat er een reële kans was dat ik dezelfde symptomen zou kunnen krijgen zoals bij de eerste prik. Vol goede moed op 27 december richting de prik locatie. Uiteraard alle formulieren ingevuld en natuurlijk aangevinkt dat ik een reactie had gehad. Een EHBO'er nam mij nog net niet bij de hand om mij mee te nemen maar week vanaf dat moment niet meer van mijn zijde. De prik werd gezet en ik moest een half uur blijven zitten. Zo die zit. Maar bij de vorige prik was het twee dagen later pas raak. Dus afwachten dan maar. En ja wat doe je dan na twee dagen. Dan ga je toch denken komt er nog wat. Om vervolgens tot de ontdekking te komen dat er niks gebeurd. Daar heb ik dan al die moeite voor gedaan. Een mooie overwinning voor mijzelf en mijn omgeving. Nu heb ik dan ook zo'n mooi groen vinkje. Daar gaat het natuurlijk allemaal niet om, maar toch wel makkelijk. Geen testen voor toegang meer. Na oud en nieuw stond er de tweede week direct al van alles op de rit voor wat betreft onderzoeken. Botscan, ct scan met contrast en enkele dagen later bespreken van de uitslagen. De meeste van jullie zijn al op de hoogte maar ik zal het hier nog maar eens op mijn blog zetten. Gelukkig zijn er (nog) geen bot uitzaaiingen. Wel zijn er lymfeklieren gegroeid. Die zitten gelukkig niet op plaatsten waar die problemen opleveren. Volgens de oncoloog zitten die op plekken waar ze ruimte hebben. Dat klinkt wellicht een beetje vreemd maar het zou vervelend zijn dat een klier groeit vlakbij je urineleider bijvoorbeeld. Niet dat deze klieren nu al heel erg groot zijn maar 1,5 cm is toch behoorlijk. Tevens gebruikte ik een medicijn, enzalutamide, die niet meer naar behoren zou werken. Kankercellen hebben het vermogen om zich aan te passen aan medicatie. Een soort resistentie. Sterker nog het kan zelfs gebruikt worden als een soort voedingsstof. Dus stoppen met deze medicijnen. Afgesproken dat we de controles gaan verhogen naar een frequentie van 6 weken. Ook de optie chemobehandeling kwam al ter sprake. Maar aangezien er geen uitzaaiingen in de botten zitten en ik mij goed voel, zien we daar nu nog even van af. Voor hoelang nog? Geen idee. Weken, maanden..... Enkele dagen later zit ik de specialisten brief te lezen. En tot mijn ontsteltenis staat daarin dat ik een gebroken rib heb gehad. Nu ging bij mij direct een lampje branden want tijdens het ophangen van de kerstverlichting heb ik het gevoel gehad dat er iets gebeurde in mijn ribbekast. Ach , een verrekt tussenribspiertje. Maar vervelend was het wel. Maar de brief lezend dacht ik daar anders over. Want ik had het gevoel dat die rib weer gebroken was. Dus dan toch maar even contact zoeken met de oncoloog. Die vond het in eerste instantie niet heel belangrijk om te benoemen tijdens het gesprek maar met deze info toch wel voldoende om een botdichtheid scan te maken. De medicijnen die ik gebruik kunnen leiden tot osteoporose. Oftewel, minder sterke botten. Dus dan toch maar weer wat medicatie erbij om dit proces niet te laten doorgaan of te vertragen. Het heeft op dit moment geen invloed op mijn werk of andere dagelijkse bezigheden. Gelukkig maar. Maar de spanningsboog gaat steeds iets verder omhoog. De frequentie van de controle. 6 Weken zijn zo voorbij. De veerkracht komt steeds iets meer onder druk. De rek begint er langzaam uit te raken. Maar ik blijf doorgaan. Nog steeds met plezier naar mijn werk. Hoe vermoeiend het ook af en toe kan zijn. De heerlijke spinningglessen die ik geef. En zo hou ik die druk op de veren erop. Net zolang totdat de rek eruit is. En dat gaat hopelijk nog heel lang duren.

Wim

Kerstavond

Friday 24th Dec

Beste lezer,

op deze kerstavond neem ik de digitale pen nog even ter hand. Gewoon om nog even het laatste nieuws te delen of gewoon nog even wat te delen met elkaar. Laat ik met eerste beginnen. Eindelijk is het dan zover. Aanstaande maandag krijg ik mijn tweede vaccinatie. Na overleg met de allergoloog in Tilburg is besloten tot het geven van de tweede prik. Ik heb al wel wat medicijnen in huis mocht er weer een reactie op treden. De reactie die ik heb gehad lijkt er 1 die past bij een doorgemaakte covid besmetting. Dus een reactie van het lichaam als bij een besmetting. Hopelijk gaat het maandag wel goed en kan ik veilig over drie maanden de booster gaan halen.

Zo als u weet heb ik de bijna afgelopen twee jaar heel wat blogs gemaakt. De vele reacties die wij telkens krijgen nadat er weer een blog is geplaatst zijn altijd hartverwarmend. Ik heb jullie bijgepraat, beroerd en soms met een traan mee genomen naar mijn denkwereld. Ik heb gelukkig nooit zonder stof gezeten om iets op papier te zetten. Een oude buurman van mij van vroeger, een soort wijze uit het oosten zeg maar, zei altijd tegen mij: "ie hadd'n dominee mutt'n word'n". Dat is hem niet geworden maar ik hoop dat ik velen van jullie heb kunnen inspireren het afgelopen jaar. Nou denk je misschien "hij gaat er toch niet mee stoppen?". Nee hoor, nog niet. Ik haal er teveel plezier uit. De reacties en donaties uit alle hoeken van het land geven namelijk hoop. Hoop in deze dagen is belangrijk. Hoop doet leven. En dat is ook zo. Hoop op een betere wereld. Hoop op een wereld zonder kanker. Hoop op liefde om ons heen. Hoe mooi is het om die hoop te delen maar ook te koesteren. Samen vanavond op de bank. All you need is love. Al deze mensen die hier voorbij komen hebben al lange tijd de hoop dat ze weer eens bij elkaar mogen komen. Zo hebben wij dat ook. Samen aan de kerstmaaltijd met de hoop dat het volgend jaar beter wordt. Met meer samen en veel hoop. Doneert u nog een keer mee? Die ene euro kan voldoende zijn om hoop te geven. Voldoende zijn om die hoop te delen voor onderzoek. Ik hoop dat mijn mijlpaal nog te halen is voor het einde van het jaar. Doet u nog een keer mee? Er is al zoveel bereikt!

Wim

Licht in het duister

Friday 10th Dec

Beste lezer,

Na een gezellige middag met een oud collega rijd ik naar huis. De ruitenwissers gaan gestaag heen en weer en de dikke regen of natte sneeuw valt op de voorruit.. Voor mij zie ik een een lange rij aan rode lampjes terwijl aan de andere kant een stroom van verlichting mij tegemoet komt. Het is spitstijd, dat is zeker. Op een onverlichte snelweg vind ik het niet prettig rijden met al dat opspattend water. Thuis gekomen zie ik de ster al branden voor het raam. Een klein sterretje wat wijst in alle windrichtingen. In deze donkere dagen doen we er alles aan om het warm en gezellig te maken. De kerstboom wordt opgetuigd, kaarsjes aangestoken. Een maand waarin we vaak ook maar eens terugblikken op het afgelopen jaar. Deze maand is bijzonder voor ons. Het derde jaar van mijn diagnose is een feit. Hoe je het ook went of keert, ik kom er niet onderuit dat het zo is. Een jaar waarin we toch weer spannende controles hebben gehad. Wetend dat de eerst volgende controle al weer aanstaande is. Bloedprikken, scans, uitslagen. In een repeterend terugkomend ritme. Hier schreef ik al eens over in een eerder blog. In aanloop naar kerst volgden wijze mannen in het verre oosten ook een ster. Of je dat nu gelooft of niet het is en blijft voor velen toch een boeiend verhaal. Zij waren op weg naar een onbekende plek. In kerststallen worden deze wijze mannen nog wel eens flink opgedost met alles er op en eraan. Eenmaal aangekomen in Bethlehem werden ze geleid door de ster naar een oude stal. Daar brandde licht. Daar vonden ze wat hun voorspeld was. Een koning. Moeilijk voor te stellen maar toch. Zo is het heden te verweven met het verleden. Wij, ik ben op weg naar de volgende halte. En dat doe ik liever in het licht dan in het duister. Ik brand in deze tijd dan ook wat extra kaarsjes voor al diegene die het in deze tijd iets donkerder ervaren. Laten we met z'n allen wat extra licht brengen in de duisternis van deze maand. Wij wensen jullie allemaal heel fijne feestdagen en alle goeds voor het nieuwe jaar!!

Wim

In de maneschijn.

Saturday 27th Nov

Beste lezer,

in deze tijd van donkere dagen, lange avonden en warmte binnen, is het toch ook wel eens lekker om 's avonds even met de Boris het laatste rondje te lopen. Zeker de afgelopen week waar de maan hoog aan de hemel stond, is het gewoon mooi om eens stil te staan en te kijken naar de hemel. Niet alleen is dan de hemel bezaaid met prachtig zichtbare sterren en planeten, er straalt ook een bepaalde rust vanuit. Het verbaast me altijd weer hoe mooi het is. Er straalt ook letterlijk een soort rust vanuit. De nietigheid die wij dan hebben wordt dan ook maar weer eens duidelijk. Zo klein in dit heel grote geheel. En dat we dus zuinig moeten zijn op dit kleine planeetje dat is wel duidelijk. Dat we dus ook zuinig moeten zijn op elkaar in een tijd waarin we elkaar hard nodig hebben, wordt dit door corona flink tegen gehouden. Toch moeten we elkaar een beetje in de gaten houden en elkaar maar gewoon eens bellen in plaats van te appen. Elkaar echt aan de lijn hebben, met of zonder beeld, is echt nodig. Zeker voor diegene die alleen of ziek zijn of een dierbare moeten missen. De mensen die hard aan het werk zijn in de zorg, diegene die vechten voor hun leven aan een beademingsmachine zonder hen direct te veroordelen of ze wel of niet gevaccineerd zijn. Als we al deze mensen eens een hart onder riem konden steken dan kunnen we op 5 december met z'n allen zingen: "zie de maan schijnt door de bomen" en is er straks wellicht meer gevuld dan alleen een schoen. Want deze maand moeten we niet alleen maar strooien met snoepgoed maar met een hoop LIEFDE!!

Wim

5G

Monday 15th Nov

Voor het eerst hier? Begin onderaan.

Beste lezer,

Op moment van dit schrijven is er nog geen duidelijkheid in de tweede kamer of de 2G maatregel doorgang zal vinden. Dat ik dat met argus ogen volg zal jullie niet verbazen. Voor mij zal dit een behoorlijke impact kunnen hebben. In niet essentiële winkels je QR code laten zien na deze lockdown light, wordt voor mij dus heel lastig als er geen Genoegen meer wordt genomen met een afgenomen snel test die maar 24 uur Geldig is. Gelukkig kan ik nog net in de komende weken nog wat leuke dingen doen met een snel test en wat winkels bezoeken. De hele situatie kan behoorlijk Gecompliceerd worden. In de afgelopen weken ben ik bezig geweest om alsnog Gevaccineerd te worden. Om mensen te begeleiden met een allergische reactie op een vaccinatie heb ik nu een telefonische afspraak in het Elizabeth ziekenhuis in Tilburg. Half december heb ik dan een afspraak met een allergoloog. Ruim 4 weken wachten dus nog terwijl de eerste verwijzing al afstamt vanaf 21 oktober. 3 Ziekenhuizen en heel wat telefoontjes later is dan uiteindelijk deze afspraak tot stand Gekomen. Maar zoals alles in deze pandemie draait alles om tijd. Hoe eerder hoe beter. Hoe alles uit gaat pakken zal de komende week duidelijk moeten worden. Tot die tijd hoop ik maar dat ik Gevrijwaard blijf van corona. Verder blijf ik geduldig, geliefd, gemotiveerd, gedreven en bovenal gelukkig!!

Wim

Slow down (2)

Friday 5th Nov

Voor het eerst hier? Begin onderaan.

Beste lezer,

sinds ik een dagje extra thuis ben, heb ik te weinig uren in mijn dag. Op mijn vrije dag legt Janneke een mooi lijstje voor mij klaar welke klusjes er nog geklaard moeten worden. De klusjes die gedaan moeten worden zijn over het algemeen zeer huiselijk van aard. De was opruimen of doen, de hond uitlaten, de vaatwasser uitruimen en zo zijn er nog wel een paar dingen die ik kan doen. Ik wil uiteraard niet over klagen hoor want ik doe het graag. Janneke werkt meer dan ik dus vind ik het ook wel mijn verantwoordelijkheid om dit te doen. Maar ja, soms is het lijstje te lang. Of de dag tekort. Dan is er gelukkig morgen weer een dag. Het mooie van deze vrije dag is dat ik het op mijn eigen tempo kan doen. Ik kan bepalen wat ik eerst doe en wanneer ik rust ga nemen. En dat is ook juist de bedoeling van deze dag. Minder werk, meer rust. Zodra de zweetdruppels komen gewoon even naar buiten lopen en de verkoeling zoeken om daarna dat te doen wat er gedaan moet worden. Ik moet er ook nog wel en beetje een modus in vinden om natuurlijk eens iets anders te doen dan elke keer op mijn vrije dag alleen de lijstjes te doen die voor me klaar liggen. Maar dat komt goed. Dat weet ik zeker. Nu hebben ze de afgelopen weken hier in de buurt glasvezel aangelegd. Op de foto ziet u zo'n sprietje bij de voordeur naar boven komen. Deze is niet van mij hoor want ikzelf vind de snelheid van mijn internet hoog genoeg. En de snelheid die geboden wordt die haal ik toch niet met mijn oude pc. Via een stapel aan reclame materiaal hebben ze ons getracht over te halen om toch maar dit glasvezelnetwerk te nemen. Want ons leven wordt daar echt een stuk aangenamer van. Zou het? ik denk het niet als je het mij vraagt. Dus hou ik het maar bij een mooi papieren lijstje van Janneke met mijn eigen snelheid.

Wim

Z'n gangetje.

Sunday 24th Oct

Voor het eerst hier? Begin onderaan. (hoewel dat eigenlijk helemaal niet hoeft:))

Beste lezer,

het is al weer een tijdje geleden dat jullie van mij gehoord hebben. Dat komt eigenlijk gewoon omdat er enerzijds weinig te melden viel en ik er gewoonweg ook eventjes geen zin in had. Ook dat kan dus gewoon. Toch is er wel wat te melden. Ten eerste heb ik de afgelopen week weer een controle achter de rug. De uitslag stond voor mij eigenlijk al een beetje vast want zoals verwacht is de PSA weer licht gestegen. Dat het slechts 3 punten is en dat ik verder geen klachten heb, betekent dat we weer een afwachtende houding aannemen met vervolg onderzoek. Geen beeldvorming dus, ofwel geen ct scan en geen botscan. Ook de arts onderzoeker van het Radboud UMC had dezelfde gedachte hierbij. Toch wel heel prettig dat er een soort achterdeur is die mee kijkt en waar ik mee kan overleggen. Voor zover het medische deel.

De foto met de tekst zegt natuurlijk meer dan genoeg. Wachten tot deze storm voorbij is is geen optie. Dus maar hopen dat het niet te hard gaat regenen en er niks meer kan. Gebeurt er dan verder niet veel? Nou ik kan je vertellen dat er genoeg gebeurt in een gezin met twee pubers. Alleen dat wordt een heel ander verhaal. Dus dat gaan we maar niet doen. Hoewel dat natuurlijk ook gewoon bij het dagelijkse leven hoort en dat de verhalen die we hebben en zaken waar we tegen aanlopen heel herkenbaar zullen zijn voor eenieder met pubers in de leeftijdscategorie als de onze. Ach, en dat hoort natuurlijk gewoon bij het het opvoeden, vallen en opstaan en weer doorgaan. Maar voor nu gaat het gewoon z'n gangetje.

Wim

Uitgesloten

Thursday 30th Sep

Voor het eerst hier? Begin onderaan

Beste lezer,

Afgelopen zaterdag was het dan zover. De invoering van de QR code. De vrijheid van een groen vinkje op je telefoon in combinatie met je ID, zonder anderhalve metermaatregel weer "normaal' het leven kunnen leiden zoals voor corona. Wat een feest. Van de ene op de andere dag kun je dan ineens weer met meerdere mensen lekker knus bij elkaar staan terwijl dat de dag ervoor nog absoluut verboden was. Eerlijk gezegd hadden volgens mij al veel mensen een proeffase doorlopen met dichterbij elkaar staan en zitten en beviel dat de meeste mensen prima. Maar buiten dat creëren van dat mooie groene vinkje moet je dus wel 2 keer gevaccineerd zijn, corona gehad hebben en 1 vaccinatie, of 1 vaccinatie van Jansen of met de auto 20 minuten moeten rijden om een wattenstaafje in je neus te laten duwen om vervolgens 24 uur later weer van dat groene vinkje af te zijn. Dus als niet gevaccineerde, weigeraar, niet weigeraars, of om medische redenen niet gevaccineerd of om medische redenen geen tweede vaccinatie kunnen krijgen (ik dus) moet je dus voor elk spontaan uitje eerst niet zo spontaan naar de teststraat. "Kom schat we gaan vanavond uit eten" is er dus niet zo heel spontaan bij. Oké, het is nog gratis het testen, als je de benzine en de reistijd er niet bij rekent. Een telefoontje afgelopen week naar het RIVM geeft geen duidelijkheid. Een vriendelijke dame aan de andere kant van de lijn geeft keurig antwoord op mijn vragen. Zonder duidelijkheid te scheppen hoe dat nu verder zal gaan met mensen zoals ik. Want ik ben niet de enige blijkt wel uit het telefoongesprek. Honderden telefoontjes per dag met dezelfde vraag geeft zij aan. Geen website waar die info terug is te vinden. Maar terug naar waarom eigenlijk allemaal. Oh ja, knuffelen, zoenen, huggen, ongeveer dus alles wat voorheen niet mocht. Afstand bewaren is er niet meer bij. Vooruit dan maar. Dan maar naar die teststraat. Het laatste wat ik niet ga doen is met een spandoekje staan dat ik het allemaal zo vervelend vindt. Want wat ik ook niet ga doen is zitten wachten totdat dit allemaal weer overwaait. UITGESLOTEN!

Wim

Veerkracht

Sunday 19th Sep

Voor het eerst hier? Begin onderaan.

Beste lezer,

deze week is het de week van de vitaliteit. Daarvoor heb ik een stukje geschreven voor de ambulance dienst. Dit wil ik graag met jullie delen.

