"Door deze marathon te lopen laat ik de ziekte een poepie ruiken!"
Nienke verloor toen ze 12 jaar was haar moeder aan borstkanker. Een paar jaar later stierf ook haar oom Gert door deze ziekte. “Daarbij ben ik zelf als klein meisje van 1,5 jaar oud behandeld aan een tumor in mijn buikholte. Daar weet ik natuurlijk zelf weinig meer van, maar het feit dat ik er nog ben laat zien dat het ook goed kan gaan. Door mijn verhaal te vertellen, wil ik mensen die nu zelf door een moeilijke periode gaan, hoop geven.”
Gedenken
“Mijn moeder was een echte levensgenieter. Ze was altijd in voor gezelligheid en had altijd aandacht voor de mensen om haar heen. Ze was een echte ‘oermoeder’. Ze kon het dan ook niet accepteren dat ze haar vier kinderen achter moest laten. In de tijd dat ze bij ons was, heeft ze ons enorm veel positiviteit en warmte bijgebracht. Samen met de fantastische zorgen van mijn vader is het daarom altijd goed blijven gaan met ons.”
Denken aan
Als kind heeft Nienke zelf ook kanker gehad. “Ik was nog heel jong dus daar weet ik zelf nog weinig van. Wel kan ik me herinneren dat mijn moeder altijd met andere ouders ging praten als ze met me mee ging naar het ziekenhuis voor latere controles. Ze gebruikte altijd mijn verhaal om hen hoop te geven. Ze kon precies aanvoelen wat ze nodig hadden en bleef altijd positief. Hoewel ik me er als kind soms ongemakkelijk bij voelde dat ze me zo rondpareerde, begrijp ik nu goed waarom ze dat deed.”
“In mijn omgeving hoor ik de laatste tijd steeds meer vergelijkbare verhalen. Van vrienden of collega’s die naasten hebben verloren of zelf ziek zijn. Ik vind het verschrikkelijk dat zij dit ook moeten meemaken, maar tegelijk merk ik dat ik door mijn eigen verhaal en emoties met hen te delen hen kan steunen. Diezelfde positiviteit en hoop die mijn moeder destijds aan die ouders aan het ziekenhuis uitdroeg, gebruik ik nu ook in mijn gesprekken met mensen die geraakt wordt door kanker.”
Verdriet en rouw omzetten in actie
“Na het overlijden van mijn moeder is mijn vader veel gaan spinnen. Het sporten was voor hem echt een uitlaatklep en een manier om met haar verlies om te gaan. 2 jaar na haar overlijden vormde hij een team waarmee hij meedeed aan de Alpe D’HuZes voor KWF. Hij zette zijn verdriet en rouw om in actie en sport en kreeg onwijs veel support voor zijn actie, onder andere van de middelbare school waar hij destijds als docent werkte. Samen met mijn zussen moedigden we hem aan in Frankrijk (in t-shirts: Peer flikt het weer!). We waren enorm trots op hem.”
Een aantal jaar geleden begon Nienke met hardlopen. “Al snel spookte de gedachte door mijn hoofd om ooit een keer een hele marathon te lopen. Het liefst voor KiKa of KWF. Sporten heeft me altijd heel goed geholpen met mijn rouw om te gaan. Toen ik erachter kwam dat je met je run bij de NN Marathon Rotterdam in actie kunt komen voor KWF, was de beslissing snel gemaakt. Door geld op te halen hoop ik mijn steentje bij te kunnen dragen.”
Hoop
“Mijn moeder wist altijd alles om te zetten naar iets positiefs. Ik kijk dan ook graag terug op de mooie herinneringen. Tegen iedereen de geraakt wordt door kanker wil ik zeggen: ‘het komt goed, houd hoop’. De pijn die je nu voelt wordt echt beter, ook als je iemand verliest. 25 jaar na mijn eigen herstel laat ik deze ziekte een poepie ruiken, door de marathon in Rotterdam te volbrengen!”