Fit en vitaal. Veerkracht. Woorden die je niet iedere dag gebruikt maar als je er over nadenkt pas je ze misschien iedere dag wel toe. Je gaat op tijd naar bed, ontbijt ’s ochtends en je vult je lunch box met gezonde dingen. Neemt een appeltje mee en je bidon met water. Onbewust bezig zijn met je lijf. Om zo je dag fit door te komen. Dat is bij mij niet anders. Zeker als ik nu terug kijk op mijn loopbaan bij defensie, alweer een poosje geleden, was fit zijn belangrijk. Ieder jaar werd de sporttest afgenomen om te zien of je nog wel voldeed aan de standaard. Ook na mijn defensie periode heb ik gezien op allerlei platformen in de noordzee dat het heel gemakkelijk is om je over te geven aan alle lekkernijen die voor je neus stonden. 2 weken van huis en dan toch de discipline hebben om gebruik te maken van de sportfaciliteiten die geboden werden. Terugkijkend op die periode was het allemaal nog vrij eenvoudig om die discipline vast te houden. Dat is het nu ook nog wel maar de context is veranderd. Want zoals velen van jullie weten heb ik sinds eind 2018 uitgezaaide prostaatkanker. Hoewel je leven in de eerst periode van ziek zijn op zijn kop staat, ga je ook weer door. Na mijn bestralingen in het voorjaar 2019 ben ik toch alweer vrij snel aan het werk gegaan. In die periode van bestralen ben ik ook niet gestopt met mijn sportactiviteiten. Ook ging ik zo vroeg mogelijk naar het ZRTI (bestralingsinstituut) om dagritme te bewaren. Hoewel ik in een palliatief traject zit (een woord wat ik zelf niet graag gebruik) blijf ik de dingen doen die voor mij belangrijk zijn. Daar is mijn werk er 1 van. Natuurlijk staat mijn gezin voorop en heb ik er voor gekozen om in plaats van 32 uur te werken, 24 uur te gaan werken. Ook het sporten gaat bij mij ook nog steeds gewoon door. Fit zijn is voor mij niet alleen lichamelijk gezond zijn maar ook geestelijk. Geestelijk fit brengt rust in mijn leven. Ik ben er ook van overtuigd dat deze gezonde instelling mij verder brengt. Is het iedere dag dan makkelijk? Nee, ik draag mijn ziekte ieder moment van de dag bij mij. De zweetaanvallen gaan de hele dag door. De ene keer iets erger dan de andere keer. Bijwerkingen van de medicijnen hebben ertoe geleid dat ik aangekomen ben. Het valt nog mee hoor, maar toch. Ook het ziektetraject wat voor mij ligt met daarbij behorende behandelingen zijn nou niet bepaald de leukste gedachten om te hebben. Ook zijn er iedere 3 maanden de controles, het wordt een soort ritme waarin je als patiënt zit. Herhaling op herhaling. Dat weegt zwaar. Maar dat weerhoudt mij niet om de dingen te doen die ik nu doe en voorlopig ook nog wel een poosje zou willen blijven doen. Voor mij is het echt carpe diem. Pluk de dag. Geniet van dat wat er vandaag is en niet wat er mogelijk morgen komt!

Wim

Hakuna matata

Sunday 12th Sep

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

u kent het vast wel, onkruid. Dat hardnekkige spul wat tussen je tegels zit en zelfs na langdurig en intensief schrobben, krabben of zelfs met de gifspuit te lijf gaat, telkens weer terugkomt. Tot overmaat van ramp komt het dan niet in zijn eentje terug maar op meerdere plekken. Dus maar weer van begin af aan beginnen. Nog iets harder schrobben, krabben of spuiten. Of dat vreselijke spul in je tuin. Heb je net geschoffeld begint het te regenen. En hoe vreemd ook maar met het meest ieniemienie worteltje groeit het weer door. En zo blijf je bezig totdat je zover bent dat het onkruid het opgeeft. Nou deze utopische gedachte kun je alvast laten varen want ze zeggen niet voor niks onkruid vergaat niet. Je voelt hem al een beetje aankomen natuurlijk. De vergelijking met dat wat in mijn lijf zit is ook een soort onkruid. Nadat geconstateerd is dat er wat zit begin je, afhankelijk van de hoeveelheid meteen met grof geweld met de bestrijding, of je bouwt het langzaam op om dat te bestrijden wat er niet in hoort te zitten. En steeds vaker gelukkig lukt het om dat onkruid de baas te worden. Of zoals bij mij in de kiem niet steeds te laten groeien. Toch zal dat bij mij helaas niet helemaal lukken maar met de wetenschap en de vooruitgang in onderzoek blijft dat onkruid steeds vaker heel klein en blijft de rest van de tuin nog steeds een mooi geheel. Zoals je weet ben ik in Januari gestart met nieuwe medicijnen. In de afgelopen maanden lijkt het erop dat met name de zweetaanvallen wat langer en heftiger zijn dan vorig jaar. Nu kan dit afgelopen week ook het gevolg geweest zijn van de warmte, maar het voelt toch wel iets anders. Luchtig kleden en een vest bij de hand is het enige antwoord op dit fenomeen. Verder heb ik besloten om na de zomer minder te gaan werken. 24 in plaats van 32 uur. Dat geeft mij meer ruimte om thuis in mijn goeie doen gewoon te genieten van de gewone huiselijke dingen. Wat makkelijker eens een dag samen te zijn met het gezin. Qualititytime. Mooi woord voor zeg maar genieten. Waarom nu minder werken en niet een jaar eerder hoor ik je denken. Ach ik denk dat het nu de tijd is. Het is ook nogal wat. Mijn werkbare leven afbouwen terwijl ik eigenlijk nog 14 jaar voor mijn pensioenleeftijd zit. Dat is voor velen (gelukkig) niet iets waarover je hoeft na te denken. Ik kan dan wat vaker in de tuin aan het werk om al dat groen wat er niet hoort te zitten te verwijderen. Net zo lang totdat het niet terug komt! Onkruid!

Jaartje ouder

Tuesday 25th May

Voor het eerst hier? Begin onderaan.....

Beste lezer,

Morgen is het dan weer zover. Een jaartje erbij. De tijd vliegt zeggen ze weleens. Maar ook wordt er wel eens gezegd dat als je ouder wordt de tijd sneller gaat. Ach ik weet het niet hoor. Het gaat anders dan vroeger. Dat is zeker. Voor mij is tijd nog belangrijker geworden nu ik ziek ben. Iedere zieke, in welke vorm dan ook, zal dat beamen. Sinds januari ben ik bezig met een zogenaamd tweede generatie medicatie. Ik weet ook dat deze medicatie over een poosje zijn beste werkingstijd heeft gehad. Wanneer dat is, gelukkig geen idee. Er blijven gelukkig nog wel wat behandeling mogelijkheden over. En wat is er binnenkort op de "markt"? Er gebeurt genoeg op deze markt. Onderzoeken naar DNA afwijkingen, infusie met Radium (radioactieve stof) etc. Kijk maar eens op internet en je zal verbaast zijn wat er allemaal gebeurt op het gebied van onderzoek. Dat onderzoeken kost tijd en met name veel geld. En daarom kom ik toch nog een keer naar al mijn lezers toe! Want onderzoek kan gewoonweg niet zonder donaties. Uw donatie komt ten goede aan het KWF. Aangezien ik op dit moment een dusdanig geldbedrag bijeen heb gebracht mag ik een doel uitkiezen. Deze donaties, tot op heden 8200 euro, gaan naar de AVL Foundation. Een belangrijke schakel in onderzoek van en naar behandelmogelijkheden. Wacht niet te lang met doneren, want de tijd tikt! Want ik wil nog wel een tijdje op dat naambordje blijven staan! Strijdt jij met mij mee? Bedankt alvast voor uw bijdrage!

Wim

Energie

Saturday 15th May

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

Ik had vandaag twee blog titels in het hoofd. De ene die er nu staat of hoofdpijn. Maar aangezien ik de tweede te negatief vond en niet bij mij vind passen, heb ik gekozen voor energie. Want energie heb ik gelukkig nog genoeg. Sinds begin januari heb ik iedere week tweemaal op de spinningfiets gezeten om mijn energie level op peil te houden. Want wat een heerlijke boost geeft dat. Vanochtend was het dan zover. Mijn laatste alleen fiets training. Vanaf volgende week mag ik weer voor mijn eigen groep les gaan geven. Ben alleen benieuwd wie er nog is en wie er is afgehaakt en het abonnement heeft opgezegd. Maar ik mag weer gelukkig. Ook dat geeft energie. Elkaar weer zien op een andere manier. Het sociale contact herstellen met de mensen die ik al een tijd niet gezien heb. Ook dat geeft nieuwe energie. Om toch nog maar even terug te komen op de hoofdpijn. Naast zo af en toe flinke onbegrepen hoofdpijn te hebben die ik voorheen niet had, gaat het naast de gebruikelijke pijntjes, die volgens mij iedereen wel eens heeft, gewoon goed. Het gezinsleven draait met twee pubers in huis gewoon door en hier hebben we dan af en toe wel eens onenigheid. Ook dit zal heel herkenbaar zijn in ieder ander gezin met pubers. Blij toe dat het zo gaat en dat niet mijn ziekte op de voorgrond staat. Maar dat we gewoon eens lekker kunnen zeuren voor de tiende keer dat de kinderen de fietsen in de garage moeten zetten. Alleen daar wordt je dan zo af en toe zo moe van :). Ach wat zal het, ze doen het goed en daar mogen we alleen maar blij om zijn. En dat geeft alleen maar nieuwe ENERGIE!

Wim

Vieren en herdenken

Wednesday 5th May

Voor het eerst hier? Begin onderaan...

Beste lezer,

vandaag is het 5 mei. We mogen de vrijheid vieren. Vieren dat we in vrijheid mogen leven, werken, denken, samenzijn, zijn wie je bent wie je bent. Veel mensen hebben gisteravond de gevallenen herdacht met 2 minuten stilte. Een indrukwekkend e speech van Andre van Duin gehoord. Vandaag was het de beurt aan Angela Merkel om "ons" toe te spreken op de 5 mei lezing. Ook zeer indrukwekkend. Maar toch vind ik het niet eenvoudig om je vrijheid te vieren terwijl je er elke dag van kan genieten. Nooit geweten hebt wat echte onderdrukking is, ontnemen van vrijheden die veel verder gaan dan de huidige corona maatregelen. Waar sommigen woorden gebruiken van onderdrukking en inperking van vrijheden hebben wel een punt maar deze zijn niet te vergelijken met de verhalen van de tweede wereldoorlog of van vluchtelingen die in ons land van onze vrijheid mogen genieten. Je kent vast wel een verhaal van een vluchteling die je eigen verbeelding te boven gaat. De angst en onderdrukking die niet alleen in de tweede wereld oorlog, maar waar ook ter wereld daarna gebruikt wordt om mensen dat te laten zijn wat ze helemaal niet willen zijn. Die ontbrekende vrijheid die ken ik niet. Het lijkt allemaal zo eenvoudig. Het vieren van vrijheid. Maar in deze dagen worden we overstelpt met verhalen over hoe het was en wat dat met mensen kan doen. Ik geniet iedere dag van dit land. Ik wens iedereen de vrijheid toe die hij of zij verdient.

Wim

Bord spaghetti

Thursday 22nd Apr

Voor het eerst hier? Begin onderaan...en dat is inmiddels een heel eind :)

Beste lezer,

Zoals de titel doet vermoeden, gaat het hier niet over eten. Maar over totaal iets anders. Maar over een gevoel wat zo af en toe mij uit mijn slaap houdt. Hoe dan toch komend op de vergelijking van een bord spaghetti. Terwijl je de spaghetti op je bord schept liggen de slierten kriskras door elkaar. Je pakt je vork en lepel en probeert uit deze wirwar van slierten orde te brengen zodat je het op een ordentelijke wijze kunt gaan eten. De volgende stap is dezelfde als de eerste maar dat lukt niet altijd meteen. Daar heb je ook wat oefening voor nodig om dit ook nog eens zonder morsen te doen. Zelf ben ik meer van het mes en vork werk en snijd ik de spaghetti in kleine stukken en hussel de boel door elkaar. Zo wordt ik dus 's nachts wel eens wakker. Met spaghetti in mijn hoofd, totale ongeordende gedachten vliegen van links naar rechts en op en neer. Mij uit de slaap houdend en proberen weer terug in slaap te vallen. Ik kijk op mijn wekker. 2 Uur. Dat wordt nog een lange nacht zo. Lichtje aangeklikt en boek voor de neus. Gedachten ordenen en proberen weer van die slierten in mijn hoofd weer geordende bolletjes maken. Dat lukt niet altijd direct maar na een poosje lezen lukt dat dan meestal wel. Zoals de ongeordende box met eten op de foto proberen er weer een mooi gestructureerd geheel van te maken. Want ja, wie houdt er niet van spaghetti....

Wim

Kort consult

Wednesday 14th Apr

Voor het eerst hier? Begin onderaan.....

Afgelopen week was het weer zover. Controles. Hoe blij we zijn met goede uitslagen is niet uit te drukken in woorden. Na een consult van 5 minuten en nieuwe recepten voor medicatie, stappen we weer uit de spreekkamer. Met een grote smile op ons gezicht lopen we naar buiten. Maar de spanning die aan dit soort consulten vooraf gaat is totaal anders. Je weet iedere keer dat er weer gecontroleerd moet worden. Die spanning bouwt zich langzaam op tot de week dat het daadwerkelijk gebeurt. Vorige week dinsdag was het dan zover. Na een onrustig nachtje sta je dan op. Je rijdt naar het ziekenhuis en parkeert je auto. Eenmaal binnen denk je na, eerst naar afdeling nucleair om een naald te laten zetten en je in laten spuiten met een radioactieve stof. Zodat later op de ochtend de botscan gedaan kan worden. Vervolgens naar de CT scan. Ook hier wordt het infuus gebruikt om de contrast vloeistof toe te dienen tijdens het maken van de CT scan. Op het moment dat dit wordt toegediend krijg je een warm gevoel in je keel en dit gevoel zakt letterlijk naar beneden om ook weer op dezelfde manier te verdwijnen. Ok hoor ik. We zijn klaar. Prima. Eerder schreef ik al dat ik het niet zo op heb op deze tunnels waarin je eigenlijk gewoon moederziel alleen ligt totdat je weer klaar bent. Aankleden en hup naar het volgende station. Bloed prikken. Het infuus is inmiddels verwijderd en zo doende wordt mijn andere arm gebruikt om hier het bloed af te nemen. Nu moet ik wachten. De radioactieve stof die eerder die ochtend is toegediend moet een paar uur "inwerken". Even gauw een boodschap doen dan maar. Eenmaal klaar terug naar de afdeling. Weer zo'n scan. Nu kan ik na enkele ogenblikken wel vrij om me heen kijken. Om je een beetje af te leiden hangt er aan het plafond een mooie wolkenlucht. Je kunt hier je fantasie een beetje op laten botvieren terwijl je stil moet blijven liggen totdat er weer iemand zegt: "we zijn klaar hoor". Daar ga je dan, ochtendje ziekenhuis. Nu begint het wachten op dat ene consult. Is het goed? Voel ik wat? Ja ik voel wel eens wat. Maar iedereen voelt wel eens wat. Maar toch.... Om uiteindelijk op vrijdagmiddag te horen te krijgen: "Ja het is goed! Die impact is ook niet te beschrijven na een kort consult.

Wim

Feestdagen

Saturday 3rd Apr

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

Om mijn blogs niet al teveel te laten uitwaaien richting politiek (waar je je later dan toch niks van herinnerd) of anderszins hou ik het vandaag dicht bij mijzelf. In deze paasdagen zijn we lekker vrij en we hebben nog een dagje extra. Pasen. Weten we nog wat er gevierd wordt? Of is het gewoon een lang weekend met eieren eten, paashaas en elkaar bezoeken en samen eten. Natuurlijk weten veel mensen wel waar het om gaat . Jezus die gekruisigd werd op Goede Vrijdag en na drie dagen weer opstond uit de dood. Die boodschap die al heel lang wordt verteld gaat niet alleen maar over verdriet van de dood van Jezus, maar ook over hoop. Zijn opstanding en de viering van Hemelvaart over enkele weken (weer een dagje vrij:)) en de blijvende herinnering aan hem. Hoewel ik dan niet meer in de kerk kom denk ik daar dan toch aan. Het is denk een soort houvast die in ik in mijn opvoeding heb gehad. Het blijft inspirerend. Zoals mensen om ons heen kunnen inspireren. Zoals Bibian Mentel een voorbeeld is voor velen. 20 Jaar lang strijdvaardig en altijd positief. Die positiviteit heeft ze tot het laatst volgehouden. Een kracht en pracht mens! Nou ben ik niet zo bekend als zij maar die positiviteit wil ik ook uitstralen. Want wie wil dat nou niet. Stralen. Stralen van geluk of van gezondheid. Zo wil ik blijven stralen naar iedereen om mij heen! Fijne paasdagen!

Wim

IK LEEF!

Monday 29th Mar

Voor het eerst hier? Begin onderaan...

Beste lezer,

zoals de titel al aangeeft: IK LEEF!. Natuurlijk zul je zeggen, ja dat weet ik ook wel. Maar het is anders. Een gevoel van dat je leeft en er mag zijn dankzij een paar pilletjes per dag. Maar ook dat elke dag een zegen is dat je de dingen mag en kan doen zo als ze voorheen ook gingen. Op de foto zie je een aantal pillen liggen die ik iedere ochtend slik. Het gaat met name om die 4 gelijkmatige pillen. Dat zijn mijn: "gelukkig kan ik alles nog doen" pillen. Zonder deze medicijnen zou mijn bestaan er anders uit zien of wellicht al niet meer eens aanwezig zijn. Het voorjaar komt eraan. Dat betekent bloesems, bloemetjes en bijtjes. En ondanks de kou van afgelopen weken zie je het voorjaar komen. De vogels die je in de ochtend hoort fluiten. Ik stap naar buiten om de eerste zonnestralen op mijn gezicht te voelen en ik sluit heel even mijn ogen. Dat gevoel. Dat gevoel als ik aan het sporten ben en elke vezel in mijn lijf bijna te voelen is. Het intense genieten van het thuis zijn met Janneke, Joost en Femke. Dat gevoel hou ik vast. Want dat gevoel zegt mij dat IK LEEF!

Wim

Wat eten we vandaag....

Sunday 14th Mar

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

wat eten we vandaag? Een vraag die hier met enige regelmaat gesteld wordt. Zelfs al een dag van te voren willen de kinderen al weten wat er de volgende dag op tafel staat. Het is niet altijd even lekker in de ogen van de kinderen. Ook is een maaltijd niet zomaar op tafel gezet. Ga maar na, chicken tonight met een pan rijst is in een handomdraai op tafel gezet. Wil je wat uitgebreider eten met aardappels, groente en vlees dan wordt het al wat tijdrovender. Ga je voor een culinair hoogstandje met meerdere gangen dan sta je wellicht al enkele uren in de keuken. Vaak is het zo dat het sneller op is dan gemaakt. Maar het gaat allemaal over smaak. Zo is het ook de komende week. We gaan naar de stembus en we moeten gaan kiezen. De lijsttrekkers van de partijen doen hun best om hun boodschap aan de man te brengen. De één moet dat doen met een wat kleiner budget en de ander heeft eigenlijk geen promotie nodig om dat die toch al veel op tv te zien is. Bij het maken van de stemwijzer, 2 verschillende, kwam ik terecht op de Boerburgerbeweging.... Ik weet niet of dat zo'n goed idee is dus ik heb mij geconcentreerd op de huidige zittende partijen. Daar kwam het CDA uit. En dat er wat te kiezen valt dat blijkt wel uit de hoeveelheid partijen die dit jaar meedoen, 37 stuks. Komende week zullen we erachter komen welke smaken als meest gekozen zullen worden. Wordt het een voorgekookt pallet wat erg lijkt op de afgelopen jaren of zit er misschien toch nog een verassende smaak bij. Over enkele dagen zullen we het (w)eten.

Wim.

Even volhouden

Saturday 6th Mar

Beste lezer,

Even volhouden, hoe vaak hebben we dat het afgelopen jaar al gehoord? Nu na een jaar van allerlei maatregelen, van streng tot hoopvol, van bijna niks naar een lockdown en opnieuw oplopende corona besmettingen, versoepelingen in het verschiet begin ook ik te neigen naar: "hoelang houden wij dit even volhouden nog vol?" De sociale armoede die dit met zich meebrengt wordt nu gevoeld in alle lagen van de bevolking. Tenminste dat denk ik. Er wordt gesproken over de ouderen die geen bezoek of beperkt bezoek krijgen. Jongeren die eigenlijk geen kant op kunnen. Joost zij vorige week dat hij maar enkele vrienden zag. Maar dat begint nu bij mij, ons, ook door te dringen dat wij ook meer behoefte beginnen te krijgen om anderen niet alleen maar eens te spreken maar ook daadwerkelijk ook gewoon kunnen ontvangen. Lekker thuis met vrienden af te kunnen spreken, elkaar bij praten. Dat wordt straks een drukke boel in huize Boessenkool als we weer meerdere personen mogen ontvangen. Daar komt nog eens bij dat ik denk dat dat even volhouden bijna een eind datum heeft bereikt. De houdbaarheidsdatum is verstreken zal ik maar zeggen. Als patiënt is dat even volhouden helemaal een opgave. Nu gaat het mij nog wel heel erg goed moet ik zeggen maar er zijn er vele die dat even volhouden echt niet meer kunnen. Maar zelfs als dit nog langer gaat duren en allerlei regels worden ons opgelegd dan komt er een soort breekpunt. Je brein zal zeggen: "tot hier en niet verder". Maar voor nu is het nog gewoon "even volhouden!"

Wim

Slowdown

Sunday 7th Feb

Beste lezer,

onlangs had ik een leuke ontmoeting met een jongedame met een licht verstandelijke beperking. Deze aandoenlijke jongedame noemde de Lock down een slow down. Terwijl ze sprak zei ik al: OH je bedoelt de Lock down. Maar daarover denkend is deze term eigenlijk veel beter. We worden geremd in veel van onze activiteiten die we eigenlijk zouden willen doen. We cancelen activiteiten nu of we stellen ze uit. Of soms zien we gewoon helemaal maar af in wat we wilden doen. Afspreken met vrienden en kennissen, vakantie, boodschappen doen enzovoort. We zetten ons zelf in een soort wacht stand. Die wachtstand moet niet te lang meer duren. Want van wachten wordt je ongeduldig. Dat merk je. Je wordt ongeduldig, kort lontje of hoe je dat ook maar noemen mag. Ongeduld om weer terug te gaan naar wat je had. Het lijkt een beetje op mijmeren naar vroeger. Weet je nog? Toen hadden we.... Maar in deze tijden is het belangrijk om te kijken naar wat je hebt. Lastig hé. Alweer met z'n tweeën aan tafel, of alleen. Voor de zoveelste dag. Maar ik weet dat door vol te houden het beter zal worden. Door vol te houden voel ik mij goed. Door vol te houden kan ik verder. Door vol te houden en te kijken wat ik heb. Ik geef niet op. Ik ga door. Dus die slow down moeten we nog maar even volhouden zodat we straks weer volledig terug kunnen naar normaal.

Wim

Op zomaar een dag...

Friday 29th Jan

Beste lezer,

zomaar een dag in Januari. Zoals je zou willen dat heel Januari zou zijn. Een mooi besneeuwd landschap, zonnetje aan de hemel en een schrale oostenwind. Schaatsers op de sloten en vaarten. In de nacht vriest het flink, een flinke wandeling. Na de wandeling nemen we een lekkere kop chocolademelk met een lekkere dot slagroom. Scheutje rum? Nee dat net niet. Op zo'n zomaar een dag is het gewoon genieten. Van alles wat er om je heen gebeurt. Je kijkt nog eens naar buiten en je laat je gedachten gaan. Op zomaar een dag verdwenen de mondkapjes uit het straatbeeld, de restaurants openden hun deuren en omdat ze open gingen was het tweede kopje koffie gratis. Restaurants schenken een extra glaasje in terwijl je eet. Je legt een hand op een schouder van een bekende die je tegenkomt zonder dat iemand je ook maar vreemd aan kijkt. Je niest drie keer heel hard en iemand roept: Gezondheid! Bij vier keer zeiden we altijd: morgen slecht weer. Maar op zomaar een dag was ik ziek. Gisteren nog niet. Tenminste niet dat ik dat wist. Dus heb ik mijn vertrouwen moeten stellen in de wetenschap. Dat gaat goed gelukkig. Want na inmiddels twee jaar voel ik mij goed. Ik heb er dan ook vertrouwen in dat op zomaar een dag, door alle onderzoeken die gedaan worden, er een middel wordt gevonden tegen kanker. Want op zomaar een dag kan het jouw overkomen. Daarom is doneren belangrijk zeker in een tijd als deze als de collecte bus niet langs komt. Maar ook die komt terug! Op zomaar een dag....

Wim

Geïrriteerd

Sunday 17th Jan

Beste lezer,

we hebben en periode achter de rug waarin veel is gebeurd. De eerste vaccinaties zijn gezet. Maar wat zie ik toch allemaal op Facebook voorbij komen. En dan heb ik het alleen nog maar over dit platform. Voorstanders, tegenstanders, twijfelaars, twijfelzaaiers, ongefundeerde berichten. Ik denk dan wel eens waarom allemaal. En we delen wat af met elkaar. Social media kan een mooie plek zijn maar ook om elkaar helemaal gek te maken. Ik reageer dan nog wel eens op zo'n bericht. In bijna alle gevallen mist de wetenschappelijke basis voor dit soort berichten. En dan even terug naar vorige week zondag. Wij als zorgverleners worden gevaccineerd. Iedereen in opperbeste stemming. Want nu is het eind van de doffe ellende in zicht. Maar dan... Dinsdagavond voel ik iets in mijn nek en vraag Janneke om eens even te kijken. Shirtje uit en mijn rug zit onder de uitslag. Ook dat nog. Ja toch maar even de HAP gebeld. Tot drie maal toe vraagt de doktersassistente: bent u benauwd? Nee dat niet. Toch maar even afwachten tot de volgende ochtend. Toch maar even contact leggen met de oncologieverpleegkundige. Bezoek je huisarts toch maar even en laat het hem maar beoordelen. Ik heb enkele foto's toegevoegd aan mijn blog pagina. Schrik niet als je ze aanklikt. Die schrijft medicatie voor en nu, zondag, begint het iets af te nemen. Lastig is om te beoordelen waar het nu van komt. Ben 4 Januari begonnen met nieuwe medicijnen en heb afgelopen zondag de vaccinatie gehad. Wellicht dat de vaccinatie de aansteker is geweest in combinatie met de medicijnen. Lastig. De oncoloog heeft in ieder geval besloten om toch de medicijnen maar even stop te zetten. Nu nog wat lichte irritatie maar dat mag eigenlijk geen naam hebben. Gelukkig jeukt het niet want dan zou ik helemaal gek worden.

Het winterse plaatje komt gewoon uit mijn archief. Zo'n heerlijke winterdag waar iedereen wel eens behoefte aan heeft. Dat beetje sneeuw wat er gisteren is gevallen mag geen naam hebben. Het levert op Facebook wel weer mooie plaatjes en filmpjes op. Het geeft mij in ieder geval een beter gevoel dan de berichten die irritatie opwekken!

Wim

Een mooi jaar voor ons!

Sunday 10th Jan

Beste lezer,

Het is nu bijna 1 jaar geleden dat ik mijn eerste blog plaatste. 22 januari ging ik 'live'. Wat is er veel gebeurd het afgelopen jaar. Gewoon niet te bevatten. Over 1 ding zijn we het denk ik wel eens en dat is dat we onze buik zo langzamerhand wel vol hebben van Corona. Je hebt het gehad, zit in quarantaine, je zit in quarantaine omdat iemand anders het heeft gehad of in jouw omgeving of je wacht op uitslag, (zucht) en zo ging dat ongeveer het hele jaar door. Nu eindelijk zijn Janneke en ik dan voor de eerste keer gevaccineerd. Over 3 weken de tweede prik. Maar dat gaat allemaal natuurlijk te langzaam. Het moet sneller. Prikken met iedereen die maar prikken kan. Maar ja, dan heb je wel vaccins nodig....en die zijn niet zo snel te leveren. Dus op maar weer naar de teststraat en de hele riedel gaat gewoon door. Ondertussen op de Mudde 13. Plannen maken voor het nieuwe jaar. Binnenkort toch maar inschrijven voor de 4 daagse? Dat was eigenlijk de reden dat ik was begonnen met bloggen. Jullie meenemen op de reis naar de vierdaagse toe. Op de foto zie je een maaltijdkaart die ik destijds gebruikt heb. Toen was ik dienstplichtig en liep de 4 daagse voor de eerste keer. Iedere keer dat je eten ging halen kreeg je dus een knip in je kaart. Dus als je te weinig gegeten had.....jammer dan. Volgende keer meer. De onzekerheid van hoe het zal gaan met de vaccinaties heeft invloed op ongeveer alles van het komende jaar. Het jaar is dus nog maar net begonnen en we willen vooruit kijken. Over die grens heen van het prikken. Plannen maken voor de zomer hebben we gedaan. Jaja, wij hebben geboekt in augustus om heerlijk van het zonnetje te genieten aan de Costa Brava. Terwijl we nu nog in lock down zitten (behalve in de natuurparken, Limburgse heuvels, en strand....zucht..) kijken we toch vooruit. Ik heb besloten om door te gaan met bloggen. Ik stop dus niet binnenkort. Ik ga jullie meenemen in dit nieuwe jaar. Op reis naar wat dan ook. Mijn gedachten op papier, positief naar voren. Samen met Janneke en de kids en iedereen om ons heen. En dat gaan we gewoon doen! Een mooi jaar voor ons en voor ons!

Wim

En een gelukkig nieuwjaar.

Sunday 27th Dec

Beste lezer,

Zo aan het eind van het jaar staat de tv bol van jaaroverzichten. Muziek, politiek, showbizz, corona etc.. Met name dat laatste zal nog vaak worden uitgelicht. 2020 is een gedenkwaardig jaar. Een ieder heeft voor dit jaar wel zijn eigen verhaal. Maar zo aan het eind van het jaar kijken we ook reikhalzend uit naar het volgende jaar. Hopend op een beter jaar. Maar dat geldt lang niet voor iedereen. Zo zal de vaccinatie voor velen geen oplossing zijn voor een gelukkig nieuwjaar. Zo zijn er dit jaar al ruim 10000 mensen gestorven aan de gevolgen van corona en het eind is nog niet in zicht. Deze mensen worden gemist in vele gezinnen.

Een gelukkig nieuwjaar. Wat brengt het nieuwe jaar voor mij? Ik hoop ook op een gelukkig nieuwjaar. Maar voor ons ligt al een spannende week. Komende dinsdag weer onder de scan en direct in het nieuwe jaar de uitslag. Wat gaat dat ons brengen? Een nieuwe fase in de ziekte is bijna onvermijdelijk. Dat in het achterhoofd mee laten spelen geeft nou niet direct een gelukkig gevoel. Maar wat die uitslag ook mag zijn ik blijf positief gestemd. Gelukkig hebben we elkaar nog. De plannen voor de zomervakantie zijn er al wel maar we wachten eerst nog op dat wat komen gaat. En als die uitslag dan komt zal ik nog steeds vooruit blijven kijken en hopen op een gelukkig nieuwjaar!

Wim

En in de mensen een welbehagen!

Sunday 20th Dec

Beste lezer,

De blogtitel komt uit een vers wat in de protestantse kerken in deze tijd van het jaar veel wordt bezongen. (ok, dit jaar iets minder) Een bejubeling van de Heer die zijn zoon Jezus op aarde heeft laten komen. De kerst gedachte en de reden waarom we deze feestdagen vieren. En in de mensen een welbehagen...dat welbehagen dat hebben we hard nodig. Want in het afgelopen jaar is het meer een onbehagen geweest voor velen. Het begon allemaal in maart en er lijkt op dit moment nog niet op dat het zomaar voorbij is. Wat we nodig hebben in deze dagen is de warmte, knus onder de boom, gezellig met elkaar aan tafel. Maar zo knus is het dus dit jaar allemaal niet helaas. Kerst vieren in kleine kring, geen knallend vuurwerk op de eerste dag van het nieuwe jaar. Waar we wel met smart op zitten te wachten is dat ene kleine prikje in je bovenarm. Terug naar normaal. Dat zal nog wel even op zich laten wachten tot het zover is. Tot die tijd doen we de kachel iets hoger, de lichten dimmen, kaarsjes op tafel en de warmte van het gezin op zoekend. Dan heb ik nog een rijk gezin. Maar er zijn er velen die dit jaar alleen zijn of voor het eerst alleen zijn. Dierbaren die er, door wat voor gevolgen dan ook, niet meer bij zijn. Dat lichtje wat schijnt met kerst moet voort branden in het nieuwe jaar. Met hoop op een beter jaar. De warmte die het afgeeft doorgeven aan elkaar. Hopend op een jaar dat beter eindigt dan dat het begon. En in de mensen een welbehagen.....

Groet,

Wim

Heerlijk avondje....

Saturday 12th Dec

Beste lezer,

heerlijk avondje gehad of heeft u net als ik het gevoel dat de sint met de stille trom is aangekomen maar net zo stil is vertrokken? Dit jaar hebben wij voor het eerst geen intocht gekeken, wat toch echt wel een beetje een traditie is/was. Ook Dieuwertje hebben we gemist. Ook in het straatbeeld was de sint bijna niet te zien. Ook bij ons liggen de kadootjes dit jaar niet in de schoen maar onder de boom. Maar wat zal daar dan onder liggen? Ik heb niet echt een wensenlijstje. Het is bijna 2 jaar geleden dat bij mij de diagnose prostaatkanker is gesteld. Terugkijkend op de afgelopen twee jaar is er ontzettend veel gebeurd. Het verdriet wat deze ziekte met zich meebrengt wat wij als gezin moeten meemaken. Het aantal ziekenhuis bezoeken, bloedprikken, spanning voor iedere uitslag, onzekerheid en altijd dat knagende gevoel van hoe lang ga ik dit volhouden? Dat is wat mij nog wel eens gevraagd wordt. Wat is de verwachting? Ik ben daar zelf niet zo mee bezig. Ik hou het liever bij het leven. Want er is genoeg om voor te leven. Janneke, Joost en Femke en uiteraard de rest van iedereen om mij heen, verdienen het dat ik niet bij de pakken neer ga zitten. Want ik wil nog wel een poosje blijven. Dat doe ik door positief te blijven, mijzelf te blijven inzetten om mijn lijf zo fit mogelijk te houden. Kerst staat voor de deur. Gezamenlijk eten met grote groepen familie zit er dit jaar niet in. Hoe moeilijk valt dat als je misschien je laatste kerst samen kan vieren met je dierbaren om je heen? Wij wensen elkaar gezellige kerstdagen toe en een gelukkig nieuwjaar. Maar wordt het gezellig? Ja hoor, zeker. Samen dan maar met het gezin en de kadootjes onder de boom.

Heerlijk avondje komt eraan!

Wim

Wat doe jij?

Monday 30th Nov

Beste lezer,

ik ben er al weer heel snel bij. Vandaag is de laatste dag van de Movember. De snor gaat er morgenochtend weer af. Maar ik wil jullie het eind resultaat niet onthouden. Ik heb verscheidene appjes gehad waarop de snorren te zien zijn. Het doet mij goed om te zien dat er zovelen mee hebben gedaan. Nogmaals dank!

De afgelopen dagen hebben we black Friday gehad, vandaag was het cybermonday. Morgen is het GIVING TUESDAY. Een fenomeen, wat net als die andere twee dagen trouwens is overgewaaid vanuit de USA. Het is de dag nadat we dus extra geld hebben uitgegeven om ons zelf te verwennen, ook te denken aan de ander die dat nodig hebben. Dat kan natuurlijk op allerlei manieren. Eigenlijk hoef ik niet meer te zeggen. Dus bij deze! GIVING TUESDAY.

Wim

Ritme van de dag

Sunday 29th Nov

Beste lezer,

Iedereen kent de term wel. Zodra er een kleine ergens wordt geboren dan komen daar de 3 R'en om de hoek kijken. Rust, Reinheid en Regelmaat. Eigenlijk gaat dat eigenlijk gewoon door, je hele leven. Ik hoef er ook niets aan toe te voegen want het klopt gewoon. De rust is nodig om tijd te maken voor jezelf en voor diegene die om je heen staan. Een heerlijk nachtje slapen onder de wol. Zeker met dit weer van nu, ik heb 's nachts het raam open staan en voel af en toe een koele bries over mijn wangen gaan. Het geeft mij een behaaglijk gevoel. Zeker als ik weer eens zo'n opvlieger heb. De tweede R. de reinheid spreekt voor zich. Als zorgmedewerker is reinheid ook een soort bescherming. Het mondkapje wat wij dagelijks op hebben, mijn collega's die zich in het zweet werken als ze hun pak aan hebben als er weer eens een corona patiënt naar Groningen wordt gebracht. Het is voor ons zelfbescherming. Ik ben dan ook zeer erkentelijk naar mijn collega's toe die alle begrip tonen en mij geen corona patiënten laten rijden. Dat is ook wel het laatste wat ik er op dit moment bij kan hebben. De laatste R staat voor regelmaat. Zoals 's ochtends de zon opkomt in al zijn glorie en in de avond weer ondergaat. Iedere dag opnieuw. Dag in dag uit. Zo heb ik ritme in mijn dag, voor mij is dat belangrijk. Het geeft zin aan je dag. Zeker nu ik nog aan het werk ben is dat makkelijk. Uitslapen doe ik bijna niet. Ik wordt ook gewoon te vroeg wakker 's ochtends. Maar dat vind ik dan ook weer zo heerlijk. Kopje thee zetten, krantje ernaast, plakje brood met licht belegen kaas. Daarna een eerste kop koffie en daarna een rondje met Boris. De buitenlucht in. Genieten van dat wat er om je heen te zien is. Elke dag is weer zo'n cadeau. Hoe slecht het weer ook is er gloort altijd licht aan de horizon. Zoals de zon opkomt en ondergaat. Het ritme van de dag.

Wim

Ode aan de badeend

Saturday 21st Nov

Aan een badeend? Jazeker. Deze badeend staat voor een herinnering. Een kleinood wat in november 2009 is verscheept naar een ver land om vervolgens tussen de sinterklaas cadeautjes tevoorschijn te komen. Een kleinood dat inmiddels al meer dan 10 jaar bij ons in de badkamer staat. Het staat symbool voor een vriendschap, geen contact en vervolgens via een appje weer in contact komen. In een tijd als deze waarin we sociale eenzaamheid ervaren, tenminste ik/wij wel, is dit wel heel erg mooi. Het niet bij elkaar kunnen komen in deze tijd is voor velen een groot gemis. Het hebben van contacten is gewoon noodzakelijk om je leven te leiden. Het tegeltje met het gezegde: Vrienden zijn de bloemen langs de weg, zegt genoeg. Dus heb je een kleinood thuis met een herinnering aan een oude bekende? Neem gewoon eens contact op. Eens kijken wat er gebeurt.

En verder: aankomende week ga ik voor een intake naar het Radboud UMC te Nijmegen. Daar ga ik meedoen aan een studie. Voor diegene die het interessant vinden om te lezen hierbij de link: https://www.radboudumc.nl/trials/prompt-studie. Daar zal op DNA niveau naar de tumor gekeken worden. Doel is om een meer persoonlijk gerichte behandeling te verkrijgen. Nu is het zo dat ik zit te wachten dat het slechter met mij gaat, voordat ik voor een volgende behandeling in aanmerking kom. Doel van de studie is natuurlijk dat je meer kwalitatieve levensjaren krijgt. Ik zal natuurlijk jullie op de hoogte houden van het wel en wee van dit onderzoek.

Mijn vorige blog ging over movember. Heb jij (de mannen) je snor laten staan? Stuur maar een foto naar mijn whatsapp. Ik ben benieuwd.

Natuurlijk is december de maand om wat extra's te geven aan goede doelen. Van harte aanbevolen: KWF. Druk op de rode knop: DONEREN. Het is de bedoeling dat het bedrag dit jaar nog naar een goed doel gaat. Inmiddels ben ik met het KWF in contact om een doel uit te zoeken. Ik hou je op de hoogte.

Het belangrijkste van allemaal. Hoe gaat het met mij? Ik voel mij goed. Wel hier en daar een pijntje. Het zijn met name de bijwerkingen van de medicatie die ik nu gebruik. Het ritme van de dag is belangrijk. Een zinvolle invulling van je dag. En zo nu en dan kijk ik naar die badeend. En dan denk ik heel even aan die herinnering. Wat een eend!

Wim

Movember

Tuesday 3rd Nov

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

Dit is de maand waarin extra aandacht wordt gevraagd voor aandoeningen bij de mannen zoals teelbalkanker en prostaatkanker. Door je snor te laten staan laat je zien dat je solidair bent er en er aandacht voor hebt. Uiteraard betekent dat niet, indien je dat niet doet, je niet solidair zou zijn. Maar wel een mooie vorm om je omgeving te laten zien dat je mee doet. Want mooie vormen zijn er zeker! Met of zonder snorrevet, sierlijk, of een wilde haardos onder je neus. Ik daag alle mannen dan ook uit om je snor te laten staan en en op 30 november vraag ik jullie om een foto te posten en mij te taggen. Of gewoon een appje mag natuurlijk ook. Ik ben benieuwd. En natuurlijk laat ik hem ook staan.

In de afgelopen weken is er op gezondheidsgebied weinig aan de hand. Wel druk aan het werk en dat zal voorlopig nog wel zo blijven. Een heerlijk weekje vakantie heeft mij en Janneke goed gedaan. Er valt ook genoeg te genieten ondanks de beperkingen. Kijk maar eens goed om je heen. De prachtige kleuren van de natuur. De vele paddenstoelen die ik afgelopen weken op facebook voorbij zag komen kun je zelf natuurlijk ook gaan bekijken. Hoe mooi is dat. Je hoofd even leeg maken en je gedachten laten gaan. Wind in de haren.

Op dit moment ben ik bezig met het zoeken naar een bestemming voor het gedoneerde geld. De doelstelling is om voor het einde van het jaar dat rond te hebben. Heb je nog niet gedoneerd? Of denk je gewoon: ik doneer nog een keer! Ik zeg: DOEN!

Wim

Gesprek Arts

Tuesday 13th Oct

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

deze week was het weer zover. Een controle moment. Onvermijdelijk. Toch weer spannend. Vorige week bloed laten prikken en gisteren de arts gesproken. Het PSA gehalte is gestegen naar 6. Dit was bij de vorige controle 3.6. Toch wel een aardige stijging. Dat betekent dat er langzaam weer ietwat meer activiteit is in de prostaatcellen. Dat wil ik uiteraard niet maar die activiteit is op dit moment nog dusdanig laag dat we dit nog even aanzien. Dat aanzien doen we nog een week of 10 om vervolgens opnieuw te gaan bloedprikken. Dan wordt er een afspraak gemaakt voor een nieuwe pet-ct scan. Dat zal dan zo ongeveer rond de kerstdagen zijn. In die periode denken we dan alweer terug aan 2 jaar geleden. In die 2 jaar hebben we geleefd, onderzoeken gehad, vakanties gevierd en getracht zo normaal mogelijk te leven. Toch leef je dan van controle moment naar controle moment. Verder ben ik dankbaar voor eenieder die het afgelopen jaar mij gesteund hebben in de vorm van een donatie of door mij een hart onder de riem te steken. Blij dat ik mij nog zo goed voel en dat ik nog volop kan sporten. Hoewel de maatregelen die zijn afgekondigd toch wel invloed zullen hebben op mijn sportactiviteiten. Maar het kan nu eenmaal niet anders. Voorlopig zullen we het er mee moeten doen. Komende week in de herfstvakantie zijn we toch een weekje weg. Dat zal dan toch echt alleen met ons vieren zijn en de activiteiten zullen zich beperken tot fietsen en wandelen. Maar dat is natuurlijk heerlijk om te doen daar op de Veluwe. Ons even lekker laten uitwaaien en opnieuw opladen voor het werk. Qualitity time met elkaar.

Wim

Alledaags.

Tuesday 29th Sep

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

"dit is het nieuws van 6 uur", mijn wekker gaat af. Oh tis nog vroeg. Janneke is al uit bed want die begint om 7 uur. Ik draai me nog heel even om. 10 minuten later gaat de wekker weer. Ik moet eruit. Boris moet ik ook uitlaten voordat ik wegga en ik moet nog tanken. Dat is dan net zo'n werkje waar je eigenlijk helemaal geen zin in hebt. Maar goed, het moet toch gebeuren. Heerlijk even snel gedoucht en hup naar beneden. De tafel staat gedekt en ik zet het theewater op. Medicijnen innemen, niet vergeten. Snel even de boterham gesmeerd en nog wat voorbereidingen getroffen voor de kinderen. Het eerste zweet staat al op mijn voorhoofd van mijn eerste opvlieger nadat ik ben opgestaan. Bijna 7 uur, Femke nog een kus gebracht en wakker gemaakt. Hup, de auto in. De dingen doen die ik moet doen en naar Breda. Onderweg de kachel eventjes aan. Nog geen tel later voel ik al een lichte stuwing van warmte opstijgen naar mijn hoofd. Airco aan op 15 graden en dat voelt heerlijk. Tot het moment dat het voorbij is. Kachel weer aan. De rillingen lopen over mijn rug van de kou. Aangekomen op mijn werk snel omgekleed, auto controleren en op naar de koffieautomaat. Kijkend hoe het bekertje zich vult voel ik de derde opvlieger van vanochtend opkomen.....En zo kom ik mijn dag door. Na een heerlijke dag werken en tig opvliegers verder kom ik met een bezweet t-shirtje op de post en neem een heerlijke douche. Het is nodig. Niet te warm dat water, even afkoelen. Ik droog me af en kleed me aan. Ik doe mijn kleding in de was en loop naar beneden. Terwijl ik naar beneden loop voel ik de eerste pareltjes zweet alweer op mijn voorhoofd staan. De eerste opvlieger na mijn douche....Alledaags.

Groet,

Wim

Topvrouw!

Friday 18th Sep

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

Vandaag staat er in BN de stem: "de beste topvrouw komt uit Brabant". 3 vrouwen die het afgelopen jaar in de frontlinie leiding hebben gegeven tijdens de corona crisis. Een pittige tijd waarin ze hebben moeten dealen met tekorten aan mondkapjes en gebrek aan allerlei beschermende middelen tegen corona. Voor mij komt deze topvrouw gewoon uit Steenbergen. Ofwel, Janneke. Zij heeft vanaf het begin mij bijgestaan in de tegenspoed. In voor en tegenspoed, zoals belooft bij het trouwen. Op dat moment denk je daar niet over na. Het zijn slechts woorden die erbij horen. Nu is dat wel anders. Dat ze accepteert dat de situatie is zoals die is. Die mij bijstaat als er weer een tegenslag is of die wellicht nog gaat komen. Een hardwerkende vrouw die op de IC en SEH de afgelopen tijd ook de nodige (corona) ellende heeft meegemaakt of bij een tweede golf nog gaat meemaken. Ik ben blij dat ik haar aan mijn zijde heb. Die mij begrijpt, accepteert en steunt. En er zijn veel van die topvrouwen en mannen in Nederland. Niet alleen in Brabant. Want samen deze strijd aan gaan is beter dan alleen. Samen in een onzekere tijd gaan wij de strijd aan. Janneke: je bent een TOPVROUW!

Wim

Alles Goed?

Sunday 30th Aug

Voor het eerst hier? Begin onderaan...

Beste lezer,

Eej, hoi, joh, mogguh. Zomaar wat begroetingen die je vast wel eens gehoord hebt. Gevolgd met de vaste woorden: Alles goed? Heel normaal en veel gebruikt. Over het algemeen verwacht je een antwoord in de trend van: zekers, ja hoor. Alles goed. Dat "alles" is nog al een groot woord. Want daar valt dus ook echt alles in. Deze vraag werd mij tevens ook gesteld door de bekendste badmeester van Steenbergen die inderdaad de verwachting had van een bevestigend antwoord. Dat was dus even anders. Nadat ik verteld had wat er aan de hand was en hij de eerste schrik te boven was, gaf hij ook toe dat hij dit niet verwacht had. Het is zo gewoon zei hij ook om een positief antwoord te ontvangen. Niet dat we nu ineens onze taal moeten gaan veranderen, maar wel wat we kunnen verwachten als deze vraag gesteld wordt. Ik geef mijzelf ook niet telkens helemaal bloot als de persoon in kwestie niet dicht bij mij staat. Dat wordt ook net teveel. Tijdens mijn werk is deze vraag natuurlijk uit den boze. Want ja, iedere patiënt heeft wel wat. Ik vraag eigenlijk altijd: Hoe gaat het vandaag? Vaak vraag ik ook of ze kunnen vertellen wat er aan de hand is. Dit geeft vaak een heldere kijk van de persoon op zijn ziek zijn.

De laatste paar weken begint er bij mij een lichte vermoeidheid in te sluipen wat zich uit in vroeg naar bed gaan en geen zin om 's avonds nog iets te doen. Mijzelf dwingen in een ritme hoeft gelukkig niet want dat gebeurd vanzelf doordat ik naar mijn werk moet. Dat gaat nog steeds goed, gelukkig, alleen heb ik toch ook weleens de pest in al dat zweten van mij. Tegenwoordig douche ik aan het eind van de werkdag en stap schoon in mijn kleren. Toch duurt het maar even en de volgende zweetbui dient zich aan. Is dat dan het enige waar ik last van heb? Nee, iedere dag knaagt er iets aan je lijf waar je geen vat of zicht op hebt. Groeit het? Staat het stil? Het gevoel van machteloosheid bij kanker is het ergste . Je weet niet hoe de komende dagen of weken eruit gaan zien. Komt er een punt waarbij het ineens "mis"is? En wat dan? Gelukkig, zou ik bijna zeggen, weet ik dat niet. Wat ik wel weet is dat het nu goed gaat. Dat ik kan leven zoals ik dat wil en nog kan. Dat wil ik graag zo lang mogelijk volhouden. En als het gevoel goed is en blijft dan kan ik ook met een gerust hart antwoorden: Alles goed hoor!

Wim

PS: Heeft u Facebook? Vriendelijk verzoek om dit bericht in uw pagina te delen.

Vakantie

Wednesday 19th Aug

Voor het eerst hier? Begin onderaan...

Beste lezer,

Voor de meeste mensen is de vakantie bijna voorbij. Hier in het zuiden is de laatste week aan het voorbijgaan. Volgende week beginnen de scholen weer en Joost en Femke gaan weer naar school. Ook voor hun weer een nieuw begin met weer normale schooltijden. Voor ons was ook dit jaar de zomervakantie anders dan anders. Spanje gecanceld en een nieuwe bestemming gevonden in Oostenrijk. De zuidkant van de Alpen. Want daar is het best mooi weer hebben we ons laten vertellen. In twee dagen naar de bestemming gereden en nog een klein toeristisch uitstapje met de vouwwagen met 18% helling. Dat was niet helemaal de bedoeling maar google maps gaf aan: kortste weg. Dat hebben we op de terugweg maar niet gedaan. Maar op de eerste dag hadden we direct de vuurdoop. De vouwwagen had nog nooit echt regen gevoeld. Nou daar is verandering in gekomen want de eerste 24 uur viel er maar liefst 100 mm regen. Dat was een tegenvaller. De eerste dagen niet veel zon gezien. Toch niet helemaal wat we voor ogen hadden voor een zomervakantie. Maar goed, na enkele dagen kwam de zon er flink bij en hebben we goed genoten van het mooie weer. De laatste dagen waren dan toch wel weer wat wisselvalliger. Met name in de avonden toch weer regen en onweer. Dagje eerder vertrokken dan gepland. Want ja, je wil toch droog naar huis. Dus mocht je ooit naar Karinthië gaan vergeet je paraplu niet. Maar goed we kunnen terug kijken op een mooie vakantie waarin we veel leuke,actieve dingen hebben gedaan. Dingen die we in Spanje niet kunnen doen. Ik heb mijn ziekte niet laten belemmeren om de dingen te doen die ik wilde doen. Ondanks de flinke zweetbuien heb ik genoten van de spelletjes, het samenzijn met het gezin en de mooie uitstapjes die we gemaakt hebben. Vanavond is het programma ervoor waarin Nederland opstaat tegen kanker. Doet u mee? Ik hoop dat u vanavond of morgen of wanneer dan ook nogmaals een donatie doet. Het onderzoek moet doorgaan naar deze ziekte. Ik ben ermee geholpen met zovele anderen!

Wim

Geluk

Thursday 30th Jul

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

het is even geleden dat jullie van mij gehoord hebben. Vorige week was de website even uit de lucht. De vierdaagse week was achter de rug en zo ook kwam er aan mijn website een einde. Gelukkig, een mailtje naar het KWF en voila, opgelost. Gelukkig maar. Deze manier van communiceren bevalt mij prima.

Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover. Na een half jaar was er daar een wederzien met mijn moeder. Ze had er zelf nog wel een zwaar hoofd in dat we zouden komen ivm het toenemend aantal besmettingen. Maar ja, mijn moeder heeft het geluk om al een dankbare leeftijd te hebben van 83. Eigenlijk vind ik het wel heel knap van haar dat ze zich hier zo goed door heen slaat. Een geluk dat ze zelfstandig is, fietst en nog goed de auto kan besturen. Omkijken naar elkaar is in haar flatje iets wat veel gebeurt. Ze helpt waar het kan. Zo was het bij ons vroeger, en nu nog steeds trouwens, geen enkel probleem om zomaar binnen te vallen. Een bordje erbij, een beetje water extra in de soep. Het geluk kon bij mijn moeder dan ook niet op. Een huis vol geluk. Zo ook afgelopen weekend kwamen er nog wat fotoboeken op tafel te liggen. Van lang geleden waar je met weemoed aan terug kan denken. Die goeie oude tijd, waar is ze gebleven. Was het toen allemaal beter? Dat houden we ons natuurlijk wel eens voor maar ja, het antwoord weten we denk ik wel. Onze wereld was in ieder geval stukken kleiner dan heden ten dage het geval is. Waar je het nieuws van de wereld een dag later in de krant las, komt dat nu vrijwel direct op je telefoon binnen. Worden we daar gelukkiger van? Was het vroeger dan toch beter dan nu? Ach je groeit mee in de tijd en de veranderingen die daar mee samenkomt. Zo is er in de jaren natuurlijk veel verandert in de technologie, wetenschap en gezondheidszorg. Een geluk dat ik in deze tijd behandeld kan worden en mijn geluk hopelijk nog lang kan delen met diegenen die mij dierbaar zijn. Daarom ben ik blij met alle steun, gelukwensen. Laten we dat geluk zolang mogelijk samen vieren!

Ik ga er even tussenuit. Even geen blog voor de komende twee weken. Lekker op vakantie. Met een gerust gevoel en heel veel geluk!

Wim

Spierpijn?

Wednesday 15th Jul

Voor het eerst hier? Begin onderaan.....

Beste lezer,

de afgelopen week was weer een spannende week. Zoals u weet ben ik over gegaan van de uro naar de oncoloog. Deze afspraak stond op eind augustus. In de afgelopen twee weken had ik pijn in mijn bekken. Met de wetenschap van nu is het altijd makkelijk om te concluderen dat er niets aan de hand is. Maar dat weet je dus niet. Dus dan toch maar even gebeld met de oncologie. Tja, pijnklachten zijn een soort alarmbellen en daar moet op gereageerd worden. De oncoloog nam de klachten direct serieus en plande een botscan (skeletscintigrafie) en een ct scan in. Dat was dus vorige week...Afgelopen vrijdag kwam daar dan het verlossende woord dat er gelukkig niets verrassends op te zien was. Dit is die onzekerheid waar ik het wel eens eerder over gehad heb. Als je gezond bent denk je van gaat wel weer over. Bij mij ligt dat anders. Gelukkig is er nu geen reden tot ongerustheid.

Dit was dan voor ons ook meteen een goede reden om de vakantie te gaan plannen. Geen Spanje dit jaar met mondkapjes, maar Oostenrijk, Karinthië. Voor het eerst de bergen in, vouwwagentje erachter en rijden maar. Nog heel even wachten en dan 2 weken frisse berglucht opsnuiven, wandelen, zwemmen in het meer en wie weet wat nog meer.

Gisteren waren we 20 jaar getrouwd en dat hebben we gevierd met een heerlijk etentje in Willemstad. Een aanrader als het gaat om een bezoek aan dit mooie vestingstadje. Een lekkere maaltijd gaat er altijd wel in.

Voor nu zit ik heel even thuis in afwachting van een coronatest. Het zal wel niks zijn zijn woorden die ik niet snel zal gebruiken. Tot het moment dat uitslag negatief is zeg ik waarschijnlijk: zie je wel, dacht ik al. Hopend op een coronavrije uitslag,

Groet,

Wim

Zomervakantie

Monday 6th Jul

Voor het eerst hier? Begin onderaan...

Beste lezer,

deze week is dan de zomervakantie begonnen. Eerst het noorden, de rest van het land volgt nog. Een zomervakantie die vaak al lang van te voren wordt gepland en de nodige voorpret oplevert.. Veel van deze plannen zijn wreed verstoord door het corona virus. Zo ook die van ons. Vakantie naar Spanje gecanceld en op zoek naar een alternatief. Het liefst dichtbij huis. Maar dat valt niet mee. Iedereen die nu niet naar het buitenland gaat blijft dichtbij. Allemaal op dezelfde plek waar ik ook graag naar toe wil.Campings zitten vol en de huisjes die over zijn, zijn zo duur dat ik zoiets heb van : Laat maar. Maar goed, we gaan op vakantie. Wat er ook gebeurt. Onbezorgd? Dat is eigenlijk wel de bedoeling van een vakantie. Lekker luieren op het strand, handdoekje aan handdoekje. Op een gezellig, vol terras, strandtent bezoeken en volop genieten van alles wat er om je heen gebeurt. Uitstapjes maken zonder je ergens maar om te bekommeren. De werkelijkheid is dit jaar anders. Vakantie is een tijd van even niet aan je werk denken, weg van je collega's, even niet de was of stofzuigen. Weg uit de sleur... Kon ik maar even weg uit die sleur...weg van die K..ziekte, even niet de gedachte van hoe lang nog, even weg uit de onderzoeken die gepland staan of even een dag geen opvliegers van de medicijnen. Helaas...deze gedachten gaan mee op vakantie. Geen onbezorgdheid maar droevige realiteit. Toch gaan we er het beste van maken met elkaar en genieten waar dat kan. We gaan er wat moois van maken. Een herinnering erbij! Iedereen die op vakantie gaat: VIER DE ZOMER!

Wim

LIFE EVENT

Friday 26th Jun

Voor het eerst hier? begin onderaan....

Beste lezer,

iedereen kent het wel. Een gebeurtenis of voorval dat zo intens is dat je het nooit meer vergeet. Zo'n gebeurtenis noemen ze dan een life event. Iedereen heeft wel voorbeeld van zo'n gebeurtenis. Geboorte van je kind, overlijden van dierbaren. Vul het maar in. Een van de momenten voor mij is dat mijn uitzending naar Afghanistan. Dit weekend is het Veteranendag en wilde dat toch niet zo maar voorbij laten gaan. Deze periode in mijn leven, het is inmiddels 11 jaar geleden, heeft diepe indruk in mij achter gelaten. Ga maar na. Iedere dag opnieuw werden we geconfronteerd met de ellende van oorlogsvoering. Het is ook moeilijk uit te leggen aan iemand die daar niet is geweest. Het gevoel, de warmte, het stof, de geur van mensen, kameraadschap, intens samenzijn met je collega's, de doffe ellende van volwassenen en kinderen die leden en nog steeds lijden aan de onderwerping van andere bevolkingsgroepen. Ik heb daar intens verdriet gezien van Afghaanse families, coalitie soldaten die omgekomen zijn zonder dat daar ook maar een familielid bij was. Blijdschap van mensen die weer ontslagen werden na een behandeling in het ziekenhuis. De scheidslijn tussen verdriet en blijdschap was daar flinterdun. De meest aangrijpende gebeurtenissen waren wel de kinderen die we verzorgden. Ook hier weer hetzelfde tafereel. De aangrijpendste momenten blijven je bij. Als je mij zou vragen hoe het daar was dan kan ik niet meer stoppen met praten. Dat wat daar gebeurde is geprent op je netvlies. Dat alles voor een betere wereld. En zo zijn er velen met mij die dit hebben meegemaakt. Niet alleen in deze missie maar in de vele andere die er geweest zijn. "Onze" veteranen mogen niet vergeten worden. Ver van huis en haard, opgeleid om hun bijdrage te leveren. Respect en dankbaarheid voor allen!

Nu is daar dat andere life event bijgekomen. De diagnose kanker. Deze gebeurtenis gaat niet meer weg. Dit is niet alleen voor mij een event maar voor het hele gezin. Samen hebben we de diagnose. Samen leven we verder na de diagnose en tijdens de ziekte. Strijden met elkaar, genieten van de mooie momenten. Een etentje, een lekkere pizza met de kinderen, uit eten met Janneke of samen met z'n allen. Al is het maar de Mac. Het intense samenzijn op missie, zijn we nu samen op een andere missie. Genieten van de mooie dingen in het leven. Met elkaar en voor elkaar!

Wim

Herinnering

Monday 15th Jun

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

Je kon er deze week niet onderuit. De anti-racistische demonstraties overal in het land. Onze vroegere 'helden' verguisd en beklad. Geen gemakkelijk onderwerp moet ik zeggen. Maar de manier waarop dat gaat, daar heb ik wel wat moeite mee. 'Onze zeehelden' echte mannen die nog eens wisten hoe je een zeeslag moest voeren. Dat deze mannen meer op hun kerfstok hebben gehad dat weten we ook wel. Bepaald geen lieverdjes. Keuren we dat goed? Nee,natuurlijk niet. Maar dat betekent niet dat we ze zo maar uit ons collectieve geheugen moeten wissen. Die VOC mentaliteit (beroemde uitspraak van Balkenende die hem niet in dank werd afgenomen) heeft ons land gebracht daar waar we nu staan. Het is onderdeel van onze cultuur, identiteit. De geschiedenis kunnen we niet veranderen. Vergeten moeten we hem ook zeker niet. Wel weten we dat wat er vroeger is gebeurd onomkeerbaar is. Dat betekent niet dat we alles maar goed vinden wat zij deden. Ons prachtige land is volgens mij zeer tolerant tov de vele culturen die hier huisvesten. In mijn werk heb ik geen vooroordelen. Ik heb het geluk als hulpverlener op plaatsen te komen waar je niet zo snel komt. Een verrijking van het werk.

Ook zie je vaak welke voetprint je achterlaat op deze wereld. Als ouder wil je een voorbeeld zijn voor je kinderen en het goede meegeven in deze wereld. Zoals ik wel eens terug kijk hoe ik zelf ben opgevoed, wat mijn ouders mij hebben meegegeven. Ik hoop dat ik dat mijn kinderen ook kan meegeven. Niet altijd even gemakkelijk. Maar als ik er dan niet meer ben, dat mijn kinderen dan zullen terugkijken op hoe zij zijn opgevoed. HERINNERINGEN meegeven.

Wim

Volgende stap

Monday 8th Jun

Voor het eerst hier? Begin onderaan...

Beste lezers,

Vandaag was weer zo'n dag waar je eigenlijk niet op zit te wachten. Helaas weten we we sinds vorig jaar dat deze stappen moeten en zullen worden genomen. Of je het nou leuk vindt of niet. Net zoals de andere keren wordt er om de 3 maanden bloed geprikt. Telkens is dat een moment waar je naar toe leeft en de uitslag wel en ook weer niet wil horen. Gedachten van wat als het niet goed is, wat dan. Aan de andere kant geeft het je houvast bij een goede uitslag. Nu was er dus weer zo'n moment. De uitslag is niet eens slecht. Gelukkig maar. Een ietwat dalende PSA waarde en lager testosteron, dus niet ontevreden. Maar het voelt niet zo. Dat heeft te maken met het feit dat de uroloog met mij is uitbehandeld. Ik wordt nu overgedragen aan de oncologie. En dat voelt anders. Een volgende stap in een lang proces. Die eerste stap wordt al vrij snel gezet. Over een maand of twee een afspraak, wat uitgebreider bloedonderzoek.

Afgelopen week had ik een interview met KWF. Mijn verhaal voor de vaderdagspecial van het KWF. Een eer die ik liever niet had gehad, maar mijn blogs zijn in positieve aarde gevallen . Maar in een proces als dit kun je nou niet altijd met opgeheven hoofd de strijd aangaan, hoe graag ik dat ook zou willen. Zoals ik deze week aangaf in het interview zit ik in een trein die doordendert en heel af en toe een stop maakt om je even op adem te laten komen. Ik geef de moed niet op!

Wim

Jaartje ouder

Friday 29th May

Voor het eerst hier? Begin onderaan...

Beste lezer,

Via deze weg wil ik iedereen bedanken die tot nu toe hebben gedoneerd aan het KWF. Dankzij jullie steun kan er onderzoek worden gedaan naar het genezen en behandelen van deze ziekte. Hierdoor kan ik met uitgezaaide prostaatkanker een beter leven leiden. Dat kan alleen als onderzoek blijft doorgaan. Dus blijf mijn actie steunen!

En verder....

Afgelopen week was het zover. Ik was jarig. Mijn 52e verjaardag in een tijd die we niet gauw zullen vergeten. Het was dan ook een zeer rustige dag met twee gasten in de ochtend en mijn schoonmoeder in de middag. Met het mooie weer heerlijk buiten vertoeft met de prachtige bloemen om ons heen. De mooie bloemen op de foto hangen dan ook bij ons aan de overkapping. In de avond een heerlijke maaltijd bestaande uit asperges en aardbeien en ijs toe. Komend weekend gaan we iets uitgebreider vieren want dan wordt Femke een tiener. Dertien jaar al weer. Wat vliegt de tijd voorbij als je naar je kinderen kijkt. Gelukkig mogen ze vanaf volgende week weer enkele dagen naar school. Nog slechts 6 weken en dan is het al zomervakantie. Helaas gaan we niet naar Spanje. Al konden we er wel naar toe dan was het risico nog te groot. De vele toeristen aan de Costa Brava dat kan in mijn ogen slechts besmettingen opleveren. Nu begin ik ook langzamerhand de effecten van de behandeling lichamelijk te zien. Door een laag testosteron zie ik langzaam mijn haren op de borst en armen en benen verdwijnen. Ook zou ik gewoon weleens weer een hele nacht door willen slapen. Meerdere keren per nacht wakker worden door de opvliegers. Het komt de nachtrust niet ten goede. Tot nu toe heeft dit gelukkig nog geen effect gehad op mijn humeur. :)

Afgelopen week kwam ik iemand tegen die mij vroeg of ik bezig was met de dood. Vertelde hem dat ik daar niet mee bezig was. Ik vind het belangrijker om bezig te zijn met het LEVEN. Er is zoveel moois om ons heen, als ik dan bezig zou moeten zijn met mijn eind vind ik zelf erg deprimerend. Zeker omdat ik mijzelf zo goed voel, energiek en geliefd. Daarom vol energie en gelukkig weer sportend op naar het volgende jaar!

Wim

Bescherming

Tuesday 19th May

Voor het eerst hier? begin dan onderaan....

Beste lezer,

wellicht heeft u het al opgemerkt bij het openen van deze pagina. De prachtige foto op de achtergrond. Eerst stond hier Tom Dumoulin groot in het zicht. Deze foto is eens geen zonsondergang maar een zonsopkomst. Op mijn laatste missie voor defensie ben ik op reis geweest op een groot schip in verband met de piraten voor de kust van Somalië. Dit schip was kwetsbaar en werd beschermd door de mariniers. Aangezien ik een vroege vogel was op die missie, wilde ik graag deze zonsopkomst meemaken. Misschien kunt u zich een groot schip voorstellen met zo'n hele grote kajuit en 2 van die kleine uitsteeksel aan beide zijden. Op zo'n 25 meter boven de zeespiegel, een licht gerimpelde zee en slechts wat wolken aan de horizon. Heel langzaam wordt het al licht, de nacht wordt langzaam verdreven. Ik pak mijn camera en neem enkele foto's. Niet wetend dat die foto ooit nog eens op deze pagina zou belanden. Een magisch moment wat ik niet zal vergeten. De dag begint en de eerste stralen schieten omhoog nog voordat de zon zich in zijn hele glorie laat zien. Het intens beleven van dit moment, dan weet je dat je leeft.

In deze tijd van het coronavirus moeten we onszelf ook beschermen. Woorden zoals: ic bezetting, mondkapjes, besmettingsgraad, ziekenhuisopnames, 1,5 meter etc. etc.. zijn veel voorkomend en we ontkomen er ook niet aan om onszelf te beschermen. Maatregelen in acht nemen en ons best doen om het vol te houden. Er wordt wel steeds ietwat meer gemord door verschillende sectoren die (nog) niet mogen starten vanaf 1 juni. Het dragen van een mondkapje wordt steeds meer als normaal gezien. Het nieuwe normaal, ook vaak genoemd. Zal het ooit zo worden als het was?

Ook ik ben inmiddels een beetje gewend geraakt aan het nieuwe normaal. Leven met prostaatkanker is voor mij het nieuwe normaal. Helaas zie ik in mijn werk ook vaak patiënten met dezelfde klachten of problematiek. Ik ben alleen nog nooit iemand tegengekomen die dezelfde leeftijd had als ik. Wat ik wel zie welke doffe ellende ermee samenhangt. Deze confrontatie is niet altijd even gemakkelijk. Is dit wat mij nog te wachten staat? En ja hoe ga ik hierop dan reageren? Hoelang duurt dat dan nog voordat ik er zo bij lig? Vragen waar (gelukkig) niemand antwoord op kan geven.

Volgende week, 26 mei, wordt ik 52 jaar. Ik krijg al vragen: wat wil je voor je verjaardag? Mijn antwoord is eigenlijk heel simpel. Ik heb alles wat ik nodig heb. Ik heb Janneke, Joost en Femke om mij heen. Ik wil graag nog lang genieten van mijn gezin, de uitjes samen, vakantie, uit eten, diplomering van de kinderen op school. Vriendje of vriendinnetje. En....u kunt het zelf wel invullen denk ik. Omdat te verwezenlijken ben ik deze actie ook gestart. Geld inzamelen voor onze toekomst. Kwaliteit van leven. Ons, mij, beschermen voor het leed wat kanker niet alleen met mij doet maar ook met mijn omgeving. Dus mijn vraag aan u is: Doneer op mijn verjaardag een klein bedrag om mij op die dag te steunen en te laten weten dat u aan mij denkt en natuurlijk het KWF!!!

Wim

Afgelast

Sunday 10th May

Voor het eerst hier? Begin onderaan...

Beste lezer,

Afgelast. Dat is wat je de afgelopen weken veelvuldig hebt gehoord. Ook wij hebben er mee te maken gehad. Een vakantie naar Kos kon gewoonweg niet doorgaan. Ook de komende zomervakantie die gepland staat naar de Costa Brava staat op losse schroeven. Dit kleine leed staat in schril contrast met wat ik qua gezondheid meemaak. Een tikkende tijdbom die eens zijn ergste vorm zal laten zien. Hopend dat die toekomst nog ver voor ons ligt, hangt het in de lucht. In onze maatschappij wordt natuurlijk erg gemord over al die verschillende zaken die ons leven aangenaam maken. Om zo maar even wat te noemen: een voetbalwedstrijd, uit eten, een concert, een....etc. Back to basic. Hoe lastig is dit. Heel gewoon met het gezin bij elkaar, elkaar opnieuw leren kennen, meer met de kinderen om de tafel gewoon een spelletje doen. Niet dat haasten van dat moeten leven naar een agenda. Leven in een agenda is bijna als leven van afspraak naar afspraak. Hoe mooi is het dan om te ontdekken dat je deze week alleen maar naar je werk mag. Al schrijvende weet ik ook dat dit niet voor een ieder voor ons is weggelegd. De zorg voor kleine kinderen en werk, lastig te combineren. Of het pijnlijk blootleggen van de problemen in je relatie doordat je elkaar iedere dag ziet. Dat is ook quarantaine tijd helaas.

De basisscholen gaan weer open. De eerste stap is gezet. Op naar de volgende. Ik hoop dan ook van harte dat de sportscholen binnenkort weer open mogen. Heerlijk weer eens een lesje spinnen op de fiets met een goeie beat. Het zweet wat weer gewoon eens komt van een goeie inspanning en niet van die zoveelste opvlieger. Ik hoop het van harte want het laatst wat ik de komende weken wil horen is .....AFGELAST!

Wim.

Tijd

Sunday 3rd May

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

Wat was het een tegenvaller. Om het coronavirus de baas te worden is de tijd verlengd van de lockdown. Alles om maar te voorkomen dat het virus zich verspreidt. Eens zal het stoppen. Maar wanneer? Tijd heeft voor mijn kinderen een heel andere betekenis dan voor mij, ons. Als kind kijk je graag naar voren. Als ik later groot ben...als ik zo oud als jij ben dan wil ik ... Terwijl als je ouder wordt, je steeds vaker terug gaat kijken. Dat begint eigenlijk al op het moment, voor mij dan, als je op jezelf gaat wonen. Of toen de kinderen werden geboren. Hoe pak ik dat aan? Hoe was dat vroeger bij mijn ouders geregeld? Hoe deed mijn moeder dat? Heel anders werd dat op het moment dat ik ziek werd. De vraag die wellicht iedere (ex)kanker patiënt zal herkennen. Als je wereld instort bij de gegeven diagnose schiet er van alles door je hoofd maar waar er 1 uitschiet is dan toch wel: hoeveel tijd heb ik nog? Ook al zal geen specialist zich er aan wagen om daar een voorspelling over te doen, wil je toch weten wat je zou kunnen verwachten. Ondanks dat hecht ikzelf weinig aan dat gegeven getal. Het wordt volgens mij ook een martelgang om daar naar te gaan leven. Iedere dag is er één. Belangrijk is om van ieder moment te genieten. Geniet van de kleine dingen. Maar wat zijn dan kleine dingen? Joost die met pretoogjes naar je kijkt als je thuis komt en een stevige knuffel geeft. Of Femke die je vraagt om nog eens lekker in te stoppen. Nog even samen op de loungeset zitten als je dat laatste avondzonnetje op je gezicht laat schijnen. Kleine dingen? Volgens mij zijn dat juist de grootse momenten van het leven.

Als de tijd daar is hoop ik dat ik weer, en velen met mij, weer lekker kunnen gaan sporten. Ik merk wel dat de conditie ietwat is weggezakt.

Ondanks dat gaat het goed met mij. Bij de onlangs gehouden controle was het PSA weer gezakt gelukkig. Ik ben tevens onlangs begonnen met nieuwe medicatie. Maar weer afwachten hoe dat werkt. Dat zal ook wel niet meer verdwijnen ben ik bang. Controles, hoop, teleurstellingen. Voorlopig is het hoop. Die hoop wil ik zo lang mogelijk vast houden. Hoe lang? De tijd zal het leren....

Wim

PS: Even een laatst klein feitje...dit blog is al bijna 2900!!! keer bekeken.

VRIJHEID

Friday 24th Apr

Voor het eerst hier? Begin onderaan...

Beste lezer,

maandag is het Koningsdag. Ons koningshuis is geliefd bij velen. Ze laten zich zien als de nood daar is. Zo ook Willem en Max hebben zich de afgelopen weken regelmatig laten zien. In ziekenhuizen, callcentra, facetimen met verpleegkundigen en ouderen. Dat het een eurootje meer kost, deert ons ook niet heel erg. We vieren in deze periode niet alleen Koningsdag, 4 mei gedenken wij de gevallenen vanaf de tweede wereldoorlog tot aan vandaag uit de diverse missies die er geweest zijn. 5 Mei vieren we de vrijheid. Die viering doen we dit jaar op een andere manier. In huiselijke kring dan maar. Lekkere oranje tompouce erbij en een oranje bittertje. De vlag gaat uit. Je gaat er bijna nostalgisch van denken. Misschien ken je het nog van vroeger. De aubade met het Wilhelmus in de ochtend, versierde fietsen en een hele dag sport en spel op het sportpark. Nu in deze tijd niet meer denkbaar. De 1,5 meter economie heeft zijn intrede gedaan. Houden we dat vol? Ik heb er een hard hoofd in.

In de afgelopen weken zie ik langzaamaan het verkeer weer toenemen en vandaag stonden er zowaar weer enkele files die niet werden veroorzaakt door ongevallen.

Maar we zijn strijdbaar en we gaan door. We laten ons niet tegenhouden door een virus! Ook al gaat de vierdaagse dit jaar niet door, er komt een volgend jaar. Hopelijk ben ik dan in dezelfde conditie als nu. Ik zal blijven wandelen en trainen en jullie blijven informeren en wellicht ook vermaken met mijn geblog. Want ik voel me VRIJ!!

Wim

(On)geloof

Tuesday 14th Apr

Voor het eerst hier? Begin onderaan...

Beste lezers,

de paasdagen zijn net achter de rug. Tijd voor een bericht dacht ik zo maar. Pasen staat voor velen steeds meer voor een samenzijn van familie en lekker eten. De supermarkten dwingen ons bijna om al die lekkere dingen aan te schaffen en dat met elkaar te nuttigen. Want ja, alleen is ook maar alleen. Maar in deze dagen is alles anders. We zijn gegijzeld door een virus met de grootte van een tienduizendste millimeter! Geen terroristische dreiging, geen oorlog, nee een van de kleinste organismen op deze aarde. Zelfs Pasen beleef je anders als je voor de 4e week op rij alweer met het hele gezin aan tafel zit en je alleen kan denken hoelang dit nog gaat duren. Voor de christenen is dit een feest van wederopstanding. Leven! Want na goede vrijdag is Christus de derde dag uit zijn graf opgestaan. Hoe mooi is dat. Zelf vind ik het moeilijk om hier zo over te denken. De hele essentie van het geloof komt hier naar boven. Zelf zijn we jaren geleden gestopt met de kerkgang. Wat is blijven hangen is dat we voor en na het eten nog altijd een klein gebedje doen. Wat wel opvalt in het nieuws is dat de kerken vaak in beeld zijn. Hoe gaan zij ermee om? Hoe inventief zijn zij om hun achterban te bereiken? Ook hier is internet voor vele kerken de oplossing. Verbinden van mensen met elkaar in deze tijd is belangrijk. We zijn niet gemaakt om weken achter de orchideeën te zitten. We willen naar buiten! De bollenstreek in....oh nee, dat mag niet. Virtueel de keukenhof dan maar in. Al die prachtige bloemen die daar staan om door niemand bewonderd te worden behalve de tuinman dan. Hopend op een positief advies aan het eind van de maand waar waarschijnlijk de teugels wat los gelaten worden. De anderhalve meter regel zal nog wel even blijven. Het handen schudden zal uit den boze zijn. Daar heb ik wel wat op. In mijn tijd in Afghanistan was de begroeting heel mooi vond ik zelf. Met je rechterhand op het hart zeggende : Salaam aleikum. Dit betekent: vrede zij met U. De begroeting zal beantwoord worden met Aleikum al salaam. Vrede zij ook met U! Hoe mooi is dat. Het is een gebruik wat met name in de

Arabische wereld en bij de moslims wordt gebruikt. Maar hoe mooi zou het zijn om dit te gebruiken. Ik hoop dat eenieder gezond is en blijft. Blijf naar elkaar omkijken. Tot de volgende keer,

Vrede zij met U!

Wim

VOORJAAR

Sunday 5th Apr

Voor het eerst hier? begin onderaan...

Beste lezer,

ja zeker het is voorjaar! Alles begint te ontspruiten en de voorjaarsbloemen staan prachtig in bloei. Hoe mooi is het als de eerste mooie dagen van het jaar zich aandienen en je de natuur in zou willen om te genieten van de frisse geuren, de jonge groene blaadjes aan de bomen...maar helaas, we moeten 'binnen' blijven.

Met mij gaat het op dit moment heel goed. In dit tijdperk waar er maar over 1 ding wordt gesproken, geschreven en waar de social media ook nog eens een flinke duit in het zakje doet, is er meer dan alleen corona. Ik begrijp dat dit ons leven beheerst omdat er van bovenaf zaken worden opgelegd. Maar verplaats je eens in de situatie van een alleenstaande moeder met 2 kinderen op een flat. Kinderen al enkele weken thuis omdat er geen school is. De muren komen op je af en het is buiten prachtig weer. Wat doe je dan? Binnen blijven of voor de lieve vrede toch maar naar dat park waar je dan waarschijnlijk niet de enige bent. Beste heer Rutte, social distancing zal ons zeker minder zieken brengen maar is voor sommigen in onze maatschappij bijna onmogelijk. Ik zeg niet dat we dan maar op een kluitje moeten gaan zitten maar er is zeker een spagaat waar een categorie mensen zich in zal bevinden. Rutte noemt het een intilligente lockdown, ik noem het een lockdown lite. Waarin zaken niet verboden worden maar er een beroep gedaan wordt op ons gezond verstand. Ik heb het voorrecht van een mooie grote tuin, een heerlijk zitje, groot grasveld voor om een balletje te trappen zonder dat ik iemand daarmee voor de voeten loop.

Vandaag is het 5 april en de kinderen zijn de komende weken nog thuis. Gelukkig hebben we allebei een goede baan en we zien elkaar niet elke dag door onze onregelmatigheid van diensten. Dat is erg prettig. De kids zijn al wat groter en redden zich prima overdag. Femke zit flink aan de studie en Joost werkt wat vaker in de supermarkt. Hij vindt het het erg leuk en geniet zichtbaar dat hij in een vitale branch werkt.

Zoals je al ziet op de foto hebben we de lokale middenstand geholpen om te blijven bestaan. Een heerlijke maaltijd verzorgt door de lokale ondernemer.

Zoals jullie weten sport ik graag, met name op de spinningfiets uiteraard. Dat gaat helaas niet meer. Ik hoop dan ook van harte dat we aan het eind van deze maand ook die activiteit weer mogen gaan uitvoeren. Dus zeg je abonnement niet op. Anders is er straks geen plek meer om te sporten!

Gisteren hebben we een prachtige wandeling gemaakt. Heerlijk bijna 25km gewandeld. Zomaar weer in de omgeving van Steenbergen. Daar kwamen we uit op de Dassenplas. Al wandelend door dit gebied begrijp ik nu waarom de A4 van Steenbergen daar niet langs loopt. Ik heb destijds ook weleens gedacht: trek dat ding toch rechtdoor. Maar gisteren besefte ik dat dat stuk natuur behouden moet blijven. Je kunt daar, als de koeien ook weer in de wei staan, tussen de koeien en koeievlaaien lopen.

Gelukkig lijkt er licht aan de horizon te komen als het gaat om de besmettingen. Maar we moeten niet vergeten dat er vele mensen nog in de ziekenhuizen verblijven en vechten voor hun leven. Families die plots een opa of oma verliezen, of zoals ik een artikel las deze week allebei tegelijk aan corona. Of de mensen die blijvende schade hebben opgelopen aan hun longen. Zo zijn er zoveel op te noemen. Laten we hen niet vergeten!

In deze tijd wens ik jullie allemaal sterkte en laten we ons met z'n allen gedisciplineerd blijven gedragen zodat de ellende niet groter wordt.

Groet,

Wim

CORONASTRESS

Sunday 22nd Mar

Voor het eerst hier? Begin onderaan....

Beste lezer,

ook ik kom er niet onderuit. Coronastress. Op dit moment staat onze wereld op de kop. Iets wat wellicht maar eenmaal in de 100 jaar voorkomt. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat staat in het teken van dit virus. Waar zijn de fileberichten gebleven...de stikstof discussies en de PFAS problematiek. En dan praat ik alleen nog maar over problemen die ons allen treffen. Hoe anders is het voor 'ons', kankerpatienten. Iedere dag staan we ermee op en gaan er mee naar bed. Zelf als verpleegkundige op de zorgambulance worstel ik iedere dag met het dilemma over wel of niet rijden van coronapatienten. Het opzadelen van coronapatienten aan mijn collega's voelt niet goed. Ondanks dit wordt ik alom gesteund door mijn collega's en een ieder begrijpt dit.

Op de foto ziet u een mooie wandelschoen. De trainingen voor de vierdaagse gaan gewoon door, wetende dat dit evenement weleens niet door zou kunnen gaan. Het mooie van de wandelingen die we nu maken rondom Steenbergen is hoe mooi het is. Je ziet je omgeving vanuit een heel ander perspectief. Hoewel gisteren de wandeling te paard ging met veel wind, de zon strak tegen de blauwe hemel. Een prachtige dag.

Op dit moment zitten Joost en Femke een week thuis van school. Geen ideale situatie voor hen maar ze maken er het beste van. Wij hebben inmiddels al meerdere malen moeten uitleggen dat dit geen vakantie is. Dat er wel degelijk gewerkt moet worden. Het valt niet mee en we zullen ongetwijfeld niet de enige ouders zijn die hier mee worstelen.

Als we de experts moeten geloven is het hoogtepunt van deze pandemie in Nederland in de komende twee weken zichtbaar. Hoe dat eruit zal zien? Niemand die het kan vertellen. Wat ik wel weet dat we het hier niet over een simpele verkoudheid hebben. Ik hoop ook dat een ieder de adviezen opvolgt van de experts.

Het sociale leven is tot stilstand gekomen. Geen theater, geen bioscoop, geen....ik kan nog wel even doorgaan. Niet naar mijn moeder of schoonmoeder toe. Zij zitten allebei alleen thuis. Wij hebben elkaar nog. Maar zij zijn echt alleen. Voor de een wat eenvoudiger te accepteren dan de ander. Laten we deze groep mensen niet vergeten!

De komende week is het lente. Het mooie weer omarmen we van harte en de vele regen van de afgelopen weken zijn we al weer snel vergeten. Langzamerhand begint de bedrijfigheid op het land toe te nemen en de eerste groene blaadjes zijn zichtbaar. De natuur gaat door zonder zich te storen aan een of ander idioot virus. Laten wij ook doorgaan en niet vergeten dat er meer is dan alleen corona. Laten we hopen dat wanneer dit allemaal achter de rug elkaar weer op kunnen zoeken en op een normale wijze kunnen bijkletsen.

Ik wens jullie allen het beste toe en het ga U goed!

Wim

Spanning en onzekerheid.

Tuesday 10th Mar

Voor het eerst op mijn blog? Begin onderaan....

Beste lezer,

Zoals de foto al laat zien, is de scan vorige week uitgevoerd. Weer een heel bijzondere ervaring. Maar voordat ik verder ga.

De Uitslag:

Die is goed. Wat dat inhoudt? Er zijn geen skelet, bot of orgaan uitzaaiingen gevonden. Er zijn wat actieve lymfeklieren verdwenen maar er zijn er ook een paar bijgekomen. Doordat mijn testosteron gehalte niet laag genoeg is is er toch activiteit in de uitgezaaide cellen. Daardoor wordt er weer psa aangemaakt. Daarom zien we ook dat het psa ten opzichte van de vorige keer weer licht is gestegen. Dit wordt dan weer opgelost met een wijziging in de medicijnen. Bijna niet voor te stellen dat het testosteron niet laag genoeg is...aangezien mijn libido tot het absolute nulpunt is gedaald.

Terug naar de scan. Aangezien ik hier erg tegenop zag heb ik van te voren een klein pilletje ingenomen. Ik was de vorige dag al even langs geweest om te vragen of ik mijn eigen muziek mocht meenemen. Dat was geen probleem. Alleen zonder oortjes want die zie je weer terug op de scan. Dus de telefoon aan het hoofdeind neergelegd. Geeft een mooi geluid in de tunnel:). De voorbereidingen die erbij horen uiteraard bestaan uit het inspuiten van het radioactieve materiaal. Als het eenmaal is ingespoten neemt het personeel gepaste afstand. Niet omdat ze je niet aardig vinden maar omdat je licht radioactief bent. Dan begint het wachten. Deze stof moet een uur inwerken en verspreiden door je lichaam. Dan pas de scan. Op het moment dat je in deze donut ligt moet je stil blijven liggen. Van de vorige keer wist ik nog dat een schelle stem plotseling riep: Adem in! en dat ik daar erg van schrok. Had ook geen idee dat die stem langs kwam. Hier was ik dus op bedacht. Na de eerste scan een scan met contrast. Bij het inspuiten van deze vloeistof ontstaat er een warm gevoel in je keel en dat zakt dan zo door je borstkas, darmen je bekken in. Hierdoor krijg je het gevoel dat je moet plassen en vervolgens is het weer verdwenen. Voor mij leek het een beetje op een opvlieger alleen dan de andere kant op want die komt vanuit mijn tenen zo omhoog. Hup weer de wachtruimte in en wachten op de laatste scan. Na 3 uur te hebben vertoeft op de afdeling nucleaire geneeskunde kon ik eindelijk naar huis. En dan begint het wachten. Dat duurt eigenlijk altijd te lang. Maar goed we hebben de uitslag en daar kunnen we mee vooruit. Er zal nog wel een bespreking plaatsvinden in het multi disciplinair overleg (MDO). Mijn uroloog verwacht niet dat er andere inzichten naar voren zullen komen.

Afgelopen weekend helaas niet getraind voor de vierdaagse. Het weer laat sterk te wensen over en voor de komende dagen is het ook allemaal niet geweldig. We snakken met z'n allen naar het voorjaar. De zon, de warmte en het heerlijke buiten zijn.

Tot zover voor deze week. Heb je vragen of suggesties waar je vragen over hebt, je kunt mij altijd bereiken! Dank voor het lezen en tot de volgende keer!

Wim.

Impact.

Sunday 1st Mar

Voor het eerst op mijn blog? Begin onderaan....

Beste lezer,

Na een stevige wandeling van iets meer dan 20 km, stevig uitgewaaid te zijn is het na 2 weken weer tijd voor een stukje op dit blog. Vandaag een flinke training gedaan en het blijft mooi om te zien dat je vlakbij huis nog altijd nieuwe natuur kan ontdekken. Als je wandelt krijg je een andere kijk op de omgeving dan als je er met 80km per uur langs rijdt. Na deze wandeling heerlijk met de beentjes omhoog en binnen de kortste keren werden mijn oogleden al zwaar. Hoewel ik eigenlijk nog verse friet zou maken, iets wat de kinderen het lekkerste vinden, heb ik dat voor vanavond maar even overgeslagen. Ons gezinsleven gaat dan ook op de normale wijze verder.

Hoe anders was dat toen we Joost en Femke moesten gaan vertellen dat ik ziek was. De wetenschap dat we ruim 2 jaar geleden opa hebben moeten begraven met uitgezaaide slokdarmkanker heeft hen op dit gebied wijzer gemaakt. We waren ook niet van plan om hen hier niet in te betrekken. Hartverscheurend het moment dat we deze vreselijke mededeling aan hen moesten vertellen. Er zijn aardig wat traantjes gelaten. Gelukkig pakten ze hun dagelijkse beslommeringen al weer snel op en zoals mijn werk een goede afleiding is, is school dat voor Joost en Femke. Het gewone leven gaat door. Met iedere 3 maanden de controle en voor nu aanstaande woensdag de pet-ct scan verandert er voor mijn gevoel niet veel. Uiteraard gaat de spanning lichtelijk stijgen denk ik op het moment dat we dichterbij het uitslag moment komen. Dat moment zal weer bepalend zijn van hoe we verder gaan. Dit moment kan zomaar allesbepalend zijn voor de directe toekomst. Ook al voel ik mij goed je weet gewoon niet wat er in je lijf gebeurt.

De impact van wat er gebeurt hangt heel erg samen met de uitslagen die je krijgt. Deze impact heeft ook direct zijn weerslag op het gezin. Aan de kinderen merk ik op dit moment erg weinig. Zij hebben net een weekje vakantie gehad. Vorige week hadden ze hun toetsweek op school. Direct na de laatste toetsen komen de eerste cijfers al binnen. Helaas zijn niet alle cijfers even mooi. Ach ja, het komt wel goed denk ik dan. Na de teleurstelling komt de berusting....

Deze week zal dan ook geheel in het teken staan van de scan en de daarop volgende uitslag. Morgen weer gewoon aan het werk. Hopelijk eens een week met wat minder wind.

Groet,

Wim

Onzekerheid.

Tuesday 18th Feb

Beste lezer,

onzekerheid is iets wat iedereen kent. Het in het ongewisse blijven van zekerheid is iets wat er eigenlijk bij hoort, immers je weet nooit wat de dag van morgen gaat brengen. Toch sta je daar niet bij stil. Zo anders is dat bij mij. Het afgelopen jaar is het leven naar iedere controle toe. De controles worden iedere 3 maanden uitgevoerd en daar leef je naar toe. Bij iedere controle weet je dat het misschien anders is dan wat je voor ogen hebt. Zo gingen de bloedwaardes het afgelopen jaar mooi naar beneden zoals de specialist je dat ook voor ogen had gesteld. Tot 31 Januari....Bezoek huisarts om de uitslag te horen. Het ontzettende teleurstellende bericht dat je PSA meer als verdubbeld is. Aangezien het voor het weekend is stelt ze voor om te kijken of er op dit moment bij de uroloog plaats is. En jawel dat is er. Direct door naar het ziekenhuis. Met een flinke domper op zak gaan we. Het gesprek met de uroloog is wellicht iets opbeurend maar we staan nu toch weer voor een aantal scans. Zo zal er half maart een diagnostisch en psma pet scan worden uitgevoerd. Een hele middag in het ziekenhuis en zoals ik al eerder schreef helemaal weer in plakjes worden opgedeeld. Janneke kan deze middag slechts van de zijlijn toekijken. Omdat ik licht radioactief ben mag ze hier niet bij aanwezig zijn. Na deze scans wordt het een hele week duimen draaien voor een goede uitslag.

Ondertussen draait hier de toko 'gewoon' door. De kinderen gaan naar school, Janneke is naar het werk en ik sport, werk en kook. Iets wat Janneke uiteraard ook doet. Bij de pakken neer zitten waren we niet van plan.

Ik heb bij de foto gallerij nog enkele foto's toegevoegd. Hier zie je de hormooninjectie die vorige week weer is geplaatst.

Tot volgende week!

ZWEET!!

Tuesday 11th Feb

Zolas ik eerder schreef ben ik dus vorig jaar begonnen met een hormoonkuur. Aangezien prostaatkankercellen beter gedijen in een omgeving met veel testosteron, dat wat ons mannen mannelijk maakt, wordt dat met deze kuur omlaag gehaald naar het absolute nulpunt. Het woord kuur is eigenlijk niet goed aangezien ik van deze hormonen niet meer af kom. Het effect van deze hormonen was vorig jaar bij de eerste controle direct zichtbaar in de waarde van mijn bloed. De PSA die bij de eerste artsen controle 86 was, 3 maanden later is die gezakt naar 4.7. Om niet in al te moeilijke medische details te gaan treden, kortweg gezegd mijn mannelijkheid is langzaam aan het verdwijnen. Dat heeft niet alleen effect op mij maar ook direct op Janneke. Door het verdwijnen van testosteron, verdwijnt ook een stuk genegenheid naar de ander. Daar kan geen blauw pilletje iets aan doen helaas.

In het afgelopen jaar heb ik dus enkele van deze hormooncapsules toegediend gekregen. Iedere 3 maanden ga ik op controle en wordt er weer een capsule geplaatst.

Nu heb ik vandaag de titel "zweet" erbij gezet. Want dat kan ik tegenwoordig heel goed: ZWETEN. Niet alleen tijdens mijn spinningles maar ook zo uit het niets. Zoals een vrouw dat heeft in de overgang heb ik dat nu dus ook. Een bijwerking van de hormonen. Krijg je er gewoon bij. Zo'n opvlieger voel ik aankomen. De warmte stijgt vanuit je tenen omhoog om vervolgens enkele minuten aan te houden. Zweet van top tot teen. Ik ga ook bewust soms naar buiten om letterlijk en figuurlijk af te koelen. Het is net als de sauna. Dat gevoel dat je krijgt als je buiten loopt. Als dat dan vervolgens voorbij is trek ik mijn vest weer aan want dan krijg ik het weer koud. 's Nachts is dat ook heel aangenaam. Soms word ik er wakker van en dan worden de dekens teruggeslagen, benen buiten het bed, wapperen met de dekens. De frequentie van die zweetaanvallen is ongeveer 2 a 3 keer per uur.

Er zijn nog tal van andere bijwerkingen van dit hormoon, maar dat zijn over het algemeen geen zichtbare bijwerkingen. Wel is er een bijwerking die wel zichtbaar is en waar ik ook wel een beetje van baal. Gewichtstoename. Hoewel ik gelukkig nog wel wat kan hebben is er het afgelopen jaar toch zo'n 7 kg bij gekomen. Het zit dan ook nog eens allemaal net boven mijn broeksriem. Dus ja een lekkere strakke sixpack is er wel, maar is een beetje verstopt.

Dat was het weer voor nu, de volgende keer meer. Zet de URL in je favorieten en blijf zo af en toe kijken op dit blog. Het kost je maar 1 klik.

Gr., Wim

Wim in actie voor het KWF!

Thursday 6th Feb

Beste lezer!

Jaja, ik aan de blog. Dat ik dat ooit nog eens zou doen zeg. Maar ik heb er een goede reden voor. Dat hij dan ook op de pagina van het KWF staat is dan ook niet zo verwonderlijk. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik heb uitgezaaide prostaatkanker.

Velen van u weten wie ik ben. Maar ik zal mezelf nog even voorstellen voor diegenen die dat niet doen. Ik ben Wim. Getrouwd met Janneke. Samen hebben we 2 schatten van kinderen, Joost(15) en Femke(12). Ik ben 51 jaar en werkzaam bij de Regionale Ambulance dienst Midden West Brabant. Ik werk als verpleegkundige op de ambulance. Niet te verwarren met een ambulance verpleegkundige die zichzelf heeft gespecialiseerd. Ik vervoer samen met mijn chauffeur uiteraard, patienten met een lage complexiteit van A naar B en soms ook direct weer terug. Janneke is IC/SEH verpleegkundige dus er gaan nog wel eens wat medische termen over tafel hier. Femke en Joost zitten beide op het voortgezet onderwijs. Beide op RSG 't Rijks in Bergen op Zoom.

Even terug naar hoe het begon.

Het is december 2018. Ik loop al geruime tijd rond met pijn in mijn linker grote teen. De nagel is ingegroeid tot in het vlees en geeft regelmatig veel pijn en is ontstoken. Steeds maar weer vooruit geschoven omdat ik wist, dat wordt een extractie. Nou en aangezien ik die regelmatig gezien had op mijn werk bij defensie had ik zoiets laat maar.... Maar dan toch maar eens naar de huisarts. Maandag de 17e december was het dan zover. Dokter ik heb last van mijn teen. Duidelijk deze is flink ingegroeid. Nee, geen extractie gewoon eens flink langs de pedicure. Prima! Oh ja en dokter, ik heb het idee dat ik niet goed kan uitplassen. Ik ga te vaak met te kleine beetjes. Mmmmm...zal ik je doorsturen naar de uroloog? Als verpleegkundige denk je dan...ik kan natuurlijk ook even bloed laten prikken, psa controle en even de vinger over de prostaat laten glijden (ok even de term : rectaal toucher). Voelt wat hard aan volgens de huisarts. Met een lab briefje weer naar buiten gestapt om 4 dagen later het bloed te laten prikken. 's Middag werd ik al gebeld door de huisarts. Psa is veel te hoog, 86. Een normale waarde is als tie onder de 3 is. Diezelfde dag nog wordt een afspraak gemaakt bij de uroloog. Direct na de kerst zijn er biopten genomen en de 28e december wist ik al hoe laat het was. Vervolgens 31 december het slecht nieuws gesprek. In 1 klap is mijn leven niet meer hetzelfde. Ik ga vanaf nu door het leven als kanker patiënt. Maar hier beginnen de zorgen niet af te nemen. Want ja, zijn er uitzaaiingen ja of nee. PSMA pet ct scan gaf hier meer info over. 14 Januari een hele middag onder de pannen met een radio actieve stof in je lijf om vervolgens een half uur lang in plakjes in beeld te worden gebracht. Wat een ellende zo'n tunnel zeg. Heb er wel een beetje een tunnelsyndroom aan overgehouden moet ik zeggen. Enkeled agen later komt dan het beangstigende woord eruit. Ja het is niet alleen beperkt tot je prostaat. Uitzaaiingen in je bekken en in je buik langs de grote vaten. Ook wordt er direct bij vermeld dat het niet operabel is. Vanaf dat moment weet je dat je leven een drastische wending zal krijgen.

In deze begin periode was ik nog gewoon aan het werk. Ik had zoiets van: op de bank hangen kan altijd nog. 1 Februari ben ik de ziekte wet ingegaan want er komt nog genoeg aan de komende weken. Het hele traject is als een sneltrein, je stapt in en af en toe stopt deze trein om te vertellen dat je erop dit station nog niet uit hoeft. Vervolgens dendert deze trein verder. Terug kijkend op het afgelopen jaar is het voorbij gevlogen. Vanaf februari volgden bezoeken aan de radiotherapeut, uroloog en Zuid West Radio Therapeutisch Instituut (ZRTI). In deze periode heb ik gedaan wat ik al die tijd al deed en dat was spinning les geven bij sportschool Dinami. Vanaf Maart ben ik dan ook begonnen aan een reeks van 36 bestralingen. Ik heb geen moment klachten gehad van deze bestralingen. Iedere ochtend ging ik om half 8 met de taxi naar het ZRTI. Ik aangegeven om 's ochtends vroeg te willen zodat ik de rest van de dag tijd voor mijzelf had. Sporten, eten koken, wassen en strijken. Ik leek wel een huisvrouw. Woensdag en vrijdag ochtend gaf (en geef nog steeds) spinningles. Na die 36 keer wilde ik toch wel weer heel graag aan het werk. Maar dat heeft toch nog wel een tijdje geduurd. Eerst maar een lekker op vakantie en daarna weer rustig aan het werk. Gelukkig heeft dat geresulteerd in terug keer in het werkende leven. Op dit moment werk ik 32 uur. Ik voel me goed en er zijn wel ontwikkelingen maar voor nu is het even genoeg denk ik.

Gr. Wim

Mijn donateurs

€2088

Anoniem

€25.4

Arjan & Bernice

Dank voor het mooie boek!

Anoniem

€50.4

Jan En Leny Smeijers

€50

Gemeente Steenbergen

€25.4

Anoniem

€750.4

Collega’s-seh- Ic Ccu

Namens de teams van afdelingen SEH, IC en CCU Bravis ziekenhuis

€100.4

Rust zacht.

€50

Anoniem

€25.4

Petra Nollen

€15.4

Anoniem

€50.4

Gerba Buunk

💖

€10

Anoniem

€500.4

Patrick Helmons

Wij blijven aan je denken.

€15.4

Saskia Boer

❤️

€10.4

Michiel Boer

€20.4

Mariette Oomes

€25.4

Anjolien Koopman

€25.4

Anoniem

Namens Willem en Cindy

€25.4

Anoniem

Je blijft in onze gedachten!!!

€25.4

Linsey Ackermans-schoonen

In gedachten bij jullie!

€50.4

Rob Sloekers

Sylvia Jahangir

€10.4

Anoniem

€5.4

Anoniem

Veel sterkte met het verlies van jullie geliefde man, vader, broer, vriend, collega, Hij laat vele mooie herinneringen achter. Hij zal gemist worden. We bidden voor troost. 🙏

€75.4

Lotte-en-fam Nuijten

€25.4

Marian Lodder

Lieve Wim. Die glimlach op je gezicht blijft. Wow.

€10.4

Hans Keijsers

€25.4

Arjan Boessenkool

Ik wens jullie ondanks alles een hele fijne kerst samen.

€15.4

Anoniem

€10.4

Anoniem

€25

Anoniem

€5.4

Niels

€5.4

Nicole Helmons

€10.4

Yvette Mathijssen

€15.4

Mary Smits

Diep respect. Sterkte!

€15.4

Michikouytterhoeven

Geniet van en met alle dierbaren om je heen, mooi mens!!

€50.4

Ruben

Je bericht heeft bereik. Gun je de warmte van je naasten om je heen

€25.4

Anoniem

€5.4

Rebecca Beurskens

€50.4

Hilda Pijpers

€10

Anoniem

€25.4

Marjan

Sterkte Wim en ook je fijne gezin

€50.4

Brigitte Sins

Topper❤

€50.4

Jeanette Verdonk

€25.4

Nathalie Woortman

🌹

€10.4

Frank De Geest

€25.4

Anoniem

Ik ken je niet, maar lees wel telkens je berichten. Gezondheid, het lijkt zo vanzelfsprekend. Totdat het niet meer zo is. Je hebt me geraakt met je blogs........ Graag wens ik je nog een mooie tijd met gezin. Heel veel sterkte samen.

€50.4

Jos- Helmons

Vanuit Spanje doneren we ook voor het goede doel

€50.4

Kees De Ruijter

€25.4

Diane

Heel veel sterkte Wim voor jou en je gezin. ❤️ Hart. groet, Erik en Diane van Duuren

€50

Natasja Koops-dubbeld

Lieve dappere strijder 🖤 met altijd die grote lach op je gezicht! Voor jou komt t geld te laat.. maar hopelijk is jou strijd niet voor niks geweest! Een kleine bijdrage voor dit grote doel van mij voor jou, respect voor je dappere strijd en een dikke knuf ❤️ sterkte Wim.

€20.4

Ko Van Koeveringe

Wim, Wat jammer dat ik op deze manier van je te horen. Maar mooi dat je nog zo mensen hebt kunnen inspireren. Ik bid voor jou en je familie. Het gaat je goed! Ko

€25.4

Tineke

€15

Lisanne Hundersmarck

Beste Wim, Ondanks alles wens ik uw veel sterkte toe komende tijd met daarbij veel liefde van familie en verdere omgeving! De zorg zal een ontzettend groot zorg hart gaan missen, maar gelukkig heeft u met dit zorg hart veel mensen geïnspireerd en geholpen met bijvoorbeeld laatste wensen. Ik hoop dat uw laatste wensen ook in vervulling gebracht kunnen worden!

€5

Naomi

Ik heb veel respect voor u, hoe u alles verwoord in uw Blog en hoe sterk u bent. Heel veel sterkte ❤️‍🩹 Groetjes, Naomi, Leerling verpleegkundige in het Bravis ziekenhuis op afdeling orthopedie.

€25.4

Anoniem

€10.4

Jolijn Luttikhof

€10.4

Margriet

€3

Raul Sahraoui

❤️

€5.4

Judith Van Noort

€5.4

Anoniem

€25.4

Michel Los

Ik ben al donateur maar voor Wim en het mooie doel doneer ik graag nog wat meer

€25.4

Liek

Lieve Wim, bedankt voor je mooie maar ook emotionele blog.

€5.4

Anoniem

€15.4

Addy

Lieve Wim, lieve janneke, ik wens jullie toe dat jullie nog heel erg mogen genieten van de fijne momenten samen. Sterkte voor jullie. X Addy

€25.4

Gait- Horstink

Wim wij hopen met jou dat je het zonder te veel pijn maakt tot de jaarwisseling en wellicht nog wat langer…. Geniet van de momenten wat je dus doet💪

€50.4

Familie De Nooij

Lieve Wim, Janneke, Joost en Femke, liefst gaven we jullie 50 extra jaren kerstmis vieren met elkaar. Veel kracht en sterkte gewenst. Liefs Rutger, Nathalie, Dries en Klaas ❤️

€100.4

Riny Plompen

€15

Dimphie Wagemakers

Heel veel sterkte allemaal.

€100.4

A V Uit Stb

Respect 🙏

Anoniem

€25.4

Fam. Deij

Heel veel sterkte voor jullie. Heb heel veel bewondering voor de manier waarop jullie hier mee omgaan.

€25.4

Erica (rav Collega)

Beste Wim, Het lezen van je laatste blog resulteert bij mij in een kippenvel moment. Maar niet alleen dat ... ook een gevoel van bewondering voor je kracht, je doorzettingsvermogen, je liefde voor je gezin en andere dierbaren. Ik zie nog steeds een glans in je ogen. Dank je wel voor het delen van je blogs. Een schrijftalent. Mede door het lezen van jouw blogs word je weer met beide benen op de grond gezet. Het doet mij nóg meer beseffen dat gezondheid een groot goed is, een rijkdom die niet in euro's is uit te drukken. En ook een flinke dosis geluk moet hebben in het leven. Ik wens jou en gezin van harte toe dat je de bijzondere dagen in december op een manier kunt beleven die draaglijk zijn. Jij zult ooit de meest sprankelende, heldere ster aan het firmament zijn. Een big HUG voor jou en je gezin.

€5.4

Anoniem

€20

Annette Vrijdag-joosen

€10.4

Jessica Lodders

€10.4

Anne Statema

🌟

€75.4

Roy Gras

€10.4

Diana Houke

€15.4

Heel veel sterkte Wim!

€25.4

Anoniem

€50.4

Johan Sulkers

Wat een bewondering voor jou (en je gezin) in het het dragen van deze zware opgave. Veel zegen Wim, hou moed en sterkte de komende tijd. Groet Johan 🙏

€10.4

Ilse Van De Put

Heel veel sterkte Voor jullie. ❤️ Liefs Ilse Rob , Daphne en Tim

€10.4

Ingrid

Lieve Win net je laatste blog gelezen met een brok in mijn keel. Fijn om je te hebben leren kennen. Geniet van de momenten met Janneke, Joost en Femke💙

€50.4

Gerard En Anja

Heel veel sterkte! We denken aan jullie!

€50.4

Wendy Bohlander

Via deze topper voor een andere

€15.4

Anoniem

€15.4

Saskia Boer

€25.4

Mehmet Hommes

Wim, hoop dat deze kleine donatie er toe doet. Sterkte

€50.4

Waichu

Heel veel sterkte in deze komende moeilijke tijd. Ik hoop dat je snel je doel bereikt en hiermee een hele belangrijke en nobele wens van jou in vervulling gaat.

€10.4

Roy Kersten

€30.4

Mello

€50.4

Shirley Van Overveld

Een klein gebaar voor Wim; óóit was hij 1 van de instructeurs tijdens een benefiet evenement t.b.v. Stichting Ankie. Daar zijn we hem, nu de stichting stopt, nog steeds dankbaar voor. Hartverwarmende groet, Shirley van Overveld

€50.4

Anoniem

€25.4

Sven Jägers

Heel veel sterkte Wim!!! En natuurlijk ook voor jouw gezin.

€15.4

Ad Potters

Wim, je bent een kanjer.

€15.4

Iris Stassen

€100.4

Arjen Van Den Bosch

€25.4

Margo Clasener

RESPECT voor het hele gezin!

€25.4

Kariene Schauwaert

€50.4

Marcel Ooms

€100.4

Adrie Verbeek

€75.4

Jolanda De Mooij

Ik kon er niet bij zijn afgelopen Woensdag, ik hoorde dat het een hele mooie avond is geworden.

€435.4

Wim Boessenkool

Opbrengst bij mijn afscheid als instructeur bij Dinami. Wat fantastisch dit!!

€50.4

Barbara Roelse

€50.4

Herma Bosma

Houd moed en probeer vooral nog te genieten. Erik en Herma

€102.9

Collegas- Team Dinami

Je bent een Kanjer Wim❤️💪🏻 Liefs van je collega’s Team Dinami

Monique Oerlemans

€15.4

Krystle

Ik wens jou en je familie heel veel kracht toe.

€10.4

Marion Loeff

Wat een respect heb ik voor jou en je gezin Wim. Je bent een voorbeeld voor menigeen die in deze situatie al lang de hoop had laten varen. Ik duim dat je dat nog lang mag zijn.

€300

Anoniem

€5.4

Anoniem

€1675.4

Wim Boessenkool

Prachtige opbrengst van de verkoop van mijn gebundelde blogs!!

€100.4

Els Schijven

€664.4

Deltacom

❤️

€25

J Timmer

€30.4

Jim Van Der Weegen

€10.4

Senna Den Haak

Vriend van joost veel sterkte

€10.4

Maud Lammerts- Suijkerbuijk

Héél véél sterkte Wim, voor jou, je gezin en alle andere mensen die dicht naast je staan en jou lief hebben. Ik heb veel bewondering voor je hoe je met deze onmenselijke en moeilijke situatie omgaat. De juiste woorden zijn er niet, maar om niets te schrijven/zeggen vind ik ook geen optie. Nogmaals alle sterkte en goeds van de wereld voor jullie allemaal! Groetjes Maud

€10.4

€25.4

Jeanette Van Pelt

Heel veel sterkte Wim, maar ook Janneke en jullie kinderen! ❤️

€15

Tonnie

Anoniem

€10.4

Marja Machielse

€10.4

Marja

€50

Anoniem

€10.4

Linsey Schoonen

Omdat we aan jullie denken ! Sterkte lieve mensen

€50.4

Anoniem

€25.4

Anoniem

€25.4

Miriam Zoetekouw

Zoveel respect voor jou en jullie gezin.

€50.4

Serpil

Wim, jouw inzet en doorzettingsvermogen zijn een groot voorbeeld voor ieder van ons. Ik bewonder je hierom, en ik wens je heel veel succes nog met je mooie actie...Veel liefs. Serpil

€15.4

Anoniem

€5.4

Anoniem

€25.4

Erica K

Beste Wim, Ik las zojuist je update van 18 april via ons intranet. In een situatie als die van jou wil je als mens, als collega graag iets doen. Een soort aanmoediging vanaf de zijlijn. Mijn aanmoediging in woorden: respect en bewondering voor jou op deze 'walk for life' en een financiële aanmoediging om je streefbedrag te helpen bereiken. Vandaag schijnt de zon voor jou. Hartelijke groetjes van een collega

€41.4

Anoniem

Sterkte Wim, hou vol 💪🏻🙏🏻

€15.4

Willem Van Dueren Den Hollander

Wim Volg jouw blog met grote interesse, zeker ook omdat we bijna parallel lopen met de ontwikkelingen van de ziekte. Ook de positiviteit die jij uitstraalt, probeer ik ook ten toon te spreiden en het helpt!!! Alle goeds en sterkte!!

€30.4

Anoniem

€720.4

Anoniem

Fantastische opbrengst van de spinningmarathon

€15.4

Anoniem

€50.4

Andre Landa

€5.4

Anoniem

€15.4

Jordy Bekker

€50.4

Kees En Jeanette Verdonk

Goede Kerstdagen Wim, Janneke, Joost en Femke 🕯 En alle goeds voor 2022.

€5.4

Elsa

Blijf doorgaan met die mooie blogs en blijf anderen inspireren met je positiviteit!

€50.4

Wendy Bohlander

Mijn kerstbonus voor het goede doel.

€268.4

Anoniem

€50.4

Geert Van Adrichem

€25.4

Ger Den Haan

€110.4

Anoniem

Movember actie bij MS Beauty!! Bedankt Marloes!

€10.4

Edwin Tettero

€75.4

Anoniem

€150.4

Rav Brabant Midden-west-noord

€20.4

André Van Herk

Bedankt voor vanochtend;)

€5.4

Wendy

€15.4

Nina De Monnink

€100.4

Eveline Simone & Monique

Veel succes 👊🏼

€25.4

Peter-monique Vosters

Wim heeft mijn partner naar het Erasmus MC gebracht wat als zeer prettig is ervaren. Zelf heb ik borstkanker gehad met alles erop en eraan. Heel mooi doel van Wim waar ik graag een klein steentje aan bijdraag!

€20.4

Anoniem

€20.4

Arjen

Groetjes en tot snel weer!!

€50.4

Harm Van De Pas

Hoi Wim, Dank voor het gesprek dat wij vandaag hadden in de ambulancehal van het ETZ. Je hebt een indrukwekkend verhaal, en je positiviteit en veerkracht zijn me echt bijgebleven. Indrukwekkende blog, je schrijft heel prettig leesbaar en dat maakt de inhoud des te indrukwekkender. Tot gauw weer eens

€50.4

Anjolien

Voor al het onderzoek! En natuurlijk ook voor jou, Wim! 🍀

€10.4

Anoniem

€20

Aw Boessenkool

Op naar de 10! Goed bezig Wim!

Peter Massop

Heel veel kracht gewenst 👊🏼

€25.4

Dolores Noguera

€25.4

Anoniem

Op naar de 10.000!!

€50.4

Robert Den Dekker

€20.4

Anoniem

€25.4

Anoniem

Het hoefde niet maar doe het toch! 🙂 wens jou en je gezin veel sterkte in dit proces.

Rob

Oo weg naar een gezond leven

€10.4

Mirande Zaalberg

€25.4

Anoniem

Freek Willemink

Succes Wim.

€135.4

Anoniem

€25.4

Petra Nollen

€730.4

Wim Boessenkool

Voor de tweede maal verkoop van de boekjes met blogs! Fantastisch!

€15.4

Anoniem

€15.4

Anja Vreeke

Sterkte met alles en succes

€100.4

Annemie Van Der Poel

Mooi verhaal wim

€136.4

Anoniem

€11.4

Erica

Mooie actie, Wim. Wens je alle goeds. Groet, Erica K

€1080.4

Wim Boessenkool

Opbrengst verkoop boekje met blogs. Wat een fantastische actie is dit!

€25.4

Mart En Cora Goud

€20.4

Werner De De Graaf

€20.4

Anoniem

€10.4

Anoniem

€15.4

Ackermans

Zoveel respect voor jullie lieve mensen! ❤️

€20

Martijn En Irma

Je ben een topper Wim!!

€50.4

Bart Verhoeks

€50.4

Anoniem

€5.4

Anoniem

Succes met deze actie en sterkte met de situatie. Geniet zoveel mogelijk met elkaar

€40.4

Miriam Van Aart

€100.4

Fam. Goense

Succes voor jou en je gezin!

Hou je taai Wimpie

€100.4

Frank En Inge

Beste Wim, Succes met jouw strijd! Veel sterkte en gezondheid.

€25.4

Fam Schutte

Succes met je actie Wim

€10.4

Els Huysman

€50.4

Marjan Bouman

€10.4

Yaël Van Veluwen

€20.4

Gérsrd Van De Watering

€15.4

Ria Van Bennekom

Hou vol Wim. Ik hoop dat je nog lang met en van je gezinnetje kan en mag genieten.

€15.4

W Bergsma

Wim, heel veel sterkte in de komende periode.

Hilda

€10.4

Sandra Kempenaar

€50.4

Xander Jansen

Mijn opa heeft ook prostaat kanker gehad bij hem was het gelukkig zonder uitzaaiingen heel veel sterkte

€10.4

Marrit De Meester

€20.4

Anoniem

€15.4

Femke Boessenkool

Simone Van Zoelen

€15.4

Ilse Dierckx

gefeliciteerd met je verjaardag Wim, groetjes, Ilse

€52

Arjan Boessenkool

Gefeliciteerd met je verjaardag Wim! Maak er een mooie dag van. Groet, Arjan

€25.4

Wendy Bohlander

Van harte Wim

€25

Anoniem

€50.4

Henry&jacqueline Snoeijer

Hoi Wim succes met de sportieve uitdaging, dat gaat jou lukken. Groetjes uit Dedemsvaart!

€50.4

Huisartsenpraktijk Molenweg

Heel veel succes gewenst van het team van huisartsenpraktijk Molenweg

€50.4

Sjoerdje Nuninga

Lieve Wim, dit is mijn bijdrage voor jou verjaardag. Ik wens je nog vele goede jaren samen met je gezin. Liefs Sjoerdje.

€25.4

Els En Lies

Je bent een kanjer Wim Het leven is iets wat je niet in de hand hebt, maar je kunt er wel zoveel mogelijk van genieten

€25.4

Lies Gerrits

€2

Anoniem

€5.4

Hoi Wim, ik las het stukje in de krant. Wat dapper om je zo open te stellen in je blog. En wat jammer dat de 4 daagde niet door zal gaan. Ik hoop je weer snel te zien bij DINAMI!!!

€50.4

Richard En Krista Asscheman

Helaas geen vierdaagse dit jaar als 'tegenprestatie'. Blijven trainen, des te makkelijker gaat het wellicht volgend jaar. Hoe dan ook, goed bezig!

€10.4

Anoniem

€25.4

Esmeralda Izeboud

🙏🙏🙏🙏❤️❤️❤️❤️❤️❤️

€10.4

Sylvia Marsal

€25.4

Alice Visscher

€7

Kitty Ijpelaar

Succes Wim!

€10.4

Karin Knobel

Goed bezig Wim. Leuk om je blog te lezen. Veel succes 😉 respect voor jullie 👍🏼

€100.4

Dick Vandermaas

Hoi Wim, Jammer dat we nu allemaal thuiszitten en ervan feestelijke sportuitingen niet veel komt.Gelukkig kan ik nog zo vaak terugdenken als ik wil aan de RPM lessen! Tot Gauw 🤙

€10.4

Willem Van Dueren

€50.4

Anoniem

€25.4

Suzanne Smulders

Ben trots op je Wim!

€10.4

Anoniem

€25

Rien En Meriam Koch

Veel succes Wim.

€20.4

Henk & Corine Van Der Boog

Respect hoe jullie je hier doorheen slaan! Heel veel succes met de voorbereidingen 🍀

€30.4

Joost Boessenkool

Heel veel succes papa!! Groetjes Joost❤

€50.4

Anoniem

Succes Wim! Groetjes thuis.

€50.4

Ontzettend veel respect voor jou Wim!! Heel veel succes de komende tijd en zet hem op!

€28.4

René En Jolanda Hollemans

👍🏻 Topper

€15.4

Marleen En Lemke

Lieve Wim, Wij wensen jou heeeel veeeel succes!!! Zet hem op!!! Liefs Lemke en Marleen van het AKV

€10

Anoniem

€5.4

Esther De Waal

Succes 😀

€25.4

Chris & Lineke

Succes met de voorbereiding en het lopen!!!

€50.4

Willy Nijhuis

Beste Wim Fantastisch dat je dit doet. Denk wel aan jezelf en je energiereserves. Liefs Willy

€25.4

Fam. Den Brinker

Veel succes, Wim. En houd je positiviteit vast!!

€28.4

Anoniem

Ongelofelijk knap Wim hoe jij je hier met je gezin doorheen slaat, wat een wilskracht! Daar kunnen velen een voorbeeld aan nemen. Heel veel succes gewenst met de voorbereidingen voor de Vierdaagse. Ik heb hem zelf lang lang lang geleden in 1999 gelopen en dat was een geweldige ervaring. Zet 'm op!

€10.4

Els Van Elzakkers

Heel veel succes Wim super knap dat je dit doet.

€15.4

Anoniem

€10.4

Anoniem

€10.4

Theo Van Rosmalen

Wim je vandaag leren kennen en onder de indruk hoe positief je in het leven staat!

€19.4

Jolanda Van Schijndel

Hoi collega, ik ken je niet persoonlijk, maar je bericht greep me aan. Het minste wat ik kan doen is doneren! Zet ‘m op, super dat je dit doet!

€15.4

Michele Van Ierland

Respect!! zet hem op Wim!

€50.4

Jos En Annie Van Der Zande

Hartstikke veel succes Wim,

€40.4

Anoniem

€10.4

Karin Pietjouw

€25.4

Angélique Dekkers-van Aert

Mooie actie, jij kunt dit 💪! Veel liefs.

€20.4

Anoniem

€5.4

Smout

€5

Karin Krijntjes

Wauw wat bijzonder dat je dit naar buiten brengt, respect! Fijn dat het goede kant op met je gaat en wensen jou en je mooie gezin nog heel veel sterkte en alle geluk 🍀

€28.4

Ineke Laban

Succes

€20.4

Frank En Jacqueline Hommel

Wim, zet hem op, we wensen je heel veel succes 🍀

€10.4

Gijs Van Den Bersselaar

Wim, Heel veel succes met de vierdaagse, Zet um op! Gr Gijs en Ingeborg

€5.4

Wát een verhaal, veel respect voor je! Zet hem op tijdens de Nijmeegse vierdaagse.

€10.4

Corine Van Engelen

Beste Wim, geraakt door je bericht op Ambupoint wil ik je hierbij sponsoren voor je 4-daagse. Succes en geniet!

€5.4

Dick Kaam

€50.4

€10.4

Ankie Van Hoof

Zet ‘m op Wim!!

€10.4

The Van Herk

€20.4

Marcia Stolmeijer

€19.4

Clarissa Verhoeks

Goed bezig Wim!! We zijn trots op jou!! Veel liefs van Bart en Clarissa😘

€40.4

Alie En Gert Boessenkool

Zet hem op Wim ie kunt het.

€25.4

John En Andrea Brugman

Alle bewondering hoor! Janneke en jij zijn toppers😀

€100.4

Annemarie & Renata

Wat super goed en positief dat je deze uitdaging aangaat! Dit keer niet met een rugzakje met 15 kg maar met een veel zwaardere last.... Zet em op lieverd!

€10.4

Marga Mulders

Geweldig dat je dit doet Wim. Succes en geniet ervan!

€10.4

Joyce Van Den Dungen

Succes Wim!

“ Life is like, riding a bicycle, to keep your balance you must keep moving” Veel succes Wim!

€10.4

Diane Rikkers

€25.4

Roelien Jonkman

€15.4

Hans & Julia

Heel veel succes Wim! 💪

€20.4

Marjolijn Heezen

Heel veel succes Wim!

€10.4

Anoniem

€5.4

J.huybregts Huybregts

Succes Wim!

€19.4

G. Van Duijn

Sterkte en succes

€5.4

Anoniem

Top initiatief, Wim! Zet 'm op, het gaat je lukken!!!

€10.4

Anoniem

👍

€10.4

Angelique Van Spaandonk

Heel veel succes dappere en positieve man! Respect! Groetjes Angelique AkV TSZ

€70.4

Ewald V.

Respect!

€25.4

Hilda Pijpers

Goede actie!! Heel veel succes met de voorbereidingen 💪💪

€10.4

Patrick Moerland

Heel veel suc6 en heel veel beterschap !!! 💪💪

€28.4

Daniëlle Van Leeuwen

€20.4

Jeroen En Yvonne Karstens

Heel veel succes 😉

€30.4

Kenneth, Miranda & Jelte

Wim, succes met de voorbereiding voor de Vierdaagse!!

€28.4

Linda Dubbeldam

€10.4

Lucien Loon

€50.4

Marco Marloes Feijtel

€50.4

M’s Beauty

€5.4

Mariette Oomes

Wat een Power Wim 👊🏻 Gaat je lukken zeket met dat sterke gezin van je 👍

€10.4

Astrid Van Wensen

Veel succes Wim! Je bent een topper!

€10.4

Brenda Van Lieshout

Respect ❤️

€10.4

Collin Franken

€50.4

Anoniem

€10.4

Arjan Boessenkool

Goed bezig Wim, succes! 💪🏻

€50.4

Edwin & Barbara Roelse

Kanjer! Ik ben nu al trots op je!

€10.4

Marcel En Simone Van Zoelen

Mooie en knappe actie. Sterkte Wim en Janneke en kids.

€25.4

Rita

Bewonderingswaardig hoe jij en Janneke hier mee omgaan. Veel succes.

€20.4

Marjolein Van Eekelen

Wim, je bent een topper!!

€20.4

Anoniem

Heel veel succes!!

€40.4

Janneke Laban

Ik ben supertrots op jou lieverd! Heel veel succes! Jij kunt dit!

€20.4

André Van Westen

€28.4

Elsa Schransmans

Succes Wim. Top!!

€15.4

Sander Goorhuis

Wim, heel veel succes met de voorbereidingen voor de vierdaagse.

€5.4

Richard De Hoogh

Succes Wim!

€5.4

Kathelijne Voshol

€10.4

Patricia Van Der Broek

“Ik heb mijn potje met vet!...” 🎼 Suc6!! Wim

€20.4

Anoniem

Mooi dat je dit doet Wim, zeker steun ik je daarin.. liefs Alice xx

€15.4

Fred Schoonen

Heel veel succes !!

€10.4

Cynthia Van Der Meijs

Heel veel succes!!

€50.4

Jan En Carla Baartmans

Succes Wim⚠️

€50

De Groentjes

Succes Wim je bent een doorzetter

€10.4

Ilona Bulte

Zet'um op Wim!!

€28.4

Ronald Willems

Heel veel succes Wim 👊🏼👊🏼

€10.4

Amanda Koen

Sprakeloos Wim....respect voor hoe en wat je doet!

€50.4

Arieke Knook

Lieve Wim, zo trots op jou!! Hoe je hier mee omgaat, hoe je toch vooruit kijkt, plannen maakt... blij dat je mijn collega bent.

€15.4

Wat ben je toch een sportieve kanjer!! Trots op jouw kracht en doorzettingsvermogen 💪👊

Zet hem op Wim!

€10.4

Jessica Van Engelen

Succes Wim!

€28.4

Esmee 't Hart

Super Wim. Topper ben je

€15.4

Brigitte Sins Sins

Kanjer💋🥰

€25.4

Nathalie De Nooij

Heel veel succes Wim 🍀. Je bent een held

€10.4

Natasja En Erwin Nelen

Topper !!!!

€50.4

Walk for Life

Ik kom in actie tegen kanker

Help je me om mijn doel te bereiken?

Opgehaald

€25.000

Streefbedrag

€25.000

Kies donatiebedrag

Mijn badges

Mijn updates

Afscheid

Richting het einde.....

Ballentijd

Opkikker

Herfst

Richting

Samen

Volgend station

Pijn

Zwarte bladzijde

Tijd

Kwestie van smaak

Spoorboekje

Kaal

Factor 50

Chemotherapie en roze olifantjes

Chemotherapie

Stapje terug

Doffe ellende

1 April

Storm

Ongeloof

Storm

Veerkracht

Kerstavond

Licht in het duister

In de maneschijn.

5G

Slow down (2)

Z'n gangetje.

Uitgesloten

Veerkracht

Hakuna matata

Opgeladen

Voor een prikkie op vakantie

Tobsport

In control.

Vaderdag

Onkruid

Jaartje ouder

Energie

Vieren en herdenken

Bord spaghetti

Kort consult

Feestdagen

IK LEEF!

Wat eten we vandaag....

Even volhouden

Slowdown

Op zomaar een dag...

Geïrriteerd

Een mooi jaar voor ons!

En een gelukkig nieuwjaar.

En in de mensen een welbehagen!

Heerlijk avondje....

Wat doe jij?

Ritme van de dag

Ode aan de badeend

Movember

Gesprek Arts

Alledaags.

Topvrouw!

Alles Goed?

Vakantie

Geluk

Spierpijn?

Zomervakantie

LIFE EVENT

Herinnering

Volgende stap